"Senin yikilmadigini görmeli!" Diye bağırdı Lydia.
"Iyi de ben yıkıldım."
"Tamam. Yıkılmamış süsü vereceğiz o zaman." Dediğinde gözlerimi devirdim. Tam bir aydır ayriydik.
Ve o beni takmıyordu. Aynı arkadaş ortamindaydik ama o benimle konuşmuyordu. Bir de Malia diye bir kız gelmişti. O bir çakal. Herneyse.
"Lydia gözünü seviyim şunu bir elden geçir. Her yani kırık dökük." Dedi Derek benden için. Ona orta parmağımı gösterdim. Breaden göreve gitmişti.
"Sen hiç merak etme Derek. Şimdi ben bunu bir kuaföre götürürüm, görürsün büyük değişimi." Dedi ve beni disari sürüklemeye başladı.
***
Gözlerimi göz makyajım yapıldığı için kapattım. Bu arada manikür pedikurum yapılıyordu. Saçlarımın kırıkları alınmıştı. Lydia ve Allison beni bayagi tamir ettirmişti.
"Tamam." Dedi gözümün makyajını yapan kız.
"Teşekkür ederim." Dedim ve gözlerimi araladım. Bir süre sonra tırnaklarım da bittiğinde kıza da teşekkür ettim ve o da gitti.
"Bu elbiseyi (Multimedia) giyiyorsun ve biz kliniğe gidiyoruz." Dedi Lydia. Bugün tatildi ve biz buradaki canavarin ne oldugunu bulmaya calisiyorduk. Son dönemlerde bir sürü cinayet islenmisti.
Aiden ve Ethan'ı ise o günden sonra hiç görmemiştim. Hayatımı kararttiklari günden sonra..
Lydia'ya itiraz edemeyecek kadar yorgun hissettiğim için elbiseyi giydim ve Takıları taktım. Saçım dağınık ama güzel bir topuz yapılmıştı. (Multimedia)
Gözüme sadece Eyeliner çekilmişti. Başka bir makyaj yoktu.
Güzel olmuştum.
Son olarak gözlüğümü de gözüme taktiktan sonra kuaförden çıktık.
Ben her zamanki gibi arka koltuğa geçtim ve kulaklıklarımı takıp, müzik dinlemeye başladım.
One Direction-You and I
Son dönemlerde fazla içime kapanmıştım ve cevremdekiler bunu farketmişti.
Ama ellerinden bir şey gelmiyordu.
***
"Geldik." Diye heyecanla seslenen Allison'un sesi üzerine kulaklıklarımı çıkardım ve Çantama attım. Onlar İsaac ile sevgiliydi. Stiles ve Malia da sevgiliydi. Lydia kendine değişik avlar buluyordu ve o kesinlikle uzun sureli ilişkileri sevmiyordu
Bu düşüncelerle veterinerin kapısını açtım ve içeri girdim. Kızlar arkamdaydi.
Deaton'un yanına gittim ve koltuğa oturdum.
"Selam Deat."
"Merhaba Lottie." Dediğinde kulaklıklarımı tekrar çıkardım ve müzik dinlemeye başladım.
Sadece biz kızlar vardık henüz.
Birden kulaklıklarım çekildiğinde sinirlendim ve kukredim. Son zamanlarda kulaklığım olmazsa olmazımdı ve bu hareketten nefret ediyordum.
"Ben. Özür dilerim." Dedi ve kulaklığım geri verdi Stiles. Kırılmış benziyordu ama belli etmemeye çalışıyordu.
"Stiles, Üzgünüm ama biliyorsun, son dönemde bu harekete karşı bir alerjim var." Diye fısıldadım kısık çıkan sesimle.
Eskiden susmak bilmeyen ben, şimdi konusmamaktan sesim kısık çıkıyordu.
"Sorun değil." Dedi ve anlayışla omzumu sivazladı. Bu hareketi bile ağlamama neden olabilirdi.
Kulaklığımı tekrar taktım ve kaldığım yerden dinlemeye devam ettim.
Stiles geldiğine göre diğerleri de buradaydı.
Kafamı onların olmadığı yöne çevirdim ve her zaman yaptığım gibi sessiz sessiz ağlamaya başladım.
Birden kulaklığım yine hiphizlica çekildi ve duvara fırlatıldı. Kukreyip ayağa kalktım. Kaç kere söylemiştim.
"Yeter artık, kendine gel! Seni çok fazla tanımasam bile anlatılan haline bakarak çok kötü gorunuyorsun! Kendine gel! Basit bir erkek için değmez!" Diye bağırdı Malia. Ardından Kukreyip, suratıma bir yumruk indirdi.
Alt dudağım istemeden sarktı.
"Malia ben çok kötü hissediyorum." Dedim ve göz yaşlarımı daha fazla tutamadım.
Beni hemen kendine çekti ve sıkıca sarıldı. Ben de ona sarıldım ve kafamı boynuna gömdüm.
"Aptal. Aptal in tekisin kizim sen." Diye fısıldadı.
"Neden?" Diye fısıldadım.
"Çevrende sana o kadar hayranlıkla bakan erkek var ki.. Stiles bile bacaklarına bakıyor. Ve sen sadece Liam'a takmış durumdasın." Diye fısıldadığında gözüm İsaac'e sarılan Liam'a takıldı. İsaac onu dışarı götürdü.
"Bu yüzden Scott'a bir şans vermelisin." Diye fisildadiğında gözüm yeri inceleyen Scott'a kaydı.
Yavaşça Malia'dan ayrıldım.
"Teşekkür ederim."
"Ne için?"
"Beni kendime getirdiğin için. Aptal aşıklar gibi bir aydır depresyondaydim." Dediğimde bir an umutla bana baktı Scott. Hemen gözlerimi kaçırdım.
"Her zaman." Dediğinde gülümsedim.
Belki de onu unuturdum? Belki de tekrar aşık olurdum?
Emin olduğum tek bir şey vardı. O da bu depresif halimi fazla bile surduguydu.
Ben Yoneticiydim. Sürümüzü yonetmeliydim Scott'la birlikte.
Artık kendime gelmeliydim.
