Doodzonde

Hoofdstuk 17

Nikki Marshall

Hij fronst diep en lijkt licht gespannen, al weet hij het nog redelijk te verbergen.
'Waar heb je het over?' Vraagt hij tanden kransend.
'Als je hier zonder blauwe plekken of verwondingen vanaf wilt komen, begin je gewoon met praten.' Zegt Melody terwijl ze met haar zakmes zwaait.
'Ik weet niet waar jullie het over hebben.'
Daan kijkt triomfantelijk om zich heen en probeert de indruk te wekken dat het hem niets boeit. Spanning een beetje op brengen dus...
'Mel...' Zeg ik terwijl ik afstand van Daan neem.
Melody trekt Daan op een stoel en geeft hem een snoei harde klap in zijn gezicht. Ik hoor Daan kreunen en Angie naar adem happen.
'Ik vraag het nog eens, wat heb je met haar gedaan?'
Daan kijkt onder zijn wimpers door naar mij, recht in mijn ogen en blaast diep uit.
'Ik weet niet...'
'Waag het om het nog eens te zeggen.' Zegt Melody.
Daan richt zijn blik met een ruk op haar en huivert.
'Ik help je op weg.' Zeg ik terwijl ik hem dwing om me aan te kijken. 'Megan Woods is langer dan een jaar geleden verkracht en vermoord. De verdachte is nog steeds niet gepakt.'
Ik houd mijn hoofd even schuin en wacht af. Daan geeft geen kik.
'Nu sta je tegen over de drie beste vriendinnen van Megan.'
Ik wijs naar Angie.
'Het lieve meisje, het 'lokaas', dat is Angie. Mooi meisje, vind je niet?'
Ik zie Daan naar Angie kijken. Hij beseft zich nu ook dat ze haar echte naam dus niet heeft gebruikt.
'Dat.' Mijn vinger richt zich op Melody. 'Is Melody. Het meisje dat je zonder enig schuld gevoel het leven uit zou willen meppen.'
Daan kijkt van Melody naar mij en ik begin weer met praten: 'Ik ben Nikki, de computer 'nerd' die inbrak in het politie systeem. En jij' Mijn vinger tikt tegen zijn borst. 'Jij bent de nieuwe hoofdverdachte van de politie. Dus als je ons nou eens vertelt waarom ze jou verdenken?'
Daan kijkt me recht in mijn ogen aan en ik zie twijfel.
'Vertel.' Zegt Melody terwijl ze haar mes tussen haar vingers draait.
Daan staart voor zich uit en ik voel dat ik hem zover heb. Hij slaat zijn blik naar de grond en ik hoor hem zuchten.
'Mijn vriend heeft het gedaan.'
De rollen langzaan uit zijn mond en ik versteen. Verbouwereerd kijk ik in zijn ogen, om ook maar een glimp van leugens of waarheid te zien. Niets. Melody grijpt mijn arm en trekt me mee richting haar slaapkamer. Angie staat nog met grote ogen van angst te kijken naar Daan. Vaag hoor ik de tonen van Melody haar stem, maar woorden hoor ik niet. Pas als ze me een klap op mijn wang geeft, laat mijn blik die van Daan los.
'Je gaat me niet vertellen dat we de verkeerde hebben.'
Ik wrijf over mijn wang en kijk weer naar Daan.
'We moeten nog horen wat hij te zeggen heeft. Ik heb mijn laptop nodig.'
'En Nik?'
Ik kijk Melody aan en ze verheft haar stem, maar fluistert nog steeds: 'Wat doen we als hij wél de waarheid spreekt?'
Ik draai me van haar af en loop naar mijn tas. Ik hoor hoe ze achter me aanloopt en tussen haar tanden door fluistert: 'We're fucked.'
Ik pak mijn laptop en loop naar de tafel terwijl ik hem aanzet. Melody draait Daan zijn stoel naar mijn tafel toe en Angie neemt naast me plaats. Melody blijft rustig achter Daan staan.
'Vertel over die vriend.' Zeg ik.
'Ben je gek?' Vraagt Daan spottend.
Melody grijpt Daans haren en trekt zijn hoofd achterover. Terwijl ze het mes zacht langs zijn keel laat glijden, zegt ze: 'Vertel over die vriend.'
Met een ruk laat ze zijn haren los en voel ik Angie naast me ontspannen.
'Ik wil een naam.' Zeg ik.
'Rick.'
Ik zucht en kijk Daan aan.
'Ik wil een voor- én achternaam.' Zeg ik spottend.
'Rick Martins.'
Mijn vingers vliegen over het toetsenbord en ik open de documenten van de politie voor de zoveelste keer. Code kopiëren, code plakken, paar keer herhalen en je bent binnen. Drie Rick Martins verschijnen in beeld, met alle bekende gegevens. Geen één daarvan in Ramona City.
'Waar woont die Rick?' Vraag ik terwijl ik nog naar mijn scherm kijk.
'Hier...'
'Adres?'
Heel lang blijft het stil en Melody stapt al naar voren. Ik open op mijn laptop een tweede venster en log weer in de documenten.
'Avellaan 3.' Bromt Daan.
Ik typ het adres in en krijg een naam met alle gegevens van die persoon.
'Hoe ziet Rick eruit?' Vraagt Angie en ik glimlach.
'Blond haar...'
Ik klik terug naar de drie Ricks en vergelijk de kenmerken die Daan opnoemt.
'Groene ogen.'
Oké...
'Wat studeert je vriend?'
Ik ga naar google en wacht af.
'Hij studeert aan de universiteit van Ramona City. Ik weet niet precies wat.'
Angie schuift een stukje naar voren in haar stoel en niet veel later weerklinkt haar heldere stem: 'Dus Rick verteld jou wél dat hij iemand verkracht of vermoord heeft, maar niet wat hij studeert?'
Ik snuif en glimlach, terwijl ik de site van Ramona City bezoek. Ik breek in het systeem en open de lijst van studenten. Ik typ de naam van Rick in en...
'Oké...' Begin ik.
Ik open het politie document van de drie jongens en draai mijn laptop om.
'Drie jongens genaamd Rick Martin. Één van hen zwart haar, de andere rood en de ander getint. Géén blonde jongen dus.'
Ik wacht Daan zijn reactie af, maar er lijkt niets te gebeuren.
'Zwart harige Rick woont 150 kilometer van Ramona city. Roodharige Rick woont maar liefst aan de andere kant van het land én getinte Rick woont 200 kilometer verderop. Het enige wat deze gasten gemeen hebben, is dat ze allemaal 10 jaar geleden zijn vertrokken uit Ramona City. Toen was Megan een jaar of zes. Geen Rick Martin meer die in Ramona City woont dus.'
Weer wacht ik zijn reactie af... Niet.
'En dan... Universiteit Ramona City. Één Rick Martin gevonden. De rood harige Rick uit het politie document, studeerde 15 jaar geleden af.'
Daan kijkt op en ik zie een gebroken blik. Woede kookt op. Sukkel.
'Vertel op Daan... Jij deed het... Of niet?' Vraagt Angie met een bibberende stem.

- Na