Doodzonde

Hoofdstuk 3

Angie Dawson

Ik loop naar mijn oude fiets toe terwijl ik in mijn tas zoek naar het sleuteltje. Gevonden! Ik doe mijn sleutel in mijn fiets en haal de fiets van de standaard. Ik stamp het modder nog een beetje van mijn laarzen af en doe mijn tas met een grote zwaai op mijn rug. Ik loop nog een stukje met mijn fiets aan de hand, want ik wil geen kleine kinderen omver rijden. Als ik bijna bij de uitgang ben zie ik Romeo al bij het hek staan te wachten. Hij heeft net de kinderboerderij afgesloten en stopt zijn sleutels in zijn tas.
'Hey.' Zeg ik en hij kijkt op.
'Hey lieverd, was het een beetje te doen vandaag?' Vraagt hij terwijl hij me een knuffel geeft.
'Ja hoor, prima ik geniet zo van dit werk.' Zeg ik stralend terwijl ik naar de laatste kinderen kijk die aan de hand van hun ouders naar buiten lopen.
'Ik denk dat het wel tijd is voor promotie, maar daar hebben we het later nog wel over.' Zegt hij en geeft me een knipoog.
'Dat zou echt geweldig zijn!' Antwoord ik enthousiast.
Hij glimlacht en stapt op zijn fiets.
'Mag ik een stukje met je mee fietsen?' Vraagt hij lief.
'Ja tuurlijk, ik heb alleen wel haast, want Coco is al eten aan het maken... En ik wil haar eigelijk even helpen.' Antwoord ik.
'Is goed.'
Samen fietsen we richting mijn schattige flatje. Romeo is de eigenaar van de kinderboerderij waar ik werk. Hij is 24 jaar oud en we kunnen het prima met elkaar vinden. We vertellen alles aan elkaar. 's Avonds liggen we soms uren met elkaar te bellen. Hij had een keer een afspraakje en hij belde of ik alsjeblieft wilde komen. Hij was aan het stressen en wist niet wat hij aan moest doen. Ik heb hem geholpen en met resultaat want hij vormt nu een heel schattig stelletje met Tobias, de jongen van de date. Ja Romeo is mijn gay best friend. Ik schrik op uit mijn gedachten als Romeo schreeuwt dat er een auto aan komt. Nog snel weet ik mijn stuur te draaien anders was ik er geweest.
'Wel opletten hé schat!' Zegt hij bezorgd. 'Jaha.' Geef ik als antwoord.
Ik besluit maar even mijn gedachtes bij de weg te houden en fiets het laatste stukje naar huis.

'Goede avond!' Roep ik door de gang. 'Heey Angie, hoe was werk?' Vraagt Coco vanuit de keuken.
Ik trap mijn vieze laarzen uit en zet ze op de mat. Ook hang ik mijn jas aan de kapstok en dan loop ik de woonkamer in. 'Leuk zoals altijd.' Antwoord ik.
Ik ga naast Coco staan en kijk naar de hamburgers en aardappels die ze aan het klaarmaken is.
'Ziet er goed uit.' Antwoord ik. 'Moet ik nog iets doen?'
Coco schud haar hoofd.
'Nee hoor Jade heeft net al de borden en het bestek klaar gelegd dus dat is al gedaan, en het eten is bijna klaar dus ontspan jij maar even.' Zegt ze terwijl ze de burgers omdraait.
'Oké.' Antwoord ik, loop snel naar mijn kamer en doe mijn overall uit en doe mijn jogging broek en een dikke trui aan. Ik pak mijn mobiel uit mijn tas en loop weer terug naar de woonkamer. Ik plof op de bank neer en klik mijn mobiel aan. Ik voer mijn code in en ga als eerste naar Whatsapp. Allemaal groepsgesprekken, wat me toch niet interesseert. Maar dan zie ik een berichtje van een onbekend nummer. Ik klik erop en bij de eerste zin schieten de tranen al in mijn ogen.
'Lieve Angie,
Ik las een kopje in de krant over Megan, het is vandaag precies een jaar geleden en het brengt heel wat herrineringen met zich mee.' Lees ik door mijn tranen heen. Ik kijk op naar het kastje waar ik een foto van mij en Megan zie staan met een brandend kaarsje ervoor. Ik was het zeker niet vergeten. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk... Maar de andere meiden... Melody en Nikki... Met hen was het contact zo goed als verbroken. Ik lach mezelf uit bij het idee dat ik gewoon niet meer aan ze heb gedacht. Het waren mijn beste vriendinnen, samen konden we de hele wereld aan. Ze gaven me het gevoel dat ik ook iets kon en ze hebben me laten zien dat ik niet altijd zo laf en schijterig ben. Ik slik en kijk weer naar het berichtje. Ik schud mijn hoofd. 'Het was niet jouw schuld.' Zeg ik tegen haar in mijn hoofd. Als ik het berichtje heb gelezen, leg ik mijn mobiel naast me op de bank en ik trek mijn benen op. Wat moet ik doen? Zal ik met ze afspreken? Ik barst weer in huilen uit. Coco komt vanuit de keuken naar me toe gelopen.
'Liefje gaat het, wat is er aan de hand?'
Ze gaat naast me op de bank zitten en slaat een arm om me heen. Ik geef haar mijn mobiel en laat het haar lezen. Ze is voor een tijdje stil en kijkt me dan aan.
'Maar schat dit is toch super!' Zegt ze enthousiast. 'Ze mist je, wie weet kunnen jullie weer vriendinnen worden en dit samen verwerken en weer opnieuw beginnen!' Moedigt ze me aan.
'Denk je?' Vraag ik twijfelend.
'Zeker weten.' Zegt Coco vol overtuiging. Ik knik. Misschien was het ook wel goed om de meiden weer eens te zien. Jade kwam de woonkamer binnen en ik zag haar blik gelijk veranderen toen ze mij zag. 'Angie, wat is er?' Zegt ze en komt op haar hurken naast de bank zitten.
'Haar oude vriendinnen groepje, waar Megan ook bij hoorde, die willen weer eens wat afspreken.' Antwoordt Coco voor me.
'Geweldig!' Antwoordt Jade net zo enthousiast als dat Coco is.
'Wat heb je terug gestuurd?' Vraagt ze.
'Nog niks... Ik weet niet... Ik weet niet wat ik moet zeggen.' Zeg ik met een loop neus. Ik veeg mijn neus af met mijn mauw.
'Oké wij gaan je helpen, pak je mobiel.' Zegt Jade snel. Ik gehoorzaam en pak mijn mobiel en ga naar het gesprek met Melody. 'Lieve Melody...' Begint Coco.
Ik typ.
'Ik vind het een onwijs leuk idee om wat af te gaan spreken.' Vervolgt Jade. 'Weet jij een plek waar jullie af kunnen spreken?' Vraagt Coco aan mij. Ik typ mijn zin af en denk na. 'Café de Landura!' Antwoord ik. 'Daar spraken we vroeger altijd af.'
'Super! Typ dat maar.' Zegt Jade.
Ik typmijn berichtje af.
'Groetjes x Angie.' Sluit ik het af. 'Verzenden?' Zeg ik en ik kijk de meiden naast me aan.
'Ja doe nou!' Zegt Jade ongeduldig.
'Ja doe maar.' Antwoord Coco rustig.
Met een glimlach klik ik op het verzend knopje.
'Alles komt goed meissie.' Zegt Coco en ze geeft me een knuffel.
Ze staat op en loopt weer naar de keuken toe.
'Euhm girls...' Hoor ik Coco vanuit de keuken zeggen.
'Ja?' Antwoorden Jade en ik in koor. Coco komt achter het muurtje vandaan met een pan verbrande aardappelen
'Wat dachten we van pizza bestellen?' Ik kijk Jade met een glimlach aan. 'Klinkt super.' Antwoord ik.

-Em