Moving to London, Dutch Liam Payne fanfic

Hoofdstuk 50

''Emily?'' Vroeg ik. Ik stond op. Ze deed haar oogjes half open.

Ze keek verward om haar heen.

''Mijn hoofd doet zovan.. boem boem boem.'' Zei ze met veel moeite. Mijn vader rende naar de gang en zei dat er een dokter moest komen.

Binnen een minuut kwam er een lange man binnen met een lange, witte jas aan. Hij keek over zijn ronde brilletje naar Emily. Hij zei dat ze een hersentest bij haar gaan doen, want misschien is er door de harde klap iets beschadigd. We moesten de kamer verlaten.

''Het komt goed, het komt goed.'' Fluisterde mijn moeder hoopvol in haar zelf. We gingen naast elkaar zitten op de stoelen.

Een kwartier later werden we terug geroepen door een verpleegster.

''Parents of Emily?'' Vroeg ze beleefd. Mijn ouders stonden op en liepen naar de kamer.

Even later kwamen ze terug in de hal.

Ik sprong van mijn stoel af. ''En?'' Vroeg ik ongeduldig.

''Ze heeft een zware hersenschudding opgelopen en een gebroken arm. Ze mag over een uurtje naar huis.''

Opgelucht haalde ik adem, ze mag vanavond al naar huis. Tegelijkertijd voelde ik me weer schuldig dat ik dit allemaal heb veroorzaakt. Dat gevoel heb ik al heel de avond. Mijn moeder nam me in haar armen en gaf een kus op mijn wang.

--

Twee uur later waren we weer thuis. Emily's arm zat in het gips en de wond op haar voorhoofd was nog steeds beplakt met verband. Voorzichtig tilde mijn vader haar de trap op.

''Wil je bij ons slapen?'' Vroeg mijn vader. Ze schudde haar hoofd. ''Bij Jade.''

''Weet je het zeker?'' Vroeg hij. Ze knikte langzaam haar hoofd op en neer. Ze viel bijna in slaap.

''Uhm oke.'' Zei ik. Mijn vader legde haar neer op mijn bed. Ik kleedde haar om in haar pyjama samen met mijn moeder. Ze kusten ons weltrusten en verlieten mijn kamer. Ze viel al als een blok in slaap. Ik legde de dekens over haar heen. Ik pakte mijn telefoon en ging op mijn vensterbank zitten.

Ik zag dat Liam online was op whatsapp.

Jade: babe, Emily is at home! She has many heartache and her arm is broken. She's sleepin right now xxxxx

Een paar secondes later kreeg ik al antwoord.

Liam: bless that little princess. i'm so happy to hear that! can you skype with me and zayn? we're boredddxxx

Jade: sure wait a second love x x

Ik liep snel naar mijn bureau en deed de laptop aan. Ik hoorde Emily mompelen in haar slaap. Even later klikte ik skype aan en werd ik 'gebeld' door Liam.

Ik zag hem op mijn beeldscherm verschijnen. ''Liam!'' Zei ik blij.

''Hii baby! I'm so glad to hear that Emily is home now. And i'm glad to see you again.'' Ik moest blozen.

''Me too.'' Zei ik.

''Helloooo.'' Daar kwam Zayn's hoofd in beeld. Ik zwaaide naar hem.

''Where's that little sweet girl who loves to play with dolls with uncle Zayn.'' Vroeg hij. Ik moest lachen. Ik draaide mijn webcam om naar Emily. Ze lag rustig ze slapen.

''Poor baby.'' Zeiden ze. Ze zette allebei een pruil lipje op.

--

Een uur later was ik nog steeds met ze aan het skypen. Ik mis ze echt, hun gezelligheid en grapjes die ze maakten. Ik moest geeuwen.

''Guys i'm so tired.'' Ik rekte me uit.

''Yeah babe go to your bed. It's late in London.'' Zei Liam nu serieus. Ik knikte en wreef in mijn ogen. Ze prikten omdat ze bijna dichtvielen.

''Can't wait to see you again.'' Zei hij.

''Me too. I just want to lay in your arms but you aren't there.'' Ik wees naar mijn bed. Ik hoorde een diepe zucht van Zayn. ''Blah blah blah.'' Zei hij. Ik moest lachen.

''Bye bye guys, speak to you later. Love youuuu Liam.'' Ik zwaaide naar mijn webcam en gaf lucht kusjes.

Ik sloot mijn laptop af en kroop voorzichtig naast mijn zusje in bed. Wat een dag. Ik heb zo ver gereist en dan ook nog eens veroorzaakt dat Emily in het ziekenhuis terrecht kwam. Ik haalde diep adem en viel even later in slaap.

--

Die ochtend werd ik vroeg wakker door Emily die lag te huilen.

''Em? Wat is er? Sssshh..'' Fluisterde ik. Ik haalde haar haartjes uit haar gezicht weg.

''Ik droomde dat ik tegen een auto aanbotste en dat ik naar een ziekenhuis moest en ik kreeg allemaal draden in mijn neus en stekels in mijn arm en dat deed heel veel pijn.'' Huilde ze.

''Emily.. Dat is allemaal echt gebeurd. Gisteren avond klapte je met je hoofd tegen een auto aan. Kijk naar je arm, hij zit in het gips. En op je hoofd zit er verband.'' Met haar vingers raakte ze het gips en het verband aan.

''Echt?'' Zei ze door haar tranen heen.

''Die stekels in je arm waren prikken voor het infuus want je lag inderdaad in het ziekenhuis.''

Ze moest nu nog harder huilen. Ik drukte haar tegen me aan en kalmeerde haar. ''Je bent nu veilig thuis.'' Fluisterde ik.

Mijn moeder kwam mijn kamer in gelopen met een overbezorgd gezicht.

Ze kwam op de rand van mijn bed zitten en gaf op een kus op Emily's wang. ''Rustig maar. Hoe is het met je?''

Emily gaf niet echt antwoord. ''Ik ga ontbijt voor jullie maken.'' Mompelde mijn moeder.

Ik ging weer even languit op mijn bed liggen. Ik hoorde getril vanuit mijn telefoon komen.

Niall.

Even aarzelde ik. Moet ik hem opnemen? Ik had hem genegeerd de laatste dagen in Californië. Ik wou niet dat Liam dacht dat ik teveel met hem om zou gaan. Daar zouden te veel problemen van komen, dacht ik.

Ik aarzelde even maar drukte toch op 'accepteren.'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dat was hoofdstuk 50 alweeer^^

Jullie laten me echt twijfelen of ik een derde boek moet uitbrengen, ik weet al een super leuk verhaal lijn maar ik weet het nog niet zeker... Ik laat het jullie morgen weten of ik het doe! Als je een derde boek wil, laat dan even een comment achter alsjeblieft :D

druk op die vote button alsof je dan leeroy op je beeldscherm ziet dansen ahahaha.

xxxxx martha