Moving to London, Dutch Liam Payne fanfic

Hoofdstuk 11

We zaten na een halfuurtje nog steeds in de macdonalds. Ik had echt heerlijk gegeten. Mijn ringtone hoorde ik afgaan in mijn tas. Ik pakte mijn telefoon en zag dat mijn moeder me belde.

"Sorry, it's my mum who's calling." Zei ik terwijl ik de lijn op nam.

"Hay Jade, waar hang je uit? We wachten op je voor het avondeten." Hoorde ik mijn moeder zeggen.

"Sorry! Ik ben in de stad met Liam.. Je weet wel, die jongen die ik gister had ontmoet bij het hotel. We hebben al voor eten gezorgd."

"Oooh wat gezellig. Ik wil wel dat je 20:00 thuis komt. Oké?" Ik keek op mijn horloge. Het was nu 19:00 en we waren toch al bijna klaar met eten.

"Is goed, bye." En ik hing op. "Is there's something wrong?" Vroeg Liam terwijl hij zijn laatste frietjes op at.

"No, but I must be home at eight o'clock. Liam zette een pruil lipje op. Ik moest daarom lachen. Even later liepen we door een straat in Londen. Het werd een beetje schemerig.

Gelukkig moest Liam dezelfde kant op als mij want zijn hotel was toch een straat verder dan mijn huis. We kwamen aan bij het parkje en er liepen nog steeds mensen in. Ik was een beetje druk. "Who is your favorite singer?" Vroeg ik aan Liam. Hij moest even nadenken. "Hmmm i think Bruno Mars. He's good."

Ik begon heel hard Just The Way You are te zingen.

"WHEN I SEE YOUR FAAAACEEEE" Wow dat klonk echt heel vals.

"You're so weird! THERE'S NOT A THING THAT I WOULD CHANGE.'' Zong hij erachteraan.

''CAUSE YOU'RE AMAZING''

JUST THE WAY YOU AAAAARE" Dat zong Liam overdreven vals. Het leek net kattengejank. Volgens mij deed hij mijn stem na. We lagen weer in een deuk van het lachen. Ik ging even op een bankje zitten en Liam kwam naast me.

"We should making an duet!" Zei ik sarcastisch.

"That's a really bad idea.''

We moesten weer lachen. Het was al bijna 20:00. De tijd gaat echt snel als je het leuk hebt. Er kwam een bal onze richting oprollen. Liam stond op en liep met de bal terug naar het jongentje die ongeveer net zo even oud was als Emily. "Wanna play a game?" Vroeg Liam aan het jongentje.

"No, that isn't fair! You're a big boy.''

Liam gaat op zijn hurken zitten. ''I saw you playing soccer. I bet you're better than me. I will standing in the goal, and you try to kick the ball in the goal. Okay?''

Hij deed wat hij zei en het jongetje stond 15 meter van het doel. Hij kwam dichterbij met de bal aangerend en schopte het in het doel. Liam tilde de jongen op. ''You're the champion!'' Schreeuwde hij over het voetbal veldje heen. Het jongentje was echt super trots op zichzelf. Echt schattig! Liam kwam weer naar me toe gelopen.

"That was fun.'' Lacht hij. Ik knikte met een glimlach en we liepen weer verder. "Thank you so much for today.'' Zei ik tegen Liam toen we bij mijn voordeur waren aangekomen.

"Your welcome, it was a nice day! You're funny and weird.'' Weer moesten we lachen. Ik gaf hem een knuffel en deed de voordeur open.

''Wait.. Can I have your number? So we could hanging around a next time.''

"Sure, give me your phone!" Hij gaf zijn telefoon en ik typte mijn nummer in. "I'll message you later! Bye Jade!" Zei hij toen hij weg liep. Ik zwaaide nog en ging naar binnen.

- LIAM'S P.O.V-

Ik had echt een super leuke dag in Londen met Jade. Ze is een leuke meid waar ik veel mee kan lachen. Ik weet het.. ik ken haar nog maar een dag maar we zijn al goede vrienden, geloof ik. Ik liep naar het hotel waar ik en de jongens logeerden. Mijn huis was aan de andere kant van Londen, maar ik wou nog even tijdbrengen met de jongens in een hotel.