Moving to London, Dutch Liam Payne fanfic

Hoofdstuk 58

Donderdag, 15 mei.

''LIAM! LIAAAAM!'' Ik hoor geschreeuw vanaf boven. Ik ben wat middag eten aan het klaarmaken voor mij en Jade. Zo snel als ik kan ren ik naar boven, naar onze slaapkamer. Ik zie Jade kreunend op het bed liggen. ''Jade?!''

''The baby!'' Ze hapt naar adem. Niet-begrijpend keek ik haar aan. ''IT'S COMING!'' Roept ze.

''Oh my! Really?'' Wat moet ik doen? Het gaat gebeuren. Ik raak licht in paniek. ''We're going to the hospital!''

''Yeah, yes..'' Hijgt ze. Ik til haar op, een arm onder haar knieholtes en een arm bij haar rug. Ze houdt het niet meer uit van de pijn. Voorzichtig liep ik de trap af, ga naar buiten en leg haar neer op de achterbank van de auto. ''Okay, calm down Liam.'' Zeg ik tegen mezelf. Ik doe de voordeur gauw op slot en ging achter het stuur zitten.

Ik bel mijn moeder en de moeder van Jade. ''Hello?'' Ik hoor mijn moeders stem vanuit de speaker komen. ''Mum! Come please to the hospital, the baby comes! Call the boys and everyone, please.'' Ik start de motor van de auto. Ik zoek het nummer op van Jade haar moeder. ''Alice, we are on our way to the hospital! Yes the baby comes. Be quick! Yes i do.''

20 minuten later rij ik het ''spoed-geval'' parkeer terrein op. Ik kijk voor de zoveelste keer in mijn achteruitkijk spiegel en zie Jade zwetend puffen.

''Okay babe, here we are!'' Zeg ik. Ik draag haar naar binnen. De ouders van Jade en Emily zie ik staan bij de receptie. ''Mam!'' Roept Jade. Daarna zeggen ze wat in het Nederlands tegen elkaar wat ik niet kan verstaan. Haar vader komt aanrijden met een rolstoel. Ik zet Jade erop. Alice duwt de rolstoel en loopt snel weg naar de goede afdeling. Ik zie Emily naar een speelgoed tafel lopen. Ik wil naar haar toe lopen om haar te halen, maar er tikt iemand op mijn schouder. ''Go on.'' Zegt haar vader. Ik knik en ren zo snel mogelijk achter Alice en Jade aan.

Niet veel later ligt Jade op een ziekenhuis bed. Ik zit naast haar, toe te kijken hoe veel pijn ze heeft. Af en toe schreeuwt ze opeens en knijpt ze heel hard in mijn hand. ''You can do it babe. I love you.'' Met mijn andere hand streel ik door haar haren.

Haar moeder zit aan de andere kant van het bed. Ze helpt haar om goed adem te halen. Op dat moment komen er drie vrouwen naar binnen. Ze hebben allemaal een lange witte jas aan. Eén zei tegen mij dat ik weg moet. Waarom? Ik wil bij Jade blijven. Maar misschien wordt het anders te druk.

''Liam.. stay here.. please.'' Hijgde Jade. ''I'm sorry. I believe in you Jade, you can do it.'' Ik geef een kus op haar wang. Ik loop de bevalling-kamer uit, naar de wachtkamer voor de familie dat er naast zit. Ik zie er iedereen al zitten: De jongens, Perrie, Eleanor, mijn ouders, mijn zussen, de vader van Jade en Emily, Lou en Lux.

''Liam! How is she doing it?'' Vroeg Lou.

''I hope good. But i can't be there anymore said the doctor.'' Zuchtend ga ik op een stoel zitten naast mijn moeder. ''She will do it great.'' Ze slaat een arm om mijn schouder heen.

Zo zaten we nog wel een paar uur. Opeens hoor ik Jade heel hard schreeuwen. Het hardst tot nu toe. Nu is het genoeg. Ik sta op en storm de bevalling-kamer binnen. Ik zie Jade uitgeput puffen.

''Yes. You do it great! One more time...'' Zegt een verloskundige. Ik ging aan de andere kant van het bed zitten en pakte haar hand vast. Geïrriteerd kijkt dezelfde arts naar me die me uren geleden weg stuurde.

''She needs me.'' Zei ik verontwaardigd.

''ONE.. TWO.. THREE!'' Jade gilt het uit. Een paar secondes later hoor ik gekrijs van een klein baby'tje dat uit Jade haar buik komt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Aaahh wat wordt het denk je? ;D

xxx