Doodzonde

Hoofdstuk 38

Nikki Marshall

Timo neemt een slok van zijn cola en kijkt met een strak gezicht naar mij. Zijn woonkamer ziet er normaal uit. Niet als die van een pooier. Geen overbodige luxe, beetje rommelig. Gewoon een woonkamer van een student. Tenminste, dat had ik gedacht als ik de gozer voor mij niet had gestalkt. Timo zakt onderuit in zijn stoel en legt zijn rechterbeen op zijn linker. Hij draagt suède, crème kleurige schoenen, een licht blauwe spijker broek en een witte blouse. Heel netjes, maar als dit Megan haar vriendje was, snap ik waarom.
'Wat verwacht je dat ik zeg?' Hij klemt zijn kaken op elkaar waardoor zijn jukbeenderen nog net niet door zijn huid lijken te steken. Ineens is alle het lieve van hem weg...
'Je weet wie wij zijn... Wij willen weten waarvan je Megan kent.' Zegt Angie zacht.
Timo kijkt met een strakke blik naar Angie en ik zie hoe ze haar best doet om standvast te blijven.
'Gewoon een vriendin.' Zegt hij sluw.
Ik buig voorover en laat mijn onderarmen op mijn knieën rusten, waarna ik zacht, met mijn hoofd scheef zeg: 'Timo, we weten wie haar vermoord heeft. We weten wat die jongen met haar te maken had én we weten wat zij met jou te maken had. Dus je verteld ons nu beter alles wat we al weten, of we stappen naar de politie.'
Bluffen lijkt me de beste optie hier.... Hoop ik.
'Waarom doe je de moeite als je alles toch al weet... Nikki?'
Ik zak weer terug onderuit.
'Zoals Angie al zei, we weten genoeg. Wij willen alleen weten of het klopt.'
Timo neemt nog een slok en herhaalt dan: 'Anders ga je bij de politie verklikken dat ik een illegaal, bedrijf heb.'
Er klinkt een kinderachtige ondertoon in zijn stem. Nog voor ik iets kan zeggen, zegt Angie plots: 'Als je het niet verteld, gaan wij met bewijs en al naar de politie en word jouw zogenaamde bedrijf, met de grond gelijk gemaakt en kun jij de bak in.'
Timo kijkt haar weer strak aan, waardoor Angie gelijk haar mond sluit. Ik voel dat ik trots ben en probeer mijn glimlach in te houden.
'Ja, ik bezit vrouwen.' Zegt hij met een staal gezicht.
Ik trek een vies gezicht en er weerklinkt een spottend geluid uit Angie haar mond, maar echt reageren doen we niet.
'Mijn bedrijf bestaat uit verschillende secties van werknemers. Onderaan de vrouwen. Daarna nog een paar andere onbelangrijke investeringen en dan de jongens. Een stuk of vijf jongens regelen de werknemers van de onderste sectie, de vrouwen. Eén van die jongens is Daan of... Was Daan.'
Ik knik en vertrek geen spier.
'Daarna stond Megan en nog een andere vrouw. Vlak daarna, ik zelf. Megan deed de sollicitaties met de vrouwen.'
Dit keer verlaat het spottende geluid mijn mond. 'Sollicitaties' laat me niet lachen.
'Ikzelf deed de geld zaken en handelende af met de lastige mensen.'
Nu komt het...
'Daan was zo'n lastige jongen. Hij kwam terug met de verkeerde vrouwen. Vrouwen die geen maagd meer waren als ik daar om vroeg. Zwangere vrouwen, vrouwen met een lichamelijke beperking of ernstige aandoening. Gewoon de vrouwen waar ik niets aan heb. Geld verlies dus, want onze lieve Daantje kreeg wel mooi zijn deel van het
geld.'
Timo zijn stem klinkt vol argwaan.
'Megan wilde tegen die tijd allang van hem af, maar ik wilde het nog even aanzien. Nieuwe jongens vinden is lastiger dan je denkt.'
Hij verwacht geen reactie, dus die geven we hem ook niet.
'Toen de tijd begon te dringen en we geld verlies maakte, stond ik op het punt om Daan uit te betalen zodat we van hem af waren. Die middag hoorde ik niets van Megan en een week later vonden ze haar lichaam. Een jaar later en Daan is nog steeds in dienst, twee weken later en hij raakt vermist. Nog steeds geen lichaam gevonden en geen verklaring.'
Timo buigt naar voren en schraapt zijn keel.
'Maar om heel eerlijk te zijn, vind ik het helemaal niet erg als die gozer dood is. Ik weet dat hij Megan vermoord heeft...'
De stilte valt en Timo kijkt ons beide lang aan.
'En ik weet dat jullie hem vermoord hebben.'
Angie schiet nog net niet overeind van schrik, ik verstijf alleen maar.
'Ik zeg niets, als jullie niets over mij zeggen.'
'Megan was jouw vriendin, waar of niet?' Vraag ik om niet op zijn aanbod in te gaan.
Timo doorboort mijn blik met de zijne.
'Ja.' Verlaat er schor zijn mond. 'Als jullie het niet erg vinden, ik moet weer aan het werk.'
Timo staat op en leidt ons naar de deur. In de deuropening strekt hij zijn hand en ik pak hem stevig beet. Als ik terug wil trekken houdt hij vast en zegt hij: 'We hebben een deal?'
Ik trek mijn hand met een ruk terug en meteen pakt Angie de zijne.
'Deal.' Zegt ze zacht. 'Maar ik wil dat je ons vergeet. Dan vergeten wij jou en doen we alsof dit nooit gebeurt is. Deal?' Vraagt ze op de zelfde toon als hij deed.
Timo knikt en schudt haar hand. Dan gaat de deur dicht en lopen Angie en ik naar de auto.
'En nu?' Zegt ze onschuldig.
'Naar Melody. Op onze kop krijgen. Verrot gescholden worden...'
Ik ruk de deur open.
'Fijn.' Zegt Angie zuchtend.
'Is het allemaal waard.'
Ik draai me om naar Timo zijn huis en zie de gordijnen ineens dichtgaan.
'Gluiperd...'

- Na