Doodzonde

Hoofdstuk 14

Nikki Marshal

'Met Nikki.' Zeg ik terwijl ik mijn laptop opstart.
Aan de andere kant van de lijn klinkt een zucht en ik frons.
'Nikki...' Angie haar stem klinkt hoger dan normaal. 'Melody was hier net...'
Ik ga rechtop zitten en druk de telefoon dichter tegen mijn oor, om haar zachte stem beter te horen.
'Het liep helemaal uit de hand.'
Ik hoor hoe haar stem nog meer de hoogte in gaat en merk dat ze begint met huilen. Ik sta op en ren de trap af.
'Vertel me wat er is gebeurd.' Zeg ik terwijl ik mijn jas van de kapstok grijp.
Ik gebaar naar James dat ik weg moet en hoor Angie snikken. Ik pak mijn huissleutels en autosleutels en open de deur. Dikke druppels water storten naar beneden en spatten uit een op de grond. Dat ook nog...
'Melody kwam heel down binnen...' Een hoge snik maakt me bijna doof, maar haar zachte stem gaat rustig verder met praten. 'Ik had haar nog nooit zo gezien.'
Ik open mijn auto met de sleutel en stap in.
'En toen...' Vraag ik terwijl ik de telefoon op luidspreker zet.
Ik steek mijn sleutel in het contact als ik mijn telefoon op het dashboard heb gelegd.
'Ze zei dat je niet meer mee wilde doen, dat je te veel om je perfecte leven gaf en dat we er nu met z'n tweeën voorstonden.'
Ik geef gas en rij de auto uit zijn parkeervak. Ik schakel door naar z'n twee en rij richting de stoplichten aan het eind van de straat. Sidderend van woede hoor ik het hele verhaal aan.
'Toen gooide ze de chocolademelk naar de andere kant van de kamer en rende ze weg.'
Ik knijp in het stuur, waardoor mijn knokkels bijna wit zien.
'Ze gaat dit alleen doen.' Zeg ik tandenknarsend.
'Nik! We kunnen haar niet haar hele leven laten verzieken!' Weerklinkt Angie haar stem in paniek.
'Klopt...' Zeg ik terwijl ik Angie haar straat in rijd. 'Angie, weet je nog dat we het scheikunde lokaal in braken om Megan haar telefoon terug te pakken?'
Ik hoor instemmend gemompel aan de andere kant van de lijn.
'Jij maakte die deur toch open?'
Zelfde gemompel.
'Dan gaan we dit aanpakken bij de oorzaak. Kom naar buiten. We gaan naar Melody.'

Ik sla de portier met een klap dicht en been boos richting de ingang van het appartementencomplex.
'Wat is je plan?'
'Maak die deur maar open.' Zeg ik terwijl ik naar de zware deur kijk.
Angie bekijkt de deur en grijpt haar portemonnee uit haar tas. Ze haalt er een V&D cadeau kaart uit en duwt die tussen de kier van de deur. Langzaam duwt ze de kaart de kier door naar het slot. Na een klein minuutje friemelen, weerklinkt er een klik en schiet de deur open.
'En hoe heb je dat ook al weer geleerd?' Vraag ik terwijl ik naar binnen stap.
'Vaak je huissleutel vergeten.' Zegt ze zacht terwijl ze de deur dicht doet.
We rennen de trap op en stoppen op de verdieping van Melody.
'Wat is je plan?' Vraagt Angie terwijl ze naar me kijkt. 'Ze ligt misschien al te slapen.'
'Zou alleen maar mooi uitkomen.' Zeg ik en ik volg Angie naar Melody haar voordeur.
Ik zie hoe ze hurkt en zuchtend haar cadeau kaart tussen de kier van de deur. De deur opent snel met een klik en we stappen naar binnen. De geur van alcohol komt mijn neus in. Ik hoor water lopen in een andere kamer.
'Staat ze onder de douche?'
Ik knik en loop naar de bank. Zuchtend laat ik me achterover vallen. Meteen dan al gaat de kraan uit en ik kijk op naar Angie, die al naar me toe loopt.
'Goeie timing Nik.' Zegt Angie spottend.
Ik hoor hoe Melody de douche uitstapt en niet veel later zie ik de hendel van de deur naar beneden gaan. Melody komt, nog haar afdrogend, de woonkamer in met een handdoek om haar lichaam heen geknoopt. Ze ziet ons niet, dus ik sta op en kuch. Met een ruk draait ze zich om, waardoor een pot van een kastje afgestoten word en ik hoor haar vloeken.
'Rot op.' Hijgt ze.
'We willen alleen maar praten Mel.' Zegt Angie zacht.
'Rot verdomme op!' Gilt Melody.
Ik zie hoe ze richting te keuken loopt en trek een sprintje naar haar toe. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe haar hand richting mijn hoofd zwaait en ik buk. De pollepel knalt tegen de muur aan de andere kant van de kamer.
'Hoeveel heb je op?!' Schreeuw ik in haar gezicht.
Mijn blik valt op de lege wodka fles op het aanrecht. Zoveel dus... Melody trekt woedend haar pols los, maar ik grijp de andere.
'Angie, pak eens aan.'
Angie beent naar ons toe en grijpt Melody haar polsen. Uit alle macht probeer Melody zich los te trekken, maar tot mijn verbazing lukt het niet. Ik trek de koelkast open en zie alleen maar boter, kaas en een fles wodka.
'Is dit alles wat nog over is?'
Melody haar gezicht staat op onweer en haar handdoek is iets naar beneden gezakt. Ik pak de fles en kijk ernaar. Nog tot de rand gevuld...
'Weet je Mel. Dit is die zooi die jou sloopt.'
Ik hef de fles wodka en hoor haar schreeuwen dat ik het niet moet doen. Ik laat de fles tegen de rand van de wasbak knallen en het glas springt uit elkaar. Melody vliegt me aan en duwt me tegen het aanrecht, maar Angie staat er al naast en komt er tussen in. Hijgend sta ik op en zie ik hoe Melody zich los trekt en naar het raam loopt terwijl ze haar handdoek goed trekt.
'Je bent gestoord.' Mompelt ze.
'Ik?' Zeg ik verontwaardigd. 'Jij wilt een of andere gast in je eentje vermoorden!'
Melody draait zich om en ik zie tranen in haar ogen.
'Jij bent te bang om je leven te vergooien!' Gilt ze en ik schrik als ik meer tranen zie.
Ik kijk naar Angie en zij naar mij. Angie wilt een stap naar voren doen maar ik houd haar tegen. Langzaam schud ik mijn hoofd en luister hoe Melody uit zichzelf verder gaat.
'Ik heb geen reet meer om voor te leven. Alles gaat helemaal naar de kloten. En jullie zouden je gewoon aan je belofte moeten houden!' Schreeuwt ze huilend.
Ik laat Angie los en die loopt naar Melody. Angie trekt Melody naar haar toe en knuffelt haar. Melody droogt haar tranen en snikt hardop.
'Mel...' Zeg ik zacht. 'We lossen dit op, met z'n drieën. Nadat we die Daan hebben vermoord.'
Melody kijkt op en staart me in mijn ogen aan.
'Zonder alcohol.' Zeg ik er nog zacht achteraan.
Een melodietje weerklinkt uit de richting van Angie die haar telefoon pakt. Haar ogen worden groot en ze richt haar scherm naar me toe. Ik hap naar adem en hou die vast. Mijn ogen vinden die van Angie en ik knik.
'Doe maar...' Zeg ik zacht.

Daan: Je lijkt me zo'n leuk meisje! Wanneer spreken we af? :)

- Na