Doodzonde

Hoofdstuk 39

Angie Dawson

'En jullie zijn gewoon weg gegaan?' Zegt Melody spottend.
'Wat moesten we anders.' Zeg ik.
Nikki zit afwezig op haar stoel voor zich uit te kijken.
'Maar we weten nu dus dat... We weten nu het hele verhaal.' Zeg ik.
'Wat nu?' Vraag ik als niemand reageert.
'Geen idee.' Zegt Melody die haar mobiel van het tafeltje naast haar be pakt.
'Ik wil het denk ik gewoon hierbij laten.' Zeg ik zacht.
Melody en Nikki kijken allebei op.
'Ben je er klaar mee?' Vraagt Melody als eerst.
'Nu kunnen we juist zijn hele bedrijfje naar beneden halen.' Zegt Nikki fel.
'Hij belt dan de politie Nikki.' Antwoord ik terug.
'Niet als wij eerst gaan.' Zegt Melody sluw.
'Hij kan de politie vertellen dat wij Daan hebben vermoord maar...' Zegt Nikki zacht
'Maar wie geloven ze eerder een jongen met een heel hoeren bedrijf of drie onschuldige meisjes die juist aangifte doen tegen dat bedrijf.' Onderbreekt Melody haar.
'Ik wil het niet.' Zeg ik zacht.
'Kom op we grijpen ze!' Zegt Mel terwijl ze overeind gaat zitten.
Ze kijkt me strak aan.
'Wil je Timo verdedigen ofzo. Wie volg je, hem of je vriendinnen.'
'Nee zo bedoel ik het niet.' Zeg ik. 'Ik wil het gewoon afsluiten, we weten nu toch alles.'
Melody negeert me en draait haar hoofd naar Nikki.
'Kan jij uitzoeken waar de meisjes heen worden gebracht?'
Nikki knikt.
'Ik ga het zoeken.' Zegt ze terwijl ze haar laptop open klapt.
'Ga vooral verder met illegaal doen, ik weet de dingen die ik wil weten.' Ik sta op van mijn stoel en pak mijn jas van het bed.
'Angie..' Hoor ik Nikki nog, maar ik ben de kamer al uit.
Met grote stappen loop ik door de gangen van het ziekenhuis en loop ik de trap af.

Ik steek mijn hand uit naar links en zie een zilvere auto achter me waardoor ik wacht met afslaan. De zilvere auto begint langzamer te rijden en het raampje gaat open.
'Ben jij Angie dawson?' Vraagt de vrouw die in de auto zit.
'Ja dat ben ik...' Antwoord ik zacht.
'Kunnen wij even praten?' Zegt de vrouw.
'Uhm ik woon hier een straat verderop dus...' Zeg ik lichtelijk nerveus.
'Ik rij wel achter je aan.' Zegt ze en ze draait het raampje dicht. Ik stap op mijn fiets en fiets vol met twijfels naar mijn straat waar ik mijn fiets op slot zet. De vrouw stapt uit haar auto en loopt naar me toe. Ze is kleiner en jonger dan ik had gedacht, ik schat haar rond een jaar of 22 en ze draagt een strakke rok met een bloesje die laag is opengeknoopt.
Een van Timo zijn hoeren, schiet er door mijn hoofd.
'Van Noorweg.' Zegt ze terwijl ze me een hand geeft.
'En je voornaam..?' Vraag ik verlegen.
'Doet er niet toe.' Zegt ze kortaf.
Ik knik en kijk om me heen.
'Jij hoort bij het groepje van Nikki en Melody?' Vraagt ze.
Ik knik voorzichtig. Ik schrik als de voordeur achter mij open wordt gedaan door Jade.
'Oh... Hoi.' Zegt ze als ze de vrouw ziet staan.
'Ik zag je fietsen en ik dacht dat je weer eens je sleutel was vergeten.' Zegt ze.
Haar blik gaat weer van mij naar de vrouw.
'Uhm Angie we moeten zo gaan he, dus je moet maar afscheid nemen van je vriendin.' Zegt ze.
In haar toon hoor ik al dat er iets aan de hand is.
'Ohja shit.' Zeg ik. Ik draai me om naar de vrouw. 'Sorry maar ik kan helemaal niet, we moeten zo weg naar familie en ik moet ook nog eten enzo.'
'Geen probleem.' Zegt ze. Ze haalt een kaartje uit haar tas en geeft die aan mij.
'Kan je me even bellen als je wel tijd hebt?'
Ik kijk naar het kaartje waar alleen maar haar nummer op staat met er onder 'van Noorweg'
'Doe ik.' Zeg ik en draai me om naar jade en loop langs haar naar binnen.
De vrouw loopt zonder verder iets te zeggen naar haar auto en Jade sluit de deur.
'Wat is er mis?' Vraag ik gelijk.
'Die vrouw.' Zegt jade terwijl ze langs het gordijntje de vrouw na kijkt.
'Die vrouw stond de laatste dagen steeds in onze straat. Te wachten ofzo, en dan belde ze met iemand en ze ging pas na een uur wachten weg.' Zegt ze.
Ik volg haar naar de woonkamer en kijk haar ongelovig aan.
'Ik vertrouw het niet maar jij zal wel meer weten dan ik.' Zegt ze terwijl ze op de bank gaat zitten. Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt me strak aan.
'Ja, wat?' Val ik uit.
'Vertel me gewoon wat er allemaal speelt, ik wordt zo gek van al jouw geheimen! Ik en Coco merken echt wel aan je dat er iets is hoor!' Schreeuwt ze.
'Laat me!' Schreeuw ik terug en ik voel tranen in mijn ogen komen dus ik draai me om en ren naar mijn kamer toe. Ik stort op mijn bed neer en laat de tranen over mijn kussen lopen.
Ik hoor mijn deur open gaan en ik kijk op. Jade staat in de deur opening.
'Ga weg!' Schreeuw ik door de tranen heen.
'Nee.' Zegt ze rustig. Ze loopt naar me toe en gaat naast me op mijn bed zitten.
'Kom eens lieverd.' Zegt ze terwijl ze haar armen spreidt. Ik ga overeind zitten en knuffel haar.
Ze wrijft over mijn rug en houdt me vast.
'Ik ben overal al mee gestopt.' Zeg ik zacht.
'Waarmee dan schat, waarmee ben je gestopt?' Vraagt ze.
Ze laat me los en kijkt me bezorgd aan.
'Nikki en Melody gaan verder maar ik stop...' Zeg ik met een bibberende stem.
'Wat hebben jullie allemaal gedaan?' Vraagt ze. Ik kijk haar aan en zie ook tranen in haar ogen.
'Wat heb je gedaan?' Vraagt ze nogmaals terwijl tranen over haar wangen lopen.

- Em