Back For You (TLG Book 2)

Chapter 24

Rhiana POV

"Chris ill just take for a walk outside." Paalam ko kay Chris while talking with some of his friends.

Inimbitahan niya kasi akong magdinner kasama ng mga old friends niya.

Gusto ko nga sanang makijoin sa usapan nila pero hindi talaga ako makarelate kaya nakikinig lang ako sa mga usapan nila.

"Okay, if you want to go home just tell para maihatid kita." Sabi niya.

Umiling ako.

"I can take care of myself Chris, ill just see you later." Then i went out.

Mabuti na lang at malapit lang ang restaurant na kinainan namin sa Esplanade. Nung nakabalik kami dito ito ang unang lugar na gusto ko bisitahin pero nawalan na ako ng oras.

Habang naglalakad napapansin ko ang mga bagong building na nakatayo sa paligid. As usual maingay ito ng mga tao lalo na at halos bar ang mga establishments.

Nang makarating ako sa Esplanade ay agad akong napalakad papunta sa railings sa riverside. Tulad ng dati wala itong kasing ganda. I can compare it to the riverside park in Korea na nakalimutan ko na yung pangalan. Katulad lang yun nito. Napakatahimik at nakakarelax.

I went for some walk habang tumitingin sa paligid. Walang masyadong taong nglilibot ngayon dito pero may mga nagdedate na mga couples.

I sighed.

This used to be our dating place too.

Napangiti na lang ako ng mapait.

Halos lahat yata ng romantic memories ko nandito nangyari. And i admit missing it.

And look how destiny falls.

I saw Raine walking towards me. Alone.

Hindi niya yata ako nakita and just looking at the river.

Gusto ko pa sanang tumalikod na lang but he already caught my eyes looking at him.

"Rhian?" He looks a bit shock.

"What are you doing here?" He asked.

"Uhmm, im just going for a walk. Ikaw?"

"Same as yours." Tipid niyang sabi.

Ngumiti na lang ako at maglalakad na sana nang bigla siyang nagsalita.

"Gusto mo ng milktea?"

Nagulat naman ako sa sinabi niya.

Pero bakit parang nangyari na to? (Basahin niyo sa book 1! Dun niyo hanapin. Hehe)

Napalingon naman ako sakanya. I saw him smiling.

"O-okay." Yun na lang ang nasabi ko.

***********

"Mahilig ka pa rin pala sa milktea no?" He asked.

I sip first so milktea before answering him.

"Syempre no, ito kaya ang stress reliever ko lalo na pag may exams."

"So stress ka ngayon?"

"Hindi naman, nakakamiss lang ang Milktea sa Dakasi. Wala kasing ganito sa LA.  Iba kasi yung milktea dun." Kwento ko.

Umupo kaming dalawa sa isang bench sa gilid ng riverside.

"Rhian." He called.

I looked at him while drinking my Hazelnut Milktea.

"Can... can you tell me... how is your life.. in the State?" He utter.

Napatigil naman ako sa pag inom and sighed.

"Well.... i must say its not easy." Umpisa ko.

"Nung unang tapak ko palang sa States parang nag iba yung buhay ko. I learned to crawl first before learning to walk. Habang nag iintern ako i enter a lot of different jobs. Hindi pa kasi ako pwedeng magwork sa hospital nun dahil kailangan ko ng experience, plus you have to pay for your internship."

"Im experienced veing a waitress, a bookeeper in a library and also being a nanny. Lahat yun pinasukan ko just to raise money. Ayoko naman kasing mamroblema si ate sa mga expenses ko dahil siya ang nagpapadala kina Mama ng pera. At ayoko din naman tulungan niya ako."

Patuloy lang sa pakikinig si Raine sakin.

"Pero after two all those hardwork had been paid off. Yung hospital na pinasukan ko as intern recommended me to work in the FBI at agad din akong natanggap. There i learn to love my job more. Marami akong naexperience that is way too far i experienced in the hospital. Siguro dahil crime and investigation ang focus ko like i really dreamed. I became satisfied of what i have."

Sandali kaming natahimik. I just drink my milktea para mabawasan ang tensyon saming dalawa until he spoke.

"So youre happy?"

Tumango ako.

"I guess. I mean its only the start of my journey."

Napatingin ako sakanya. And unexpectedly he is totally staring at me in return. Na para bang may gusto siyang sabihin but he cant say it in my face.

Napaiwas na lang ako ng tingin.

"Rhian." He called again.

"Ba... babalik ka pa ba sa States?" He asked.

Is this true??? He is interested kung babalik ako sa States o hindi?! Oh ghad! Please tell me im not dreaming!

Napangiti na lang alo ng mapait.

"I-i guess im just waiting for a sign. Whatever sign that is. Maybe after that i can decide to leave or not." I blurted.

Pero yung mga sumunod niyang sinabi ang nagpakaba sakin.

"Pag ba dumating ang sign na yun hindi ka na aalis? Youll stay??"

Parang gusto kong sumabog sa mga sinabi niya.

Oh please Raine! Just tell me to stay!

Gusto kong sayo mismo manggaling!