Doodzonde

Hoofdstuk 25

Melody de Larera

Ik hing op en dacht na.
'Gaan we het nog uitleggen?' Vraagt Nikki zenuwachtig.
'Politie.'
'Wat?' Zegt Angie bang.
'Angie, ze hebben jouw haar gevonden op de grond. Waarschijnlijk waar je flauw bent gevallen.'
'Fack!' Roept Nikki.
'Niets aan de hand.' Zeg ik, maar voor ik mijn zin kan uitleggen wordt ik al half aangevallen.
'Hoezo niets aan de hand?' Schreeuwt Nikki.
'Ik ga de cel in.' Zegt Angie.
'Hallo? Mag ik het uitleggen?'
Nikki begint te lachen.
'Wat heb je uit te leggen dan?'
'Angie, jij was Daan zijn toekomstige vriendin. Zijn telefoon hebben wij bij hem thuisgelegd. Als de politie de berichten tussen jullie ziet, weten hun dat je zijn toekomstige vriendin, of hoer, bent. Niet zo gek dus dat jouw haar daar te vinden is. Of Daan vermist of "gevlucht" is, is ons probleem niet.'
Angie zucht van opluchting.
'Het enige wat we nu nog moeten doen, is naar het politie bureau en jij moet een verklaring afleggen voor jouw haar dat daar gevonden is.'
Angie knikt.
'Wat moet ik dan zeggen?' Vraagt ze.
'Dat je Daan zijn aankomende vriendin was ofzo.' Zegt Nikki.
Ik knik en geef haar de telefoon.
'Zeg maar dat je morgen pas kan. Want ik heb trek in Sushi.'
Ze lacht en toetst dan het nummer in.
'Wacht! Als je een valse naam gaat gebruiken kunnen ze de berichten niet terug vinden in zijn telefoon... Plus, ze vroegen al naar Angie toen ze belde.' Zegt Nikki snugger.
Ik schud mijn hoofd.
'Ik ga nog wel even langs bij hotel kut.' Zeg ik verveeld.
'Je weet dat het waarschijnlijk is afgezet?' Vraagt ze.
'Je weet dat dat mij vrij weinig intresseert? Ik ga gewoon naar binnen, of dat nou via de deur is of het raam. Bel maar en gebruik je eigen naam.'
Ze draait haar hoofd naar Nikki die een iets wat geïrriteerd knikt.
Ze toetst opnieuw het nummer in en houd de telefoon bij haar oor.
'Hallo je spreekt met Angie Dawson. Ik ben net gebeld maar mijn vriendin nam op.'
'Ja?' Hoor ik aan de andere kant van de lijn.
'Nou, waarschijnlijk moest er iets aan me gevraagd of verteld worden.' Zegt Angie.
Ik knik en geef haar een schouderklopje.
'Ik verbind je even door.'
'Jezus wat staat je mobiel hard.' Fluister ik naar Angie. Ze knikt en houd haar hand op de microfoon.
'Op dit soort momenten best handig.' Fluistert ze terug.
'Mevrouw Dawson?' Angie haalt haar hand weer van de microfoon af en begint dan met praten.
'Ja?'
'Hoi, U spreekt met Jack Bakker. Ik belde U eigenlijk even voor een verhoor op het bureau.'
Angie knikt.
'Omtrent?' Zegt Nikki.
'Omtrent?' Herhaalt Angie.
'Dat wil ik U graag op het bureau uitleggen.' Verteld de stem.
Angie knikt.
'Ik kan morgen wel.' Zegt ze verlegen.
'Prima. Rond een uur of drie?'
'Oké.'
'Tot dan!'
'Dag.' En ze drukt de telefoon uit.
'Morgen rond drie uur.'
'Ja dat hoorde we.' Zeg ik lachend.
'En nu?' Vraagt ze lichtelijk paniekerig.
'Sushi!' Roep ik.
'Nee! Mel! Je hebt haar de shit in geholpen, nou help je haar eruit ook.' Zegt Nikki boos.
'Sorry?' Vraag ik.
'Niet dan?'
Een intense pijn steek schiet door mijn hoofd en mijn lichaam versteend.
'Mel?' Hoor ik Angie wazig.
'Hallo? Waar is je grote bek?' Het geluid verdwijnt langzaam en klinkt steeds warriger. Ik loop naar de keuken en pak een glas uit het kastje. Onhandig trek ik de koelkast open en pak de fles wodka. Ik schenk een klein laagje in en gooi het dan snel achterover. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en mijn lichaam lijkt zich weer een klein beetje te herpakken.
'Mel?' Hoor ik als twee slanke handjes mijn arm stevig vast pakken.'
Ik ruk me los en loop naar Nikki.
'Dit is níét mijn schuld.' Zeg ik en ik loop weer richting de keuken.
Ik pak mijn telefoon van het aanrecht en typ het nummer van Levi in.
Het is even stil aan de andere kant van de lijn, maar dan hoor ik de bekende stem.
'Hallo?'
'Hey! Zin om met mij Sushi te gaan eten?'
Het is weer even stil.
'Absoluut!' Zegt hij. 'Ik kom je zo ophalen met de auto ja?'
Ik knik en antwoord.
'Okee!'
Ik druk mijn mobiel uit en loop naar mijn kamer.
'Als jullie geen sushi willen eten. Doe ik het wel met Levi.' Zeg ik beledigd.
Ik pak een zwarte jeans en een zwart tanktopje en trek ze beide aan. Daaronder doe ik de meest comfortabele sneakers aan en mijn leren jasje gooi ik er over heen. Snel werk ik mijn make up bij en haal een borstel door mijn haren terwijl de meiden een beetje op de bank blijven hangen.
'Sluiten jullie af?' Vraag ik terwijl ik mijn mobiel in mijn rechter achterzak schuif en mijn sleutels van de tafel gris.
Ik sla de deur dicht en loop dan de galerij af naar de lift. Als de lift deuren open gaan zie ik Levi er op wachten.
'Hey.' Zeg ik ondeugend als ik hem een kus geef.
'Hallo.' Hoor ik hem onder de indruk zeggen.
'Ga je mee?' Vraag ik lachend.
Hij knikt en pakt mijn hand. Bij de auto opent hij de deur van de bijrijdersstoel. Ik ga zitten en als hij de deur dicht heeft gedaan zucht ik een keer diep.
'Sushi.' Zeg ik hardop.
Hij stapt in de auto en zet de motor aan.
'Let's go.' Zegt Levi lachend.

'Dus, je belde spontaan om sushi te gaan eten?' Vraagt hij vol ongeloof.
Ik knik en stop nog een stukje vis in mijn mond.
'Ja.' Zeg ik met een volle mond.
'Oké...' Zegt hij.
Ik lach en neem een slok cola.
'Hoe is het met de ander meiden?' Vraagt Levi ineens.
Ik stik bijna in mijn stukje sushi maar weet mijn ontzettend sexy stik geluiden in te houden.
'Goed. Hoezo?' Vraag ik moeilijk.
'Gewoon.' Ik knik en zeg het nog een keer.
'Goed.'

-De