Doodzonde

Hoofdstuk 6

Angie Dawson

Ik voel de zenuwen door mijn lijf gaan als ik rondjes loop in mijn kamer. Wel duizend keer kijk ik naar de klok. Nikki haalt me om half 8 op met haar auto. Dan rijden we samen naar Melody toe. En daar willen ze gaan praten over de belofte. De belofte om megan's moordenaar iets aan te doen. Het zweet breekt me uit bij het idee. Meende ze het, of ben ik weer zo dom om een grap niet te herkennen? Melody was serieus, toch? Ik voel mijn hoofd bonken van alle gedachtes. Ik leg mijn altijd koude handen op mijn gezicht als ik Coco hoor zeggen: 'Ja de deur is open, het is de 2e etage nummer 7'
Ik kijk op de klok, stipt half 8. Ik lach in mezelf. Zo ken ik Nikki weer. Ik trek snel een grote zwarte trui over mijn hoofd en doe mijn zwarte afgetrapte puma schoenen aan. Ik hoor de bel gaan en Coco die de deur open doet. Ik hoor Nikki die zich aan Coco voorstelde. Ik gris snel de huissleutel van mijn bed en ik loop de woonkamer in. 'Kijk daar heb je haar.' Zegt Coco
'Hoi.' Zeg ik zo vrolijk als ik kan en ik geef Nikki een knuffel.
'Klaar voor?' Vraagt Nikki.
'Wacht één ding.' Zeg ik en loop naar het houten kastje waar mijn mobiel ligt. Ik kijk naar de foto van mij en Megan. Tranen branden in mijn ogen. 'Voor jou.' Fluister ik.
Ik pak mijn mobiel en draai me om naar Nikki en Coco.
'Zullen we dan maar gaan.' Zeg ik en slik de brok in mijn keel weg.
'Hoelaat ben je ongeveer thuis?' Vraagt Coco terwijl ze wat haar uit mijn gezicht veegt. Ik kijk Nikki aan die haar schouders ophaalt. 'Ik weet het nog niet maar ik zal je wats appen als ik naar huis kom, ja?' Zeg ik.
'Is goed lieverd, heel veel plezier.' Zegt Coco lief en geeft me een kus op mijn voorhoofd, wat mij altijd onwijs klein laat voelen. 'Tot vanavond.' Zeg ik en loop achter Nikki aan naar buiten.

Ik zit naast Nikki in de auto. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen en ik zit maar een beetje naar buiten te kijken. 'Is er iets?' Vraagt Nikki terwijl ze haar blik op de weg houdt.
Ik kijk naar mijn schoenen en twijfel of ik moet antwoorden. 'Wat?' Vraagt Nikki en ze kijkt me bezorgd aan.
'Zijn jullie echt van plan om...' Begin ik.
Nikki parkeert haar auto netjes in het parkeer vlak.
'Je hoeft niet gelijk de auto te parkeren hoor.' Zeg ik. Nikki lacht.
'Hier woont Melody.' Zegt ze
Ik voel me even heel dom en stap uit.
'Hier dit moet het zijn.' Zegt Nikki en ik volg haar naar een flatgebouw. Nog voor ik goed heb kunnen kijken drukt Nikki al een knopje in. Ik hoor Melody haar stem. 'Hallo?' Zegt ze
'Hey Nikki en Angie hier.' Zegt Nikki
'Nice, kom erin.' Hoor ik Melody zeggen. Daarna hoor ik een piep en Nikki duwt de deur open. Ik volg haar maar zonder iets te zeggen. We stappen in de lift en Nikki drukt op het knopje. Ik beweeg zenuwachtig met mijn voet. Nikki valt het op en ze kijkt me lachend aan. 'Het is Melody maar.' Zegt ze.
Ik knik. 'Ja weet ik wel... Dat is het niet.' Zeg ik zacht.
'Het komt wel goed joh.' Zegt ze gerust stellend. Maar mijn gedachtes zijn nog steeds een groot dolhof. Ze willen iemand vermoorden, Ze willen iemand vermoorden, En willen mij om hun te helpen! Raast er door mijn hoofd heen. De lift gaat open en we lopen een lange koude gang in. Ik laat mijn te langen mauwen van mijn trui over mijn handen heen glijden. 'Koud hier...' Zeg ik zacht. Maar Nikki hoort me waarschijnlijk niet. Ik zucht en loop achter haar aan.
Hier is het nummer 69. Ik kijk naar Nikki die aanbelt. Ze kijkt over haar schouder naar mij en glimlacht. Ik probeer al mijn gedachtes los te laten en glimlach terug. Dan doet Melody de deur open. 'Hey leuk dat jullie er zijn!' Zegt Melody enthousiast en ze knuffelt Nikki en daarna mij. We lopen samen naar binnen en ik bekijk Melody haar woning. Het is klein maar dat maakt het juist knus en gezellig. Het is wel iets rommeliger dan bij mij thuis maar dat komt omdat Coco zo'n schoonmaak freak is. 'Ga zitten, willen jullie wat te drinken?' Vraagt Melody die naar haar kleine keukentje verdwijnt. Ik kijk de kamer rond en Nikki ploft op het kleine bankje. Ik zelf besluit maar om naast een klein tafeltje op de grond te gaan zitten want voor de rest heeft ze alleen maar 2 stoelen die aan de, ik denk de zo bedoelde eettafel die niet meer te herkennen is door een stapel tijdschriften en kleding. Maar in plaats van die te pakken ga ik op de grond zitten, prima voor mij.
'Gewoon water graag.' Antwoord ik.
Melody komt uit de keuken vandaan met een grote fles malibu en een fles wodka. 'Weet je het zeker?' Zegt ze en kijkt me met een grijns aan.
'Ja water graag, ik drink niet.' Antwoord ik verlegen.
'Owja jij bent nog maar 17 he.' Zegt Melody en ze lacht. Ik knik en kijk naar de grond.
'En jij? Malibu?' Vraagt ze aan Nikki.
'Nee, ik moet nog rijden' zegt Nikki 'doe maar een Cola Light.'
Melody knikt en gaat de keuken weer in. Ze komt terug met een groot glas water voor mij en een glas Cola light voor Nikki. Zelf schenkt ze een groot glas malibu voor zichzelf in. Ik kijk haar aan als ze een grote slok uit haar glas neemt. Ze ziet dat ik kijk en haalt haar wenkbrauw op. 'Wil je toch wel?' Vraagt ze. 'Nee, sorry ik was gewoon aan het denken.' Antwoord ik.
'Waar denk je dan aan?' Vraag Melody terwijl ze me strak aankijkt. Ik zie een kleine grijns op haar gezicht en ik richt mijn blik op de vloer.
Zenuwachtig friemel ik een beetje aan de mauwen van mijn trui.
'De.... De belofte enzo...' Zeg ik voorzichtig. Ik til mijn hoofd een beetje op en kijk Melody aan en daarna kijk ik naar Nikki die naast haar op de bank zit met haar glas Cola. 'We gaan toch niet terug krabbelen hé.' Zegt Melody lachend. Ik durf niet te reageren en kijk Nikki aan. 'We hebben het haar beloofd Angie... we hebben het aan Megan beloofd.' Ik slik. 'Voor jou' zeg ik in mijn hoofd tegen Megan.

- Em