Miss Nerdy Is A Lost Gangster (Completed)

Chapter Thirty Four

Isabelle's POV

Sinusubuan ni Elle si Lloyd! What the hell?!

I closed my hands into fist habang nakatingin sa dalawa. Ang sweet nila, kung hindi lang sila magkaibigan, mapagkakamalan ko silang may relasyon.

I saw Lloyd uncomfortably sitting na kaharap Elle. Akala ko ba, sasamahan niya lang si Elle dito sa mall? bakit feeling ko, date nila 'to? I shaked my head trying to erase what I am thinking.

Pinauna na namin silang umalis ng Restaurant at sinundan parin namin sila. Nag punta sila sa sinihan.

"Am I thinking the same way you girls are thinking right now?" Asked Daisy na nakakunot ang noo.

"Is that a date?" Tanong naman ni Margoe. Nauna akong pumasok sa sinihan at sinundan sila. Nasa may bandang likod nila ako at tumabi sakin ang mga kaibigan ko.

"Do you want me to punch that asshole?" Bulong sakin ni Margoe. Umiling nalang ako. Ang ingay kasi. Marinig pa kami nito.

"Prince, sana tayo ang meant to be no? bata pa lang tayo ikaw na 'yong pangarap ko." Elle smiled habang sinasabi niya 'yon. Hindi sumagot si Lloyd sa sinabi ni Elle, nakatalikod sila samin kaya't hindi ko makita ang expressions nila.

"I want us to reach the happily ever after katulad sa fairytales." Nabulunan ako sa narinig ko. Akala ko ba, friends lang sila? Wth?

"Elle, I know and I can feel you have a feelings for me, but look--" Hindi na natapos pa ang sasabihin ni Lloyd nang hawakan ni Elle 'yong batok niya at hinalikan siya. Napatayo ako sa gulat at nakaramdam ako ng panghihina sa tuhod ko.

Hinawakan nila 'yong isa kong kamay at umupo ulit. Lumabas nalang ako sa sinehan at naglakad palayo.

I can't take this anymore.

Habang naglalakad ako pa puntang parking lot ng mall ay tumutulo ang luha ko. Ang sakit palang makita 'yon. I felt being cheated. I felt being betrayed by the one I love.

Shit, just shit!

Pinagsisipa ko ang kotse na nasa harapan ko dahil sa inis.

Lloyd's POV

"Prince, sana tayo ang meant to be no? bata pa lang tayo ikaw na 'yong pangarap ko." Sabi ni Elle, nagulat ako sa una kasi hindi ko inaasahan 'yon. Hindi ako nakasagot 'don.

"I want us to reach the happily ever after katulad sa fairytales." Nang sabihin niya 'yon ay agad akong nagsalita.

"Elle, I know and I can feel you have a feelings for me, but look--"
Hindi na niya ako pinatapos kasi hinalikan na niya ako. Nang ma-realized ko ang ginagawa niya ay bigla ko nalang siyang naitulak. I pushed her really hard. Biglang naubo ang taong nasa likod namin.

"I-I'm sorry, I just can't help it. I love you ever since we were just kids, until now... ikaw parin Lloyd" Sabi niya habang umiiyak.

"What are you thinking Elle? Isn't it clear to you that I love Isabelle? I told you right? mahal ko siya at nililigawan. I know you're aware about it, so please. I love you but just a friend, not a lover. I'm sorry." Iniwan ko siya pagkatapos kong sabihin 'yon. Naalala ko si Isabelle, ano kaya ang ginagawa niya ngayon?

I saw Isabelle's group of friends kaya't nilapitan ko sila agad. One thing I had changed after I met Isabelle, from being moody or what we call it masungit, bossy and snob to an opposite one. And I hope, this is for the better.

"Hi! uh, where's Isabelle?" I asked them. Hindi sila mapakali nang makita nila ako. What's with these girls?

"Huh? hindi sumama eh. Sige alis na kami." Palinga-linga sila sa likod ko pero nang makitang wala akong kasama ay nagpaalam na silang umalis.

Dumeretso nalang ako sa labas ng mall at hinanap ang kotse ko sa parking lot. I drove my car fast as I reach my house.

Isabelle's POV

I heard footsteps sa baba habang nasa hagdan ako at pupunta sana sa kitchen. I saw Margoe and Daisy talking while sitting at the sofa.

"Did he left the girl after the kiss? what do you think?" Daisy asked. Are they talking about Lloyd and Elle?

"Yes, I think? The girl was not around when he approached us."
Margoe said while typing at her cellphone.

Nilapitan ko sila when they felt
I was around.

"What did he say when he saw you, guys?" I asked, they shaked their head.

"He was looking for you Isabelle, and don't worry, we did not tell anything about you." Margoe said, iniba ko ang topic kasi ayoko nang pag usapan 'yon.

"By the way, we're leaving tomorrow at six am sharp. Get ready girls, we're going to china tomorrow instead of next week." I said, nagulat sila at nag unahang tumakbo papunta sa rooms nila. Nailing nalang ako.

Siguro, si Daryl ang mapagbu-
buntungan ko ng galit bukas. Bigla kong naisip si Lloyd.

Mahal niya ba talaga ako? I mean, totoo ba yong pagmamahal na'yon? kasi kung oo,  bakit niya ako hinayaang masaktan ngayon?

Kung mahal niya ako, kahit alam niyang wala ako, na hindi ko nakikita ang pinaggagawa niya, iisipin niya parin ako, na masasaktan ako sa ginagawa niya. Akala ko kasi friends lang sila eh, kaya't hinayaan ko lang sila.

Mahal ko siya but, Am I really deserving for him? or si Elle 'yon? naguguluhan kasi ako.

Siguro dapat ko na siyang i-give up. Ayokong umasa sa wala, ayokong masaktan ng paulit-ulit. Ako lang naman kasi ang nahihirapan eh. Ako lang naman ang nasasaktan.

Kinuha ko ang freshmilk sa ref
at ininom 'yon. Gusto ko muna siyang kalimutan at ituon sa isip ko na dapat si Daryl ang isipin ko.
Inisip ko ulit ang plano ko. This should be good. Naglakad ako papunta sa kwarto ni Margoe.

"We'll talk at Daisy's room, now."
Tumango siya at naglakad na ako papasok sa kwarto ni Daisy. Sinabi ko sa kanila ang mga plano namin para makapaghiganti
kami kay Daryl at sa buong Blue Dragon Gang.

"Whatever you're feeling right now, Q.A... We're here okay? you can trust us with everything. We're here. Well help you." Margoe suddenly said. I know she's talking about Lloyd. About what happened. I just nodded.

"Thank you girls..." They both hugged me. I missed our group hugs.

I felt my cellphone's vibrating, may tumatawag. And when I saw the caller I.D, I cancelled it and turned off my phone. It was Lloyd trying to call me.

Kinabukasan din ay umalis na kami. Pinag leave ko muna ang mga kasambahay ko at guards. Gusto kong, walang abutan si Lloyd sa bahay ko, para walang makapagsabi sa kanya kung nasan ako. I want to think first. Alone.