Mr. and Mrs. Park (ChanDara FF COMPLETED)

Chapter 2

S A N D A R A

We were at the wedding reception and the guests are now comfy with their seats after the long line of messages our close friends and family had for us, simultaneously done with the soft sound of violins and piano. You read it right, he hired some musicians for the reception. HE talaga kasi hindi ko rin expected na planado niya na pala ang lahat. Aish.

Mukha namang nabusog na ang lahat at naclose na rin ang program ng aming MC for this special affair at siya ring bestman ni Channie na si Baekhyun.

"Siguraduhin mo lang na pasasayahin mo ang anak namin at kung anumang problema ang kaharapin niyo, huwag mo agad siyang iuuwi samin," appa teased us.

"Appa naman!" I whined, pero gusto ko iyong idea niya. Haha. Dapat naman kasi talaga bago sumuko ay itry munang isolve ang mga bagay-bagay.

"Ang gusto lang naman nak ng appa mo ay masigurong kakayanin kang pagtyagaan nitong asawa mo, iyong kahit pa anong mangyari, ay hindi ka niya pababayaan," paliwanag ni eomma na kanina pa nakikinig sa paglalamento ni appa ng mga habilin kay Channie.

"Ne, hindi po ako nangangako pero pagsisikapin ko pong tuparin iyan. Hinding-hindi ako susuko sa anak niyo kahit pasakitin pa niya ng ilang ulit ang tiyan ko,"ayon kay Channie na ikinatuwa naman ni appa na napakumpas pa talaga.

"Ang sama mo! Nag-aral na kong magluto no!" sabad ko agad. Aba! Pinapasimplehan niya kasi ako eh. Akala niya ba hindi ko mahahalata ang pinupunto niya?

"Oh, pinaghandaan niya naman pala nak ng asawa mo ang pag-iisa niyo," gatong ng eomma ni Channie.

"Uhum." That was a cough from his appa. Hanggang ngayon, medyo takot pa rin talaga ko sa isang to. Hindi naman iyong takot na magtatatakbo na ko o maiihi o mahihimatay. Iyong takot na baka pinaplastik niya lang ako. Hindi kasi siya masyadong palakibo at kung magsakita man ay marami kang masasapong kahulugan. "Congratulations Yeol! You made a good choice." Tapos tumingin siya sakin. "You're such a lovely bride. Parang kelan lang nung halos ipagtabuyan ko kayo sa kasal ni Yura, pero ngayon, masaya kong kayo pa rin ang nagkatuluyan. Please take care of my son." He flashed a smile which he rarely showed us, especially when I'm with Channie. Awtomatikong napangiti rin ako at nagbow. Ang sarap sa pakiramdam. Ito na ba iyong feeling kapag tanggap ka na ng biyenan mo? Binabawi ko na po iyong nega insights ko sa kanya kanina.

"Wooohooo!" parang timang na napasigaw ang mga kapatid namin ni Channie. Pero gets ko naman kung bakit. Ang totoo, ako na ang pinakamasaya ngayon dahil mukhang gumagaan na nga talaga ang pakikitungo sakin ng appa niya.

Halos lahat ay nakatingin samin ngayon dahil sa sigaw-sigaw epek ng tatlo naming kapatid, sina Yura noona, Durami at Sanghyun.

"Pano ba iyan, mauna na kami, eomma, appa? May gagawin pa kami," pagpapaalam ng nakasmirk na si Channie sa kanila at parang sinadya niyang lakasan ang pakakasabi para marinig ng iba. Ang tanging nagawa ko na lang ay ang magbow sa kanilang lahat

Naghiyawan ang lahat nang buhatin niya ko bridal style papalabas ng reception area at nilakad niya ako papunta sa...puting kabayo? Napatingin ako sa kanya pero nakangiti lang siya. Halos magkadikit na ang mukha namin sa sobrang lapit. Biglang bumils ang tibok ng puso ko. Paanong..? "Channie.."

Ibinaba niya ako at hinawakan sa magkabilang balikat with his serious face on. "I know you've been jealous for a long time with Snow White, Cinderella and Sleeping Beauty in the woods for having their prince charming."

I suddenly remembered those lines. "Those were my words in my Spring Interview when I was 27 years old...and I was given the opportunity to wear a gown because I said that I don't want to experience it when I'm past 30."