KAYIP PRENS ( Âscendance Üçlemesi - 1)

BÖLÜM 29

Uyandığımda, Tobias'ın yatağında uyuduğunu gördüm. An­laşılan, bir yolunu bulup gecenin bir vakti odaya ulaşma­yı başarmıştı. O, odaya girip rahatça dolaşırken bunu fark etmeyip uyumaya devam etmiş olduğumu düşünmek beni rahatsız etti, Genelde uykum hafiftir. Ben uyurken bana bir şey yapmayı düşünüp düşünmediği endişesi de hoşuma git­miyordu.Roden çoktan uyanmıştı ve hâlâ dün gece Tobias'm ma­sasından aldığı kitabı okumaya çalışıyordu. "Bu kelimelerin çoğunun anlamını çözebiliyorum," dedi. "Efendi Graves'in dersine daha fazla ilgi göstermeliydin. Sanırım sana yardımı olabilirdi.""Çok sıkıcı birinin dersine ilgi gösteriyormuş gibi yapa­mam," diye homurdandım.Roden gözlerini devirdi ve kitabını okumaya devam etti. Ben de yataktan kalkıp giyinmeye başladım. Bu Errol'u ra­hatsız edebilirdi ama kendi başıma giyinmek istemem onu caydırmaktan ziyade bana yardım etmesi için motive ediyor­du.Roden "Gömleğin kan içinde kalmış!" dedi."Fark ettin, değil mi?"

Roden kitabın kapağını kapattı ve yanıma geldi. "Ayrıca sırt kısmı da kesilmiş. Ne oldu?""Bandaja ihtiyacım var mı dersin?""Nereden bileyim? Errol'u çağırayım."Gömleğimi çıkardım ve şömineye attım. Imogen'in yara­mı temizlemek için kullandığı alkol odanın bir köşesinde du­ruyordu. Ateşi daha da alevlendirmek için gömleğin üzerine biraz ondan döktüm.Roden "Bunu neden yaptın?" diye sordu.Errol ve diğer iki hizmetçi, Roden'in çıkardığı gürültüyü duyup odaya girme zamanının geldiğini anladılar. Her sabah kaçta geldiklerinden asla emin otamıyordum ama bizi konu­şurken duydukları anda içeri dalıyorlardı."Giyinmenize yardımcı olayım, efendim." Aynı şeyleri söylemekten sıkılmış bir hâli vardı. Onun yardımını isteme­diğimi biliyordu ve özellikle şu an için bu doğruydu.Dönüp sırtımı duvara doğru çevirdim. "Kendim giyinece­ğim ve bunu yalnız başıma yapacağım." .Tobias gözlerini açtı. "Hepiniz daha sessiz olabilir misi­niz? Başım korkunç derecede ağrıyor!"Roden, Errol'a "Sage'nin sırtı yine kanıyor," dedi. Herkesin bakışları bana çevrildi. Errol benimle duvar ara­sına geçti. "Bu yeni bir yara. Nasıl oldu?"Omuz silktim. Kendimi açıklama yapmaya hazır hisset­miyordum. Söyleyeceğim şeyin yalan olması kaçınılmazdı. Gerçek, Tobias'm prens olabilme umutlarını tüketse de bu­nun bana bir yararı olmayacaktı.Errol detayları sormaktan vazgeçti ve "Kesik derin değil ama onunla ilgilenmeliyiz," dedi."Sadece bana bir bandaj verin. Kendim yarayı sararım," dedim.Errol başını salladı ve odadan çıktı. İki haftanın neredeyse sonuna gelmiş olmamız iyi bir şeydi. 

 Yoksa Errol'un bana daha fazla tolerans göstereceğinden şüpheliydim.Roden, gömleğini çekiştiren hizmetçisine kaşlarını ça­tarak baktı ve "Çoktan giyindim. Dışarı çık!" diye bağır­dı.Tobias da kendi hizmetçisine "Sen de çıkabilirsin," dedi. "Özel bir konuşma yapacağız. Kapıyı arkandan ka­pat."Odada yalnız kaldığımız anda Roden odanın diğer tarafı­na doğru atıldı ve Tobias'ı omuzlarından tutup duvara doğru sertçe fırlattı. "Bunu ona sen mi yaptın? Sıradaki ben mi­yim?""Bunu benim yaptığımı düşünüyorsan üzerimde bıçak var mı diye bakabilirsin." Tobias bana yan gözle baktı. "O tür bir kesiğe neden olabilecek hiçbir şey taşımıyorum, değil mi Sage?""Eğer seni arayacak olursa Roden'in bulacağı şeyden mi korkuyorsun?" diye sordum.Tobias, Roden'in ellerini tuttu ve itti. Roden de onun bat­taniyesini çekip fırlattı ve yastığının altını kontrol etti. Sonra yatağını kaldırıp altına göz attı.Roden sonunda, Tobias'm dün gece bana karşı kullan­dığı bıçağı ortaya çıkarmayı başarmıştı. Tobias'm yüzü bembeyaz oldu. Bıçağın keskin tarafındaki kurumuş kan duruyordu.Tobias "O bıçak oraya nasıl girmiş?" diye fısıldadı. Be­nimle göz göze gelince "Ah, elbette. Sage'nin de bir bıçağı var," dedi."Öyle mi sanıyorsun?" dedim. "Ararlarsa, mutfakta ça­lışanların sadece bir bıçağın kayıp olduğunu göreceklerine eminim." Roden'in benim eşyalarımı kontrol etmesine izin vermiştim. Ortada bıçak filan yoktu. Tobias'm yüzü daha da beyaz oldu.Roden "Bunu Conner'a söylemek zorundayım," dedi.