Doodzonde

Hoofdstuk 15

Angie Dawson

'Daan: Je lijkt me zo'n leuk meisje! Wanneer spreken we af? :)'
De tekst lees ik wel 100 keer.
Nikki heeft al gezegt dat ik moest antwoorden en met hem af moest spreken. Maar ik durf niet.
Punt een, omdat ik niet weet of Nikki en Melody op tijd ingrijpen als hij mij iets aan wil doen.
En punt twee, ik weet dat de dag dat wij zouden afspreken zijn laatste dag zou zijn. Tranen komen in mijn ogen en glijden over mijn wangen tot ze in kleine druppeltjes op de grond vallen. Ik laat mijn arm waar ik mijn mobiel in vast hou zakken en kijk Nikki aan. Zonder iets te zeggen spreidt ze haar armen en slaat die om me heen.
'Het is goed meissie.' Sust ze.
Melody komt erbij staan en legt haar hand op mijn schouder.
'We doen dit samen ja?' Zegt ze rustig.
Maar geen van beide durf ik het te vertellen. Ik knik en kijk weer naar mijn mobiel.
'Zaterdag?' Zeg ik zo zacht dat ik twijfel of ze me gehoord hebben.
Ze antwoorden niet dus ik kijk op en herhaal mijn zin.
'zaterdag?' Zeg ik, nu iets harder.
Ik zie Nikki even nadenken en ze knikt dan.
'Ja doe zaterdag maar.' Antwoord ze. Ik kijk naar Melody die haar handdoek nog iets omhoog trekt.
'Ook mee eens?' Vraag ik.
Ze knikt afwezig.
Ik zucht en typ mijn antwoord naar daan.
'Uhm, zullen we deze zaterdag wat afspreken?'
'Verstuurd.' Zeg ik en wordt precies op dat moment gebeld.
Het is Coco. Zonder te twijfelen neem ik op.
'Met Angie.' zeg ik.
'Hey Coco hier.'

Coco klinkt opgejaagd en ik hoor haar heigen.
'Wat is er?' Vraag ik als het een lange tijd stil blijft.
'Waar ben jij? Je was niet meer thuis.'
Shit zeg ik in mijn hoofd. Ik had helemaal niet gezegt dat ik naar Melody was. Normaal laat ik dat altijd weten.
'Ow, ik ben door Nikki opgehaald en ben nu bij Melody.' Zeg ik rustig. En ik voel de ogen van Melody en Nikki op me branden.
'Schat, jade kwam net thuis en ik was in mijn kamer aan het leren en opeens hoorde ik een harde dreun en toen lag Jade in de woonkamer. Bewusteloos!'
Verteld Coco haastig. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen dus wacht tot Coco weer begint met vertellen.
'Ik heb haar in mijn auto naar het ziekenhuis gereden want ik kreeg haar niet bij bewustzijn.'
'En nu.' Antwoord ik angstig.
De meiden kijken me nog steeds vragend aan.
'Coco' fluister ik naar ze.
'Ik ben mijn huis sleutel dus vergeten dus heb jij die bij je?'
Ik knik en antwoord.
'Ja die heb ik. Moet ik naar jullie toe komen?' Vraag ik helemaal in de war.
'Uhm ja als je wilt kan je langs komen, aan jade hebben we momenteel nog niet veel maar...' Antwoord ze en er valt een stilte.
'Ow... Nee dat is goed... Moet ik dan gaan?..... Oh.... Oké.' Hoor ik Coco zeggen tegen iemand.
Ik hoor haar voetstappen door de telefoon heen.
'Wat is er?' Vraag ik.
'Een verpleegster zegt net dat ik jade moet laten rusten. Dus ik kom nu naar huis toe. Jade blijft hier.' Zegt ze.
'Doei schat, beter worden hé' hoor ik Coco zacht zeggen, waarschijnlijk tegen Jade.
'Ik kom er ook aan ja?'
'Ik kom je wel ophalen wat is het adres?' Zegt Coco.
Ik denk even na. Coco heeft dan het adres van Melody en ik weet nog niet of dat slim is.
'Nee Nikki wil me wel brengen.' Zeg ik en kijk aarzelend naar Nikki die me aan kijkt. Dan knikt ze en ik glimlach naar haar.
'Oké tot zo dan lieverd.' Zegt Coco lief.
'Tot zo Coco.'antwoord ik met een glimlach. Ik hang de telefoon op en wordt gelijk overspoeld door vragen van Melody en Nikki.
'Was dat Coco?'
'Ja'
'Wat vertelde ze?'
'Jade ligt in het ziekenhuis.'
'Wat is er dan gebeurd?' Vraagt Nikki.
'Wil je me gewoon alsjeblieft naar huis brengen.' Vraag ik aan Nikki. Tranen komen weer in mijn ogen en rollen over mijn wangen.
'Aw Angie.' Zegt Nikki en ze knuffelt me weer zoals eerder deze avond.
'Het komt wel goed met haar hoor.' Zegt ze.
Maar het enige wat ik wil is naar huis gaan. Ik maak me los uit haar armen en pak mijn jas.
'Zullen we gaan?' Zeg ik zacht.
Nikki knikt en pakt ook haar jas.
Melody staat een beetje voor zich uit te staren. Ze ziet er niet al te best uit. Ze ziet spier wit en staat nog steeds met haar handdoek om zich heen die ze telkens optrekt.
Ik ik veeg mijn tranen weg en loop naar haar toe. Zonder iets te zeggen knuffel ik haar. Ik voel haar armen die zich om mijn rug slaan.
'Ik hou van je.' Fluister ik.
'Ik ook van jou kleine.' Zegt ze lief.
Ik laat haar los en glimlach. Ze kijkt maar Nikki die al bij de deur staat.
'Tot snel.' Zeg ik en loop achter Nikki aan.
Ik kijk Melody nog even aan en sluit dan de duur achter me.

'Hoi! Alles oké..? Roep ik door de gang als ik thuis kom.
Ik schop snel mijn schoenen uit en gooi mijn jas op de grond. Ik loop de woonkamer in en zie Coco staan.
'Coco.' Zeg ik zacht.
Ze draait zich om en loopt haastig naar me toe en knuffelt me. Ik voel haar tranen op mijn schouders vallen.
Ze huilt! Dendert het door mijn hoofd. Normaal ik Coco altijd de persoon die mij moet troosten. Ik wrijf met mijn handen over haar rug.
'Het is goed.' Zeg ik zacht.
Ik laat haar een beetje los en kijk haar aan.
'Ik ben zo trots op je dat je zo snel hebt gehandeld.' Zeg ik oprecht.
Een kleine glimlach doorbreekt het verdrietige gezicht van Coco.
'Wat wil je eten?' Vraag ik met een kleine grijns op mijn gezicht.
'Een tosti?' Zeg ik.
Coco glimlacht iets meer en ik weet dat ze het liefst de hele dag door tosti's zou willen eten.
Ik geef haar een kus op haar wang en loop naar de keuken.
'Laat je niet weer alles aanbranden?' Zegt Coco. Ze klinkt weer een beetje als zichzelf. Ik schud mijn hoofd.
'Nee ik ga net zo lang oefenen tot ik de nieuwe keuken prinses wordt.' Zeg ik voor de grap en zwaai met een pollepel.
Coco lacht en laat zich op de bank vallen. Ze zet de tv aan.
Ik leg de pollepel weer op het aanrecht en kijk er nog eens goed naar. Het beeld van Melody die met een lepel zwaait komt weer in mijn gedachten. Ik glimlach en leg de lepel terug in de la.
Zelfverdediging...

-Em