Doodzonde

Hoofdstuk 31

Melody de Larera

Moeilijk word ik in de auto gedrukt. Mijn hoofd bonkt maar tegelijkertijd is het ook zo rustig.
'Je weet hoeveel pijn dit Angie doet?'
Zegt het onbekende meisje.
Automatisch begin ik te lachen en ik kijk het meisje via de spiegel in haar ogen.
'Lekker belangrijk.' Zeg ik giechelend.
'Melody toch?'
Ik knik en lach pijnlijk naar haar.
'Coco.' Zegt ze zachtjes.
'Dat wist ik toch al.' Zeg ik met een knipoog.
De rust in mijn hoofd wordt steeds minder en het bonken erger.
'Moet ik met je meelopen?' Vraagt ze voorzichtig.
'Zie ik eruit alsof ik dat niet zelf kan.'
Ze trekt haar wenkbrauw op en schudt haar hoofd.
'Prima.' Zegt ze nors.
Ik glimlach sarcastisch naar haar en sla de auto deur onnodig hard dicht.
Ze rijdt met een flinke snelheid weg en ik strompel naar de voordeur. Ik voel in mijn zakken maar merk al snel dat ik mijn sleutels niet heb meegenomen. Ik besluit Joy om de noodsleutel te vragen. De drank zit nog redelijk in mijn bloed dus de juiste bel indrukken gaat vrijwel niet.
'Hallo?'
'Heeeeeeeey Jooooooy.' Zeg ik giechelend.
'Melody?'
'Jaaaa. Echt stom maaaan. Mijn sleutel ligt nog binnen.' Zeg ik moeilijk.
'Kom maar naar boven.' zegt ze geïrriteerd.
Ik glimlach en trek de zoemende deur open. Ik druk op de lift knop en besluit dan de trap te nemen.
Mijn rechter voet op de eerste tree van de trap.
Links op de tweede.
Rechts op de derde.
Hoopte ik. Met een harde klap val ik achterover op de trap. Het duurt even voor ik het me besef. Ik draai me om en ga dan op mijn kont zitten. Ik sla met mijn vuisten op de vierde treden en veeg mijn tranen ruw weg.
'Godverdomme.' Roep ik door het trappenhuis.
Mijn hoofd bonkt twee keer zo erg als eerst. Ik haal mijn hand over mijn hoofd heen en voel dan een soort vloeistof over mijn voorhoofd glijden. Mijn ogen worden groot als ik zie dat ik bloed.
De lift gaat open en ik sta meteen op.  Ik druk op de goede etage en wacht dan tot ik er ben. De deuren gaan open en huilend loop ik de galerij op.
'Joy!' Roep ik terwijl ik hard op de deur bonk. 
Ze doet de deur open en kijkt me raar aan.
'Ik moet nu mijn sleutel hebben!' Zeg ik terwijl ik over mijn toeren raak door mijn ademhaling.
'Wat is er-'
'Joy nu!' Huil ik.
Ze haalt de sleutel uit haar achterzak en geeft hem met open mond aan mij.
'Maar wat is er dan gebeurd?' Roept ze terwijl ik mijn eigen hal inloop.
Ik sla de deur met een harde klap dicht en ren naar de badkamer.
Ik zet de douche aan en kleed me snel uit.
Hyperventilerend ga ik onder de warme stralen van de douche staan.
Ik laat ze bewust over mijn hoofd heengaan maar het prikkende gevoel laat me er niet van genieten zoals ik dat meestal doe. Tranen vallen met de stralen mee naar beneden.
De douchebak kleurt rood maar ik lijk er niets van te voelen. Ik begin te schreeuwen en te huilen. Mijn adem wordt zwaarder en mijn hoofd lichter. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en ik stap uit de douche.
Ik sla een witte handdoek om mijn hoofd maar elke keer dat mijn haar drupt, heeft de druppel een diepe rode kleur die me doet afwijken van wat er gedaan moet worden. Ik droog mezelf af en loop met de handdoek om me heen naar mijn slaap kamer. Ik trek een onder broek en een bh aan en gooi er een te groot shirt over heen. Dan loop ik terug naar de badkamer. De roodgekleurde handdoek gooi ik in de wasmand en mijn haar knijp ik uit.
Maar in plaats van water komt er bloed dat met water verdunt is uit mijn zwarte haren.
'Komt wel goed. Niets aan de hand. Het is maar bloed.' Vertel ik mezelf maar ik maak mezelf er alleen maar banger mee. Ik begin weer zwaarder te ademen maar het wordt gestopt als ik een sleutel in het slot hoor gaan. Ik deins achteruit maar laat al mijn angsten los als ik Levi in de deuropening zie staan.
'Mel?'
Ik knik.
'De enige echte.' Zeg ik zacht.
Haastig komt hij naar me toe gelopen.
'Wat is er gebeurd? Waarom kwam Joy net vragen of het wel ging?'
Ik haal mijn schouders op.
'Ongelukje. Ben van de trap gevallen.'
'Je ruikt naar alcohol.' Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk hem aan.
'Thanks.'
'Heb je een terugval gehad?' Vraagt hij terwijl hij een hand door mijn haar haalt.
'Niet doen.' Zeg ik.
'Melody dit is erger dan ik dacht.' Hij haalt het elastiekje uit mijn haar en laat het over mijn schouders vallen. Hij gooit mijn haar naar voren en zoekt naar iets waar het bloed vandaan kan komen.
Hij draait me ruw om aan mijn schouders en kijkt me aan.
'Je moet mee naar het ziekenhuis.' Vraagt hij bijna smekend.
Kippenvel verspreid zich over heel mijn lichaam als hij het woord ziekenhuis uitspreekt.
Ik schud mijn hoofd en tranen overspoelen mijn wangen weer.
'Niet nodig.' Zeg ik terwijl ik mijn hoofd schudt.
'Er zit een snee op je hoofd. Het ziet er naar uit dat die niet uit zichzelf dicht gaat meisje.' Zegt hij zachtjes.
'Ik hoef verdomme niet naar het ziekenhuis.' Roep ik bang.
'Geen ziekenhuis.' Herhaal ik.

-De