•talks• ✉ L.H

68

- Gotowa! – oznajmiłam głośno wchodząc do kuchni. Od razu dostałam kubek z kawą, przy okazji też musnął moje usta. – Czym sobie zasłużyłam na takie traktowanie?

- Wyborem dobrego chłopaka.

- Oh, wiesz... nad tym bym się zastanowiła – zmarszczył brwi. – Żartowałam.

- No ja myślę – mruknął.

- Jeszcze brakuje tego, żebyś mi się oświadczył – rzuciłam żartobliwie.

- Poczekaj aż będziemy na miejscu – zakrztusiłam się kawą i spojrzałam na niego wielkimi oczami.

- Żartowałem – odetchnęłam z ulgą. – Co to za reakcja?

- Luke naprawdę Cię kocham, ale raz że na takie coś jest zdecydowanie za wcześnie, a dwa to nie jest coś, z czego się żartuje. Zresztą to by tylko wszystko popsuło – spojrzał na mnie dziwnie.

- Co masz przez to na myśli?

- To, że małżeństwo to jedno wielkie kłamstwo, Luke. Może wydawać się fajnie na początku, ale później jest się ze sobą, bo tak wypada, a na koniec i tak wszystko się rozpada wywlekając na wierzch wszystkie brudy, aby tylko wmówić tej drugiej osobie, że była gorsza od Ciebie i po jej stronie leży większa wina tej całej, beznadziejnej sytuacji – spojrzał na mnie dziwnie.

- Masz dwadzieścia jeden lat Nancy, skąd możesz o tym wiedzieć?

- Wystarczy, że przez osiemnaście lat mojego życia patrzyłam na swoich, tak zwanych, rodziców, a przez połowę tego czasu słuchałam ich kłótni i awantur, do których mnie wciągali wmawiając mi, że jedno jest gorsze od drugiego. Nawet kiedy robiło się lepiej czekałam tylko na kolejną kłótnię, bo to była tylko cisza przed burzą, wręcz byłam w stanie odliczać do niej czas! W wieku szesnastu lat sama zaproponowałam im, żeby się rozwiedli bo nie byłam w stanie już tego znieść – po moim policzku spłynęła łza, którą szybko otarłam. – Przepraszam – powiedziałam cicho odstawiając kubek i szybko pobiegłam do łazienki. Musiałam się uspokoić.

No i dowiedzieliśmy się czegoś więcej o przeszłości Nancy. Nawet nie wiem jakim cudem tak wyszło, bo tego nie planowałam xd

Lov U ♥