KAYIP PRENS ( Âscendance Üçlemesi - 1)

BÖLÜM 3

Tobias'ı tanıyordum. O beni tanımıyor olabilirdi çünkü Gel vins Sosyal Yetimhanesi'ne gelişimle oradan ayrılışım bir

olmuştu. Ama o kısa sürede, Tobias diğerlerinden farkı olduğunu belli etmişti. O sıradan bir yetim değildi. Eğitim aldığı

belliydi ve ne zaman fırsat bulsa eline geçen kitapları okuyordu. Ona yetimhanede özel ayrıcalıklar tanınıyordu çünkü

günün birinde hayatta iyi ve başarılı bir konuma geleceğine

inanılan birkaç çocuktan biriydi.

Tobias bana baktı ve "Yaran kanıyor," dedi.

Boynumdaki kesiğe hafifçe dokundum. "Kanaması neredeyse durmuş."

Bu kadar endişelenmek ona yetmişti. "Seni tanıyor muyum?"

"Altı ay kadar önce buraya gelmiş ve kısa bir süre kalmıştım."

"Evet, hatırlıyorum. Müdürü bir gece boyunca dışarıda bı­

rakan şendin, değil mi?"

Sırıtarak bir tür itirafta bulunmuş oldum. "Kabul et, bu

sayede o gece bir kereliğine de olsa bir sürü yiyecek yiyebilmiştik."

Tobias "Bu hiç de komik değil," diye çıkıştı. "Belki her zaman çok fazla yemek yiyemiyorduk ama bunun nedeni çok fazla yiyeceğimiz olmamasıydı. O gece bir haftalık yiyeceğin hepsini tükettik. Sen gittikten sonra çok uzun ve aç bir

hafta geçirdik."

Sırıtmayı kestim ve bembeyaz oldum. Bunu bilmiyordum.

Katırtırnağı ve ısırgan otu kaplı ıssız bir ova boyunca yaklaşık bir saat ilerledik. Tobias, bu kadar ıssız olduğu için burayı güzel bulduğunu belirtti. Ben de ıssızlığı fark ettim

ama güzelliği gözümden kaçmıştı. En sonunda hava karardı ve Mott geceyi geçirmek için bir yer bulmamızı önerdi. En yakındaki kasaba geçmiş olduğumuz Gelvins Kasabası'ydı

ve önümüzde daha yakın bir kasaba yoktu. O yüzden nerede

kamp kuracağımızın bir önemi olmadığını düşündüm. Mott,

bizi bitki örtüsü değişinceye kadar daha ileri götürdü. Ve sonunda söğüt ağaçları ve kaim çalılıklarla çevrelenmiş, küçük

bir alan buldu.

Diğer çocuklara "Bizi saklıyorlar," diye fısıldadım.

Roden kafasını hayır anlamında salladı ve "Görünür yerde olmaktansa burada olmak daha güvenli. Bizi koruyorlar,"

dedi.

Mott arabadan aşağı atladı ve hepimize bağırıp, emirler

yağdırarak neleri indirmemiz ve onları nereye koymamız gerektiğini söyledi. İlk indirileceklerin battaniyeler ve yiyecek olacağını umdum. Bana arabada kalmam söylendi ve indirilecekleri aşağıdakilere uzatma görevi verildi.

"Kaçacağımdan mı korkuyorsunuz?" diye sordum.

Mott "Bizim güvenimizi kazanman gerekiyor," dedi. "Ve

senin bu konuda diğerlerine göre daha fazla çabalaman gerektiğini söyleyebilirim." Ayaklarımın dibindeki bir çuvalı başıyla işaret etti. "Şunu bana uzat."

Grubun başındaki kişi Conner olmasına rağmen, Mott'un

tüm gösteriyi tek başına üstlendiği çok açıktı. O siradan,