Troublemaker | ✔️

26.Bölüm| Love You, Goodbye

Lütfen medyadaki şarkı ile okuyunuz.

" Bay Tomlinson ve Bayan Williams...." Siyah ekrandan ya da minik bebeğimden gözlerimi ayırıp doktora döndüm. Lucy'nin elini sıkıca tuttum. Öbür elim zaten saçlarındaydı. " bebeğiniz gayet sağlıklı ve 4 haftalık." İşte bu haber sayesinde keyfim yerine geldi. Babasının minik meleği sağlıklı! Şuan karnını öpmek istesemde bunu yapmayacağım. Evde yapacağım.

Lucy'ye gülümseyerek baktım. O da gülümsüyordu. Başımı anlına yasladım. Biraz sonra benim doktoruma gideceğiz ve berbat haberler alacağız. Şimdi istediğim kadar sevineyim zaten sonra üzüleceğim.

*

" Bay Tomlinson, acilen hastaneye yatmalısınız. Yatış işlemlerinizi hallederken birisi eşyalarınızı buraya getirsin. Uzun süre burada sizi misafir edeceğiz. Birkaç kontrolden sonra sizi ameliyata alacağız."

" tedavi süresi ne kadar?" Diye sordum. Benim için tek önemli olan şey buydu.

" bu değişebilir. Kesin birşey söylememiz mümkün değil." Başımı salladım. Sonra bakışlarımı Lucy, oğluma ve tabiki de asıl bu tedaviyi kabul etme amacım olan minik bebeğime gülümseyerek çevirdim. Her ne kadar Lucy'nin karnı belli olmasa bile varlığı yeter onun.

Herşeyi üçü için yapacağım. Onlar için bu lanet hastalıkla savaşacağım. Herşey onlar için. Artık vereceğim kararlar bile onlar için kendim için değil.

Doktor bana evrakları uzattı, elinden alıp bu odadan çıktık. Lucy ile yan yana yürürken elimdeki kağıt parçalarını inceliyordum. Üstümdeki bol montu düzelttim. " ameliyattan korkmana gerek yok tatlım. Doktor gayet ikna edici konuştu. Yani iyileşeceğim. Sadece yapman gereken düğünümüz için mekan bakman. Taylor'ın doğum gününü ertelemek zorundayız. Çünkü burada olacağım. Hastaneden çıkınca yapacağız onuda." Elimdeki kağıtları Lucy'ye verip Taylor'ı kucağıma aldım. Yanağına öpücük kondurdum. Saçlarını okşayınca başını boynuma koymuştu. Ah meleğimin uykusu var anlaşılan. O da sabahtan beri hastanede mahvoldu. Ben ve Lucy hastanedeyken onunla kardeşlerim ilgilenecek. Annemde burada olacağını söyledi. Taylor burada kalırsa hastalanır. Ah herşeyi düşünmekten beynim yanacak. " birisine haber et eşyalarımı getir...." Lucy'ye baktığımda somurtuyordu. " sorun ne bebeğim? Bak herşey yolunda. Bebeğimiz iyi, bende iyi olacağım."

" korkuyorum Louis." Elimi Taylor'ın belinden çekip Lucy'ye doladım. Anlına dudaklarımı bastırdım. " bak sen beni boşver. Bunları hissetmem normal ve lanet hormonlarım var." Dediğine güldüm sonra da tekrar öptüm. Onun üzgün olmasına dayanamıyorum. Sırf bu yüzden seks videosunun yayılmasına göz yumdum. Onun mutlu olmasını istiyorum artık. Zamanında mutsuzdu ve artık benimle beraber. Mutsuz olmasını gerektirecek hiçbir şey yok ortada. Onun yaşamını daha iyi hale getireceğim.

Taylor boynuma sarıldı. " bebeğim..." Diye mırıldanıp anlından öptüm. " sanırım eşyalarını ben alsam daha iyi olacak. Görüşürüz." Beni öpmeden, daha fazla birşey demeden Taylor ve beni yalnız bıraktı. Gitmeden önce elime doktorun verdiği kağıt yığınını tutuşturmayı ihmal etmemişti. Olanları anlamamıştım bile. Birden ne oldu da gidiyor? Bu biraz garip. Arabanın anahtarı da üstelik bendeydi! Taksi ile gitmesine izin vermeyeceğimi bilmesi gerekiyordu. Arkasından seslenip anahtarı gösterdim. Ardından anahtarı ona doğru fırlattım. Büyük bir ustalık ile tutmuştu.

Sadece onunla vakit geçirmek istiyorum ama o benden kaçıyor. Bu haksızlık ama. Ben sadece ona sarılıp öylece kalmak istedikçe benden uzaklaşıyor. Benden uzaklaştığının farkındayım ve bu kalbimi kırıyor. Bunu bana şuan yapmamalıydı. Ona ihtiyacım olduğunu çok iyi biliyordu.