Moving to London, Dutch Liam Payne fanfic

Hoofdstuk 49

Ik rende zo hard als ik kon naar Emily toe. Een meisje, net zo oud als mij ongeveer stapte geschrokken de auto uit.

''EMILY!'' Ik ging op mijn knieën zitten en tikte op Emily's wang. Geen reactie. Ze lag met haar ogen gesloten op straat. Ik zag dat ze een wond op haar hoofd waar veel bloed uit kwam en schaafwonden op haar armpje. Ik voelde aan haar pols en hals maar gelukkig klopte het nog. Het meisje stond hulpeloos naast de auto te kijken.

''What have you done! She's my sister! Couldn't you drive slower?''

Mijn vader deed de voordeur open. ''What was that? I heard a loud..'' Hij realiseerde dat Emily bewusteloos op straat lag. ''EMILY!'' Riep hij.

''Bel een ambulance!'' Zei ik wanhopig. Mijn moeder kwam rennend naar buiten en boog voor over Emily. ''Meisje lief! Wat is er gebeurd.. Jade!?'' Ik wees naar het meisje dat Emily had aangereden. Ze had nog steeds geen woord gezegd of een stap verzet.

''Emily stak over zonder uit te kijken en.. En toen kwam de auto keihard aangereden en toen kwam de auto tegen haar aan.'' Ratelde ik. Mensen uit de buurt stapten hun woning uit en keken bezorgd naar mijn zusje.

''Yes? Hello? My daughter was hitting by a car.'' Hoorde ik mijn vader door de telefoon zeggen. Mijn moeder depte met haar jasje op de wond op Emily's hoofd.

''De ambulance komt er zo snel mogelijk aan.'' Zei mijn vader.

Binnen vijf minuten hoorde we een sirene dichterbij komen. Het leek wel uren te duren. Twee mannen stapten uit en liepen met een brancard naar ons toe. De 1 was wat jonger dan de ander. De oudere man ging op zijn knieën zitten en draaide voorzichtig Emily's hoofd om. Aan zijn gezicht te zien schrok hij toen hij de bloedende wond van haar zag.

''Bring her to the hospital!'' Zei mijn moeder wanhopig.

''Yes we do.'' Hij gebaarde naar de jongere man dat hij moest helpen tillen.

De politie kwam er ook aan. Ze ondervraagde het meisje. Tot mijn verbazing praatte ze tegen de agent.

''Ik ga met haar mee, i'm going with her to the hospital!'' Mijn moeder stapte samen met de verplegers en Emily de ambulance in. Een vrouwelijke agent kwam naar me toe.

''Did you see what happened?'' Ik knikte. Ik was nog steeds in shock wat ik had gezien.

''Could you please tell me what happened?'' Ik aarzelde even. Ik wou naar het ziekenhuis, waarom moet dat nu?

''Now?'' Vroeg mijn vader. Hij sloeg een arm rond mijn schouder heen.

''Yeah, but if you want to your sister you can go. I'll talk to you later.'' Ik knikte en mijn vader rende naar binnen voor de autosleutels.

Twintig minuten later stonden mijn vader en ik in de lift. De receptioniste vertelde dat Emily op de tweede verdieping lag.

''Kamer 8.'' Zei mijn vader. We kwamen binnen en ik zag Emily aan allerlei draden liggen. Mijn moeder zat naast haar bed door haar haren te strelen.

''Hoe is het met haar?'' Vroeg mijn vader.

''Ze is nog niet bijbewust zijn geweest. De artsen weten ook niet of dat gaat gebeuren deze avond.''

Ik voelde me verschrikkelijk. Als ik niet met Emily een ijsje ging halen lag ze niet hier. Als ik gewoon haar hand had gepakt lag ze niet hier. Ik hoorde mijn telefoon voor de zoveelste keer in mijn jasje af gaan. Ik had de heletijd geen zin om het op te nemen. Ik haalde het uit mijn zak en zag dat ik 4 gemiste oproepen van Liam had.

''Oh Liam!'' Ik zou met hem skypen vanavond. Hij zou wel zich afvragen waar ik ben. Ik liep naar de gang en nam de telefoon op.

''Liam i'm so sorry. I-'' Ondertussen was ik al aan het huilen.

''Babe! What's wrong? Why are you crying?''

''It's Emily. She's in the hospital. She was hitting by a car and now i'm feeling terrible because it's all my fault!'' Snikte ik.

''That's horrible! I mean, your sister.. Poor little girl. How's she doing? And why is it your fault?'' Vroeg hij bezorgd.

Nadat ik alles had uitgelegd vertelde ik hoe het met haar ging.

''The doctors said that there's a chance that she isn't by her conscious tonight.. I'm so stupid.'' Met een zucht ging op een stoel zitten. Ik voog mijn tranen weg met mijn mouw.

''No you aren't. The driver is stupid. She hit Emily with her car.''

''I know but.. I-i'm worried about her.''

''We all do. Now go to your sister, she needs you. Give her a big kiss from me and the boys. Call or text me if you've got some news.''

''I will. I love you so much.''

''Love you more, babe.''

Ik liep de kamer weer in. Ik zag alleen mijn moeder bij het bed zitten. ''Je vader is om koffie.'' Zei ze. Ik knikte en ging weer op het stoeltje zitten. Ik boog voor over en gaf een kus op haar voorhoofd.

''Van Liam, Zayn, Niall, Louis en Harry.'' Fluisterde ik.

Weer kreeg ik tranen in mijn ogen. Rond haar hele hoofd was er verband geplakt. Haar rechterarm was blauw en op haar benen schaafwonden.

''Dat arme kind.'' Zei mijn moeder vol medelijden.

Mijn vader kwam binnen met koffie. Hij had voor mij ook een bekertje meegenomen maar op dat moment kon ik niks door mijn keel krijgen.

Het was inmiddels 21:15. Ik verveelde me echt maar wou toch bij Emily blijven. Ik staarde naar de grond. Mijn moeder aaide de heletijd op Emily's hoofd. Mijn vader liep heen en weer door de kamer waar ik erg zenuwachtig van werd.

''Haar hand...'' Mijn moeder verbrak de stilte. Ik keek op en zag dat haar hand bewoog. Even later hoorden we gekreun.

''Mama..''

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Halloooo everyone,

21 augustus begint mijn school weer (geloof ik) en wil ik eigenlijk mijn verhalen afgerond hebben. Ik heb dit boek al wel helemaal uitgeschreven in mijn Drafts, maar ik ben nog steeds bezig met Dilemma... En ik weet ook niet wanneer ik daar een einde aan maak! Ik wou het even zeggen want ik ga dus geen derde boek schrijven! (Jammer genoeg.)

Nogmaals supersuper bedankt allemaal voor de reads, votes en de reactie's!

Xxxxlotsofloveee