Doodzonde

Hoofdstuk 19

Melody de Larera

Elke keer dat ik Daan om hulp hoor schreeuwen giert er alleen maar meer adrenaline door mijn lichaam.
'Angie kom op! Help dan! Hier ga je toch niet gewoon naar kijken?!'
Angie? Met een ruk draai ik me om. 'Oké dit moet snel gebeuren want mijn buren gaan vragen stellen.' Zeg ik lachend.
'Oh en om een schot natuurlijk niet.' Zegt Nikki.
'Een schot kan je verklaren door te zeggen dat je iets liet vallen. Geschreeuw niet echt.' Zeg ik met een spottende knipoog.
Ik zie hoe Nikki hoofdschuddend wegdraait.
'Klaar?' Vraag ik aan de meiden.
'Nee kom op! Dit kunnen jullie niet maken! Hier komen jullie niet mee weg!' Schreeuwt Daan.
Ik zet mijn vinger op de trekker, ik zie mijn knokkels wit worden door het vasthouden van het pistool. Ik zie hoe Angie naar Nikki loopt en tegen haar aan gaat staan. Ze draait haar hoofd weg als Nikki knikt.
'Byebye.' Zeg ik nog.
Ik richt het pistool op zijn voorhoofd en haal dan de trekker over. Hij is opslag dood. Ik lach en gooi het pistool in zijn schoot.
'Hier Mister Charmeur. Dat het maar heel pijnlijk was voor je.'
Angie draait terug en kijkt hulpeloos naar Daan.
'Kom kleine.' Zeg ik als ik de badkamer deur open gooi. 'Iemand wat drinken?' Vraag ik nonchalant.
Ik hoor Angie zuchtend op de bank ploffen.
'Wat gaan we met hem doen dan?' Vraag Nikki.
'Dumpen denk ik?' Zegt Angie zachtjes.
'Nou inderdaad Angie! Dat zou wel handig zijn!'
Tranen wellen op in de bruine ogen van Angie.
'Oh shit. Dat was niet mijn bedoeling.'
Angie staat op en loopt naar me toe. Met open armen ontvang ik het onzekere en zo gebroken meisje.
'Sorry kleine. Ik, ja, ik voel hier gewoon niet zoveel bij...'
Ze knikt. Ik geef een kus op haar haar en laat haar dan los.
'Komt goed. We gaan het regelen. Ergens in het water ofzo?'
'Op zich wel een goede. Eventuele sporen van jou verdwijnen. Ze zullen ons ook nooit verdenken aangezien we geen connectie hebben met Daan. En hij wilde Angie volgens mij aardig veel pijn doen. Dus hij zal wel niemand hebben gezegd dat hij met haar zou gaan afspreken.'
Angie knikt. Ik haal mijn schouders op. Ik ga eerst mijn handen wassen met alcohol. Zo veel mogelijk kruidsporen weghalen. Nikki trekt haar wenkbrauw op.
'Dat gaat niet zo makkelijk Mel.' Zegt ze koel.
'Ze kan maar beter iets doen dan niets.' Zegt Angie voorzichtig.
Ik knik en loop naar de keuken.
'Wanneer gaan we dat dan doen?' Roep ik vanuit de keuken.
Ik hoor Nikki iets tegen Angie zeggen.
'Wat?' Roep ik.
'Eh, Mel?'
Ik draai de kraan uit en droog mijn handen. Ik veeg het laatste beetje alcohol af aan mijn shirt en loop naar binnen.
'Hm?'
'Angie en ik weten niet of het een slim idee is als je zeg maar, mee gaat.'
Ik begin te lachen.
'Oh en waarom niet?'
'Je bent nou niet echt voorzichtig.'
'Maar wel een stukkie sterker. Hoe gaan jullie een volwassen jongen mee naar "een water" nemen?'
'Auto van Nikki?' Vraagt Angie.
Nikki zucht en knikt.
'En dan ligt hij er in. Jullie zijn er, wat dan? Je loopt naar de kant en gooit hem erin? Lekker dichtbij de kant zeker..?'
Angie schudt haar hoofd.
'Jullie moeten het zelf weten.' Zeg ik terwijl ik mijn slaapkamer inloop. Ik pak een zwarte trainigsbroek en een sweater.'
Ik hoor Angie iets tegen Nikki zeggen. Ze zucht diep en schraapt dan haar keel.
'Mel, ga maar mee.'
'Alsjeblieft.' Roept Angie er achteraan.
Ik loop in de zwarte kleren mijn kamer uit.
'Waar doen we hem in dan?' Vraagt Angie.
Ik loop de badkamer in en zie zijn bebloede lichaam zitten in mijn toen nog witte bad. Ik kijk ongeveer naar zijn lengte. Ik gok één meter vijfentachtig. Ik zie het pistool nog in zijn schoot liggen. Ik pak het en wrijf het schoon met de zwarte handdoek die ik vanochtend nog om mijn hoofd had, ik stop hem in mijn zak en loop terug naar mijn kamer. Ik leg het pistool onder mijn bh's in de kast en haal meteen mijn grote Ibiza koffer onder mijn bed vandaan.
'We moeten hem een beetje vouwen, maar hij voelt toch niets meer.' Ik breng de koffer naar de badkamer en til Daan uit mijn bad.
'Oh jullie gaan niet helpen?' Roep ik vanuit de badkamer. Vanuit mijn ooghoek zie ik Nikki opstaan. Angie blijft zitten. Waarschijnlijk heeft Nikki dat haar gevraagd.
'Als jij nou even die koffer stil houdt. Geef ik Daan een gooi naar die richting.'
Ik zie Nikki bedenkelijk kijken maar ze pakt maar gewoon de koffer vast.
Ik duw mijn armen onder de oksels van Daan door en trek hem daaraan omhoog. Ik trek hem eerst over de badrand en leg hem dan, op zijn zij, in de koffer. Ik duw zijn benen langs de rest van zijn lichaam en vraag Nikki om de rits te sluiten.
Ik sleep de koffer naar de huiskamer en loop dan terug naar de badkamer. Ik zet de kraan aan en spoel mijn bad zo goed mogelijk uit.
'Moet dan nu Mel?' Vraagt Nikki iets wat geïrriteerd.
'Straks staat Levi ineens voor de deur. Kan moeilijk zeggen dat ik ongesteld ben geworden.'
Het ergste is weg en ik besluit de rest straks te doen. Ik sla de badkamer deur dicht en loop naar de koffer.
'Angie, als jij nou is even alle deuren openhoudt en de lift knop alvast indrukt. Nik, kan jij een beetje om je heen kijken?' Beide meiden staan op en gaan op pad. Nikki graait haar autosleutels van de tafel en Angie trekt haar jas aan. Ik pak de koffer bij het handvat en sleep hem over de grond mee naar de deur.
'Volgens mij is hij leeggebloed in mijn bad ofzo want het lekt niet.' Angie haalt haar schouders op en Nikki houdt de voordeur open. Ik trek aan de koffer en sleep hem mee naar de lift waar Angie al de deuren openhoudt. Ik duw Daan of, de koffer, zo de lift in. Van de hoge etage naar beneden duurt even en er valt dan ook een pijnlijke stilte.
Als de lift dan eindelijk beneden is sprint Nikki naar haar auto en rijdt hem voor. Angie opent de achterklep en loopt naar de achterbank.
'Nik? Kan je even helpen?' Nikki klikt haar gordel los en loopt naar de koffer. Ik til hem omhoog en Nikki schuift hem de achterklep in. Ik sla de deur hard dicht en ga zitten op de bijrijdersstoel.
'In welk water gaan we hem eigenlijk dumpen?'

-De