H4N // sekai

17 - Fred'in Ölümü

Kendime ve hayatıma daha fazla katlanamadığımı o sabah fark ettim. Uyanıp da nerede olduğumu anladığımda göğsüme yerleşen ağrıya daha fazla katlanmak istemiyordum. Kendi düşüncelerim beni mahvediyordu. Yarın hiçbir şeyin düzelmeyeceğini bilerek yaşamak gelmiyordu içimden. Bugün acı çekecektim ve yarın da bu acı devam edecekti, yarın da bu acıyı çekmek istemiyordum. Yarını görmek dahi istemiyordum. Tek istediğim aklımdaki düşünceleri sonlandırmak ve bir daha uyanmamak üzere uyumaktı.

Yatağın içinde doğrulup öylece oturmaya başladım, Jongin'in yatağa sinmiş kokusunu içime çektim. Bu en büyük hayallerimden biriydi, her zaman Jongin'in yatağından onun kokusuyla sarmalanmış bir şekilde yeni bir güne uyanmak isterdim. Peki neden mutlu olamıyordum? Önemli olan hayallerin gerçekleşmesi miydi yoksa bizim istediğimiz şekilde gerçekleşmesi miydi? Mutluluk denilen kavramdan neden bu kadar uzaktaydım o an? En ufak bir fikrim bile yoktu. Derin bir nefes alıp yatışmayı beklesem de işe yaramadı, o an beni yatıştırabilecek tek insan Jongin'di fakat o kendi yarattığı çaresizliğe son vermek için bile yanımda değildi. Hiç mi görmüyordu ne halde olduğumu?

Hiç mi farkında değildi? Hiçbir şey yapmadan oturup saatlerce bunu düşünebilirdim. Önceki gece kanepede uyumama rağmen sabah onun yatağındaydım. Ne değişmişti? Bendeki neyi görmüştü ben orada uyurken de beni kendi yatağına taşımıştı?

İçimde beni mahveden bir yorgunluk vardı, tüm bedenimin sızlamasına neden olan bir yorgunluk. Jongin'i beni odasına getirirken düşündüm. Belki de tenime dokunurken çektiğim acıyı fark etmişti. Aldığım nefeslerin her birinin beni yavaş yavaş öldürdüğünü, bir kalbim olduğunu ve diğer tüm insanlar gibi benim de incinebileceğimi, artık dayanamadığımı anlamıştı. Korktuğumu, her şeye rağmen onu kaybetmekten deli gibi korktuğumu hissetmişti. Tüm bunlar olabilirdi, Jongin artık dayanamadığımı fark edebilir ve daha iyi olmam için yanımda olabilirdi, ama değildi. O yatakta tek başımaydım. Kendi nefes seslerim dışında hiçbir ses yoktu ve ben artık kendi nefes seslerime bile dayanamıyordum.

Gözlerimi kapatıp içimdeki acının birazcık da olsa dinmesini bekledim. Kalbim göğüs kafesimde çırpınıp duruyordu sanki. Dayanamıyordum, tek istediğim acının dinmesiydi fakat nasıl yapacağım konusunda bir fikrim yoktu. Etrafındaki kara bulutlar gittikçe daha çok büyüyordu, bundan nasıl kurtulacaktım? İçimdeki her bir duygu kırıntısından nasıl kurtulabilirdim. Üzülmek istemiyordum, acı çekmek istemiyordum, tüm bunların dışında Jongin'i sevmek istemiyordum. Keşke elimde olan bir şeyler olsaydı, keşke aldığım her nefeste ölmeyi durdurabilseydim ya da her saniye biraz daha ölmektense gerçekten ölebilseydim.

Yataktan çıkabilmek için kendimi zorlamam gerekti, üstümdeki battaniyeyi bir kenara itip adımlarımı aşağı sallandırdım ve önümde uzanan manzaraya diktim gözlerimi. Bu kadar yüksekte oturmak ve duvarın boydan boya camla kaplı olması boşlukta süzülüyormuşum gibi hissetmeme neden oluyordu. Başka bir zaman olsaydı bununla huzur bulabilirdim fakat o an tek hissettiğim tedirginlikti. Hala Jongin'in kokusuyla çevrelenmiştim, eskiden huzur bulduğum koku beni tedirgin ediyordu. Her nefes aldığımda sanki o ana dek defalarca parçalanmamışım gibi paramparça olacağımı hissediyordum. Böyle olmamalıydı, o an dünyadaki en mutlu insan ben olmalıydım, bu anı defalarca hayal etmiştim ve tadını çıkarmalıydım. Jongin beni hayallerimden yapılı bir ipe asmamalıydı, beni kendi umutlarımla boğmamalıydı.

Evet beni sevmiyordu. Bunu kabullenmiştim, bunu aylar önce kabullenmiştim. Onun için hiçbir anlam ifade etmiyordum, beni düşünmüyordu, beni görmüyordu, ben onun için hiçtim. Bu böyleydi, bunu biliyordum. O her şeyi alt üst edene kadar ben bu fikirle yaşamayı öğrenmiştim. O an ise tamamen mahvolmuş durumdaydım. Artık nasıl gülümsediğini biliyordum, dokunuşlarnı tanıyordum, kahkahasının tınısı aklıma kazınmıştı, onun kolları arasında olmak nasıl bir histi hatırlıyordum. Tüm bunlara rağmen nasıl tekrar eskiye dönebilirdim? Nasıl tüm bunlar olmamış gibi Jongin'in bu hallerine göz yumabilirdim?