Doodzonde

Hoofdstuk 12

Angie Dawson

Ik kijk op van het tv scherm als ik mijn mobiel hoor trillen. Ik buig voorover en pak mijn mobiel van de tafel. Mijn adem stokt bij de naam.
Daan Adams.
"Hey, ik zag je vriendenverzoek. Ga je me nog vertellen wie dit leuke meisje is? :)" stuurt hij.
Ik walg van hem. Hij is vast niks veranderd. Ik open mijn wats app. Ik twijfel of ik het in de groeps app moet sturen of privé chat. Maar na de ruzie van Nikki en Melody laatst besluit ik om het in de privé chat te sturen. Ik app Nikki eerst.
"Ik kreeg net een privé bericht van Daan... Help...!" Typ ik snel.
Ik stuur vervolgens precies hetzelfde naar Melody.
Melody reageert het snelste.
"Rustig blijven, gewoon antwoorden als Evi van Asten." Ik knik
"Moet ik al met hem afspreken?" Typ ik zenuwachtig.
"Dat komt later wel nu eerst met hem praten." Antwoord ze.
"Doe ik" stuur ik terug.
Ik ga naar de chat met Nikki die inmiddels ook geantwoord heeft.
"Wat heeft hij precies gestuurd?" Vraagt ze.
"Hey, ik zag je vriendenverzoek. Ga je me nog vertellen wie dit leuke meisje is? :)" type ik zijn woorden na.
"Uh... Gadver!" Stuurt ze.
"Precies..." Type ik terug.
Kippenvel verspreidt zich over mijn lichaam als ik zie dat ik nog een berichtje van hem heb. Ik besluit het nog even niet te bekijken en eerst hulp te vragen aan Nikki.
Melody stuurt me ook weer een berichtje. Ik zie dat Nikki nog aan het typen is dus open de chat met Melody.
"Je bent nog online, je appt ook met Nikki hé?" Staat er.
Ik zucht.
"Ja... Groepsapp lijkt me niet zo gezellig... Nadat... Ja" stuur ik terug.
Ik weet niet hoe ik dat moet zeggen zonder haar te kwetsen."
"Ik ben nu onderweg naar haar, ik ga even met haar praten." Stuurt ze.
"Goedzo, ik ben trots op je :)" antwoord ik en lees eerst nog het berichtje van Nikki.
"Vertel gewoon je fake naam, zeg dat je in Ramona City woont en hier ook naar school gaat. Verzin er maar bij dat je opzoek bent naar nieuwe vrienden ofzo." Stuurt ze.
"Ik laat het je weten als hij antwoord xx" antwoord ik.
Ik ga naar mijn facebook bericht van Daan. Als ik zijn profiel foto weer zie voel ik de woede in me stuigen.
"Mooie meisjes mogen niet negeren toch?" Stuurt hij.
"Nog ongeduldig ook." Zeg ik zacht tegen mezelf.
Ik verzamel een beetje moed en antwoord.
Angie: Hey ik ben Evi :)
Daan: Hallo Evi, ik ben Daan. Vertel eens wat over jezelf.
Angie: Uhm, ik hou van tekenen en knutselen en ik woon in Ramona City en ga hier ook naar school :)" typ ik met het berichtje van Nikki in mijn gedachten.
Daan: klinkt leuk, wat voor een opleiding doe je?
Ik raakte lichtelijk in paniek en appte Nikki.
"Wat studeer ik!"
"Uhm, schilderen aan de schilders academie. Als hij te moeilijke vragen gaat stellen, gewoon ontwijken en aan hem wat vragen." Antwoord ze na enige tijd.
"Oke doe ik!" Antwoord ik snel.
Ik ga weer naar de chat met Daan en type.
Ik zie dat Nikki een berichtje stuurt "Melody was hier net, ze kan niet eens..." En meer kan ik niet lezen tenzij ik naar de chat ga. Maar ik besluit haar even te negeren. Ik wil me niet in die ruzie gaan mengen.

Angie: schilders academie
Daan: Dus jij wordt de nieuwe Rembrandt.
Ik glimlach.
Angie: soort van.
Het blijft even stil
Angie: wat doe jij zo in het dagelijks leven?
Nog steeds blijft het stil. Ik besluit mijn mobiel weg te leggen en focus me weer op de tv.

Er wordt aangebeld en ik loop naar de deur toe. Daar staat Melody die er niet helemaal als zichzelf uitziet.
'Hey.' Zeg ik en blijf in de deur opening staan.
Ik blijf haar aan kijken. Melody's blik is afwezig.
'Wil je even binnenkomen?...' Zeg ik twijfelend.
'Ja...' Zegt Melody zachtjes.
Ik ga opzij en laat Melody erlangs. Ik volg haar naar de woonkamer waar ze haar jas uit doet en op een stoel gooit. Ergens schreeuwt een stemmetje in mijn hoofd dat ze in mijn huis is dus haar jas netjes op moet hangen en schoenen uit moet doen. Maar ik weet dat dit niet het juiste moment is voor kritiek. 'Ga even op de bank zitten.' Zeg ik rustig. Melody loopt zonder iets te zeggen naar de bank en ploft neer.
'Chocolade melk?' Vraag ik.
Ik zie een kleine glimlach op Melody's gezicht en ze knikt.
'Ja lekker'

Niet veel later zit ik naast Melody op de bank met een volle mok chocolade melk met slagroom.
'Wat is er gebeurd bij Nikki?' Vraag ik voorzichtig en kijk Melody aan.
Melody schud haar hoofd zachtjes heen en weer. 'Nikki heeft me weer eens geconfronteerd met de waarheid.' Zucht ze.
'De waarheid?' Vraag ik zacht.
Melody haalt even diep adem en verteld hoe ze Nikki haar kamer binnen kwam en vertelde me wat er was gezegt. Ik slik.
'Wil Nikki niet meer meewerken?' Vraag ik.
'Ik weet het niet meer, ik geloof dat ze veel te bang is om haar perfecte leven om te gooien. En dat haar studie in gevaar komt.' Zegt Melody. Opeens hoor ik een boosheid in haar stem.
'We hebben iets beloofd. Beloofd aan Megan. Jij weet het, ik weet het, en ongetwijfeld weet Nikki dat ook nog heel goed. We zouden die gast vermoorden, voor Megan.' Zegt Melody opgefokt.
'Melody alsjeblieft rustig.' probeer ik.
'Jij wil die freak toch ook dood hebben!' Schreeuwt ze.
Ik wend mijn blik af.
'Niet jij ook al!' Melody kijkt me boos aan.
'Ik weet gewoon niet of ik dit allemaal kan.' Zeg ik. Ik voel de tranen in mijn ogen branden.
'Godver, je praat zelfs met hem! Of wordt je lekker vriendjes met de moordenaar van je beste vriendin Angie! Je beste vriendin is door hem vermoord!' Schreeuwt ze. Tranen lopen over mijn wangen en ik weet niet meer wat ik moet doen.
'Nee!' Schreeuw ik.
Melody staat op en gooit haar mok met chocolade melk op de grond. De stenen mok breekt in stukken en alle chocolade melk ligt over de vloer.
Ik begin nog harder te huilen en verberg mijn hoofd in mijn handen.
'Weet je val allemaal maar dood! Ik vermoord die gast wel! Ik ben tenminste een echte vriendin voor Megan!' Scheeuwt Melody en ze stapt over de plas chocolade melk heen en grist haar jas van de stoel. Ze loopt op haar hakken door de gang en smijt de deur dicht.
Ik sta op en ga op mijn knieen voor de plas met chocolade melk zitten. Ik begin nog harder te huilen en raap de in stukken gebroken mok op. Ik kijk naar het door midden gebroken beertje dat erop stond. Mijn tranen vermengen zich met de chocolade melk op de grond en mijn hoofd is een rotzooi. Al mijn gedachtes gaan dwars door elkaar heen en ik krijg er hoofdpijn van. Ik verberg mijn hoofd weer in mijn handen en blijf zo zitten tot Jade thuis komt en me helpt opstaan, mijn make-up onder mijn ogen vandaan haalt, mij helpt mijn pyjama aan te doen en me in bed legt.

-Em