Doodzonde

Hoofdstuk 34

Melody de Larera

Een golf van misselijkheid neemt mijn lichaam over. Ik gebaar naar Angie om een bakje en zwaai dan ook naar Saske. De meiden zijn druk aan het praten en hebben mij dan ook niet door. Ik voel het al aankomen en inderdaad. Ziekenhuis eten komt via dezelfde weg weer terug naar boven. Ik knijp mijn ogen dicht en laat het maar gewoon gebeuren.
'Mel!' Roept Saske.
Ik open mijn ogen en voelde het al liggen. Ik heb mijn bed ondergespuugt en daarbij mijzelf ook.
'Fack.' Roep ik als het weer gaat.
Ik pak de afstandsbediening van het kastje af en druk op de rode knop. Angie staat op en komt naar me toe gelopen.
'Gaat het?' Vraagt ze voorzichtig.
Boos draai ik mijn hoofd naar haar toe.
En jonge vrouw komt naar me toe gesneld.
'Meisje toch.' Zegt ze als ze de hekken van het bed naar beneden haalt.
Ze pakt de rolstoel van Saske en zet mij daarin.
'Is dat een vriendin van je?' Vraagt ze terwijl ze naar Angie wijst.
Ik kijk even, en knik dan.
'Mooi. Kan jij haar dan even schoon douchen?'
Ik schud mijn hoofd.
'Echt niet. Ik doe het zelf.'
'Melody. Ik moet je bed verschonen. Ze moet sowieso mee naar binnen. Of ze je helpt zoeken jullie zelf maar uit. Er moet iemand bij je zijn voor als je nieren het weer begeven.'
Ik draai mijn hoofd naar Angie. Ze knikt en komt achter de rolstoel staan.
'Schiet nou maar op. Je bent vies.' Roep Saske vanachter het gordijn.
Angie loopt naar de grote deur en schuift hem open. Ze zet mij en de rolstoel in het hoekje en trekt mij pyjama uit.
'Wil je het zelf doen?' Vraagt ze.
Ik kijk haar even aan.
'Kan niet.' Zeg ik stil. 'Te verzwakt.'
'Oh sorry.' Zegt ze snel.
Ik haal mijn schouders op.
'In je ondergoed douchen of maakt het je niet uit?'
Ik haal weer mijn schouders op.
Angie blijft me even aankijken en zet dan de douche aan. Ze wacht tot het water de juiste temperatuur heeft en zet er dan een stoel onder. Ze loopt naar mij toe en wringt haar armen onder die van mij door.
'Probeer maar wat te lopen. Ik heb je vast.' Zegt ze zachtjes.
Ik zucht, sta op, en schuifel dan, leunend op Angie, naar de stoel. Ik kom met een plof neer en haal mijn hand door mijn al bijna doorweekte haren.
'Waar is je shampoo en douchegel?'
'In het kastje naast mijn bed. Onderste la. Wil je ze even pakken?' Vraag ik.
Ze knikt en schuift de deur een klein beetje open. Met veel geweld gaat ze door het kiertje heen. Ik zucht en sla mijn handen voor mijn gezicht.
Je hebt het lekker verkloot Larera.
Ik sla mezelf tegen mijn arm en schud dan mijn hoofd.
'Is dit het' Vraagt Angie.
Ik kijk naar de paarse verpakking van de shampoo en de roze van de douchegel en knik dan.
'Zal ik het even doen Mel?' Ik knik en pak de roze fles aan. Ik giet wat in mijn hand en smeer het over mijn koude, witte, soms paarse huid.
Angie gaat met haar handen over mijn hoofd heen en masseert de shampoo in mijn haar. Ik doe mijn ogen dicht en volg de bewegingen van haar vingers. Tot ze bij een plekje komt. Ik open mijn ogen en probeer een pijn kreun te onderdrukken.
'Angie.' Kerm ik.
'Ik ben op mijn hoofd gevallen. Weet je nog?' Stamel ik.
'Shit sorry!' Zegt ze.
Ze komt voor me staan en kijkt me aan.
'Gaat het?' Vraagt ze bezorgd.
Ik wordt even duizelig maar knik dan.
'Ik spoel snel'
'Je terug je bed in.'
Wat zei ze nou?
'Oké?'
Ik knik maar heb geen idee waarop.
'Eten?'
Alles draait, water komt in mijn gezicht, rillingen over mijn lichaam, misselijkheid door mijn lichaam.
'Mel?'
Angie zet de kraan uit en geeft me een handdoek.
Ik knijp mijn ogen dicht en hou de handdoek voor mijn gezicht.
'Gaat goed.' Zeg ik snel.
Ze droogt me snel af en zet me terug in de rolstoel.
Niets aan de hand. Herhaal ik.
Flashbacks van de nacht spelen zich af in mijn hoofd. Hoe Levi naar me toe kwam, ik boos werd en mezelf helemaal kapot heb gedronken. Bloed over mijn gezicht, drank in mijn kleding. Tot ik viel en wakker werd in dit bed.
'Mel?'
'Ja. Rij maar naar mijn bed.' Ze duwt de rolstoel naar mijn bed en tilt me erin. Afgevallen. Te weinig gegeten, teveel gespuugd.
'Mel? Waar is je figuur?' Vraagt Angie als ze me in bed tilt.
Ik haal mijn schouders op en wijs naar de wasmand.
Angie schudt lachend haar hoofd en trekt de deken over me heen. Dan komt ze naast me liggen. Ze legt haar hoofd naast de mijne, en fluistert
'Het is oke.'

-De