Doodzonde

Hoofdstuk 28

Melody de Larera

'Met Angie...' Hoor ik haar opnemen.
'Waar de fack denken jullie in godsnaam mee bezig te zijn?' Mijn hele lichaam shaked en mijn handen trillen als een gek.
'Mel...'
Ik onderbreek haar en begin weer verder te ratelen.
'Ja ja dit zal natuurlijk weer allemaal mijn eigen schuld zijn, en het plan van Nikki. Maar dit kunnen jullie niet maken! Als jij Nikki óf mij hiervan de schuld geeft...' Ik adem en praat weer verder. 'Angie. Jij had hier ook een stem in en je hebt me gewoon weggestemd! Je kan je beste vriendin niet wegstemmen! Het is geen songfestival met wie er het langste volhoud!' Schreeuw ik nu.
'Je snapt het niet.'
'Oooh ik snap het prima!' Roep ik en ik druk haar weg.
De hele avond heb ik gezocht naar dat verdomde nummer. Nergens. Van de aardbodem verdwenen. Gelukkig had Levi hem. Net zoals die van Nikki.
Ik toets hem in en hou het koude apparaat tegen mijn warme oor aan.
'Nikki.' Neemt ze op.
'Voor ik de verkeerde heb, de Nikki die iedereen in de steek laat en besluit mij buiten te sluiten?'
'Wat?' Hoor ik haar.
'Ja. Ik dacht, toch even checken aangezien het nummer ineens uit mijn telefoon was. Net zoals de app, mijn notities en facking alles waar het woord "moord" in voor komt.' Schreeuw ik.
'Melody...'
'Wat ga je nu nog zeggen? Wat heb jij in je hoofd om tegen mij te zeggen?'
'Het is je eigen schuld.'
'Als je dat nog één keer zegt...' dreig ik.
'Dan kom ik je opzoeken Marshall.'
Ik hoor haar licht lachen.
'Lachen?' Vraag ik boos.
Nu heeft ze me. Ze heeft me tot het randje gekregen en dat gaat ze merken ook.
'Nikki. Dit is mijn schuld niet. Het begon vroeger. Ik ben de verkeerde kant op gegaan maar er is niemand, echt niemand die me ooit tegenhield of zich ook maar zorgen om me maakte. Besef je even dat dit gedrag mede door jou veroorzaakt is. Dit zijn de gevolgen van jouw egoïsme. Net zoals nu. Alles wat er nu gaat gebeuren. Is het gevolg van jouw egoïsme. Jij besloot samen met Angie mij hier voledig buiten te zetten, en dat is prima. Maar ik laat het hier natuurlijk niet bij zitten.' Zeg ik kalm.
'Wat ga je doen dan?' Zegt ze spottend.
'Daar kom je nog wel achter maar bedenk je dat jij nooit een lijk kan verbergen zonder iemand die dat vaker heeft gedaan. Besef je even dat Angie nooit een deur voor je in zou trappen of iemand zou gijzelen. Ik ben bang dat we onze talenten die we perfect konden bundellen, gaan missen maar ik twijfel wie er het meest moeilijk mee krijgt.' Eindig ik het gesprek.
Ik hang op en geef mijn mobiel een gooi naar de andere kant van de kamer. Ze had niet veel te zeggen, merk ik op. Waarschijnlijk flabergasted van het feit dat ik haar nummer gewoon weer had. Ik loop naar mijn mobiel en neem hem mee de keuken in. Ik wis de nummers weer en pak een glas. Ik vul het glas met wodka en neem het mee de woonkamer in. Ik start mijn laptop op en zet de tv aan.
De tv zapp ik naar MTV en mijn laptop stuur ik aan naar Microsoft Word te gaan. Ik zet alles wat we hadden gevonden op een rijtje en start zo mijn eigen onderzoekje op.
'Met alleen je hersenen ga je er niet komen lieverd.' Zeg ik onbewust hardop. Ik drink de wodka in een slok leeg en bedenk me dan iets.
Ik schiet overeind en loop naar de kast. Ik trek de lade's open en zie precies wat ik hoopte te vinden. Ik heb de identiteitskaarten nog! Nikki is ze sowieso vergeten mee te nemen. Ik durf te wedden dat die twee zo het huis zijn uitgelopen terwijl ik van mijn sushi zat te genieten. Tien euro dat Angie weer moest huilen.
Ik pak de papieren, schuif de laden weer dicht en loop terug naar de bank.
In Microsoft Word typ ik alle namen en informatie die op de identiteitskaarten staan. Misschien, als ik geluk heb..
Ik ga naar Google en typ in "bevolkingsregister". Veel zal ik niet krijgen maar liever iets amateuristisch dan niets. Ik moet van alles downloaden en het geeft me een beetje de kriebels. Straks staat mijn laptop weer vol met virussen. Misschien zou Levi dat kunnen checken. Ik schud me hoofd en richt me weer op het beeldscherm. Een, inderdaad, amateuristisch systeem neemt mijn laptop over en vraagt me het nummer van de identiteitskaart over te typen. Iets wat gespannen typ ik het nummer van de identiteitskaart van Jaylyn in. Een flinke lijst met informatie laat me mijzelf verbazen met wat een kneus als ik met internet kan bereiken. Ik typ haar adres over en het telefoon nummer van haar huis. Onderaan de pagina krijg ik nog een klein stukje te zien van haar strafblad. Niets verassends, drugs gebruik en ze heeft een keer wat gejat. Ik schud mijn hoofd en kijk naar de tijd.
02:15
'Oeps.' Zeg ik lachend. Ik sla het document op en sluit de laptop af. De papieren neem ik mee naar mijn kamer en stop ze bij het wapen van Daan onder mijn beha's in de kledingkast. Ik leg mijn mobiel in dezelfde kamer aan de oplader, poets mijn tanden, trek mijn pyjama aan en neem een duik mijn bed in. De deken trek ik tot mijn kin en mijn hoofd draai ik in het kussen. Zo lig ik een kwartiertje tot ik uiteindelijk mijn rust vind en in slaap val.

-De