Doodzonde

Hoofdstuk 11

Nikki Marshal

'Goeiemorgen.'
'Ja...'
Ik hoor James spottend lachen.
'Iemand heeft een zware nacht gehad.'
Ik trek de koelkast open en graai naar het eerste pak melk dat ik zie. Studentenhuizen, betekent veel eten en drinken, maar iedereen pakt en eet gewoon wat hij of zij ziet. Ik schenk de melk in een mok en drink het leunend tegen het aanrecht op terwijl James me bekijkt.
'Gaat het?' Vraag hij bezorgd.
Ik zucht en neem een slok.
'Ja, zoals je zei, zware nacht.'
James trekt zijn wenkbrauwen op en reikt me een boterham met kaas aan. Lachend pak ik hem aan en neem ik een hap.
'Vertel.' Zegt hij terwijl hij een stoel voor me achteruit schuift van de eettafel.
Hij gaat zelf zitten en neemt ook een hap van zijn boterham. Ik ga zuchtend zitten en staar naar mijn mok terwijl ik mijn hap boterham doorslik.
'Wat is er?' Vraagt James nu meer verbaasd.
'De meiden...' Zucht ik als ik begin.
Ik zie hoe James zijn wenkbrauw op trekt.
'Oke, jij bent de enige aan wie ik dit vertel, dus mondje dicht.' Zeg ik en ik zet mijn mok neer.
Met die woorden gezegd te hebben, lijkt James meer geïnteresseerd.
'Megan, dat meisje dat twee jaar geleden werd vermoord?'
'Was jou beste vriendin, weet ik.' Maakt hij mijn zin af.
Ik knik en zie hoe James een slok van mijn melk neemt.
'Er waren twee andere vriendinnen, Angie en Melody, waar ik heel hecht mee was. Na Megan haar overlijden, vielen we uit elkaar. Melody nam een paar dagen geleden voor het eerst contact met ons op en we hebben weer eens met z'n drieën afgesproken.'
'Dat is toch goed?' Vraagt James met zijn mond vol.
Ik knik en neem ook een hap van mijn boterham. In mijn hoofd blijven de woorden die ik uitspreek na galmen. Niets verkeerds zeggen...
'Nu, na twee jaar, is er niets veranderd aan Melody, behalve dat ze nu écht haar hele leven verziekt en daar geeft ze ons mooi de schuld van.' Zucht ik.
Ik klink echt als een oude zeur...
'Dan verbreek je toch weer contact? Dat ging twee jaar prima.'
Ik kijk hem vol ongeloof aan en hij lacht spottend.
'Laat maar, je begrijpt het niet.' Zeg ik en ik loop maar het aanrecht, waar ik mijn vaat neerzet en naar boven ren.

Angie: Ik kreeg net een privé bericht van Daan... Help..!
Ik kijk verbaasd naar het berichtje dat zojuist opdoemde in de privé chat van Angie en mij...
Nikki: Wat heeft hij precies gezegd?
Ik ken Angie langer dan vandaag, dit zelfde berichtje heeft ze gestuurd naar Melody. Ik begrijp haar wel, zij is niet degene die ruzie heeft.
Angie: "Hey, ik zag je vriendenverzoek. Ga je nog vertellen wie dit leuke meisje is? :)"
Nikki: Uh... Gadver!
Angie: Precies...
Ik kijk op van mijn telefoon en denk na.
Nikki: Vertel gewoon je fake naam, zeg dat je in Ramona City woont en hier ook naar school gaat. Verzin er maar bij dat je opzoek bent naar nieuwe vrienden ofzo.
Angie: Ik laat het je weten als hij antwoord xx
Ik zucht en laat me achterover vallen. Zacht wordt er op de deur geklopt. Ik schiet overeind en zeg: 'Binnen.'
De deur gaat open en blijft hangen op een kier. Ik sta op en sla mijn armen over elkaar. De deur gaat helemaal open en ik trek een diepe frons.
'Voordat je me weer gaat afsnauwen.' Begint ze. 'Moet je me eerst laten praten.'
Ik zucht en kijk Melody recht aan in haar ogen. Ze gaat zitten op de rand van mijn bed en kijkt goedkeurend rond.
'Nog steeds even georganiseerd.' Zegt ze tevreden en ik rol met mijn ogen.
'Oke luister,' begint ze zuchtend. 'Ik probeer ook alleen maar te helpen en ik weet wel dat ik fout zit, maar we moeten dit samen doen en jullie moeten ook mij de kans geven om iets te doen. Ik zit er niet gewoon zo maar bij voor de opvulling hoor.'
Ik lach spottend en sla mijn blik naar de hemel.
'Weet je wat grappig is Mel? Je klinkt alsof je het hebt over een schoolproject. Ik kan je vertellen...' Ik buig naar haar toe en fluister: 'Je gaat iemand vermoorden.'
Ze staat op en kijkt me uitdagend aan in de ogen. Ik deins niet terug, ze weet dat ik gelijk heb.
'Jullie moeten gewoon naar mijn ideeën luisteren.' Zegt ze met op elkaar geklemde kaken.
'Naar je dronken ideeën? Ik neem je niet serieus meer met alcohol in je lichaam. Je bent ouder dan achttien, dus het mag. Maar Larera, je gaat te ver. Veel te ver. '
Ik zie hoe het haar raakt. Daar ken ik haar te goed voor. Ik zie ook hoe ze zich hersteld, daar kent ze zichzelf te goed voor...
'Nikki, ik ga niet stoppen met drinken.'
'Prima, als jij niet kapt met die alcohol, mag je dit alleen doen.'
Ze knijpt haar ogen tot spleetjes.
'Dan vermoordt je Daan op je eigen roekeloze manier. Dan belandt je in de gevangenis en is je hele toekomst naar de knoppen. Succes.'
Ik wijs naar de deur.
'Dat is het al.'
Ik kijk op, zie hoe ze haar ogen neerslaat en hoe ze zich omdraait naar de deur.
'Jij hebt de hoop allang voor me opgegeven Nik. Dat weet jij, dat weet ik.'
Ze opent de deur en laat me achter, onvoldaan en leeg van binnen.

- Na