Allemaal hetzelfde 2

28.

28.

Ik sta op en loop snel naar de douch. Ik voel me nog steeds angstig van dat telefoontje van eer gisteren. Ik geniet van de warme stralen die naar beneden vallen.

Mijn buikje begint alweer een beetje te groeien. Ik leg mijn hand op mijn buik en druk erin. Als reactie krijg ik een schop tegen mijn binnenwand. Ik lach, een goed gevoel stroomt naar binnen.

Ik pak een handdoek en wikkel het om mijn haar. Daarnaast pak ik nog een handdoek en droog mij af. Ik trek een wit strech t-shirt aan, met een koraal kleurige strech rok die begint bij mijn navel en eindigt bij mijn knie. Mijn buik is in deze rok net een ballon. Ik wikkel mijn handdoek van mijn hoofd en dep mijn haar en nog goed mee af. Ik zet mijn haar in een hoge knot. Ik doe mijn Adidas aan en pak in de keuken een beschuitje.

Mijn telefoon verstoord mijn rustige moment.

* Telefoongesprek *

Ik: Hallo
Tyrone: Ma, ik kan vandaag naar huis.
Ik: Zo snel al, ben je zo snel bijgekomen?
Tyrone: Seh.
Ik: Ik ben on my way.

Ik pak mijn jas van de kapstok. Mijn oog valt op het leren jasje van Jaliyah. Er komt een trillende zucht uit mijn mond. Ik heb geen zin om te huilen. Maar toch komen de traantjes. Ik schud mijn hoofd en trek de deur met een ruk achter mij dicht. Ik ga zitten achter het stuur en leg mijn hoofd tegen het stuur. Alweer trilt mijn telefoon.

* Telefoongesprek *

Ik: Ja wat is er schat?

Mijn stem trilt. Ik neem een diepe zucht.

Ik: Hallo?

Ik haal mijn telefoon van mijn oor en kijk wie mij belt. Er staat anoniem.

Ik: Zeg hallo, ga je nog iets zeggen. Ik heb hier geen fucking tijd voor.

Ik zet mijn telefoon op mijn schoot, zodat ik ik mijn auto van de handrem kan halen.

Ik: Ey doei.
Onbekende: Nee wacht.
Ik: Doei.

Ik hang op en veeg mijn traan weg.
Ik zie het woord anoniem weer verschijnen.

Ik zucht diep.

* Telefoongesprek *

Ik: Hou op man.
Onbekende: Nee ik wil je waarschuwen. Kijk alsjeblieft goed uit, met wat je doet en waar je gaat. Vandaag kan het je ergste dag worden.

De persoon hangt op. Ik kijk starend voor mij uit. Dit betekent waarschijnlijk niks. Gewoon iemand die mij bang wilt maken, met deze bullshit.

Ik parkeer de auto voor het ziekenhuis en loop met grote passen naar Tyrone's kamer. Hij loopt op krukken rond. ' He he, daar ben je.' Hij loopt - met zijn krukken- naar mij toe. En geeft me een lange kus. ' Maar je loopt nog op krukken.' Zeg ik nadat hij mijn lippen met rust laat.

Hij knikt, ' maar dat is niet zo erg.' Ik pak zijn tassen. ' Ma.. ma.' Zegt hij op een serieuze toon. Ik draai me vragend om. ' Ik kan mijn tassen zelf dragen, doe jij nou maar rustig met je buik en rug.'
' Awg kom op nou, die tassen zijn niet zwaar. En daarnaast wat wil je hier aan veranderen. Wil je nu achter mij aan rennen ofzo.' Ik begin te lachen. ' Oh nee kan niet je bent een manke hond.' Hij kijkt me schijnheilig aan. ' Let maar op wat deze manke hond straks met je doet.'

Ik help hem in de auto, wat hij totaal niet accepteert. Alsof vrouwen, mannen niet kunnen en mogen helpen. Ik help hem ook naar binnen en gooi de tassen op de bank. ' Eindelijk thuis.' Hij ploft neer op de bank. ' Kom.' Hij slaat op de bank. Ik ga naast hem zitten en zet mijn hoofd tegen zijn schouder. ' Waar is mijn kleine zoon.' ' Dairon.' Ik luister zwijgend naar zijn hartslag. Ik begin te huilen. ' Jaliyah he.' Ik knik. ' Het duurt te lang en.. en.. wat moet ze denken als ze mijn buik ziet.' Hij is even stil. ' Caylin kijk me aan.' Ik hijs mijn hoofd een beetje omhoog, maar kijk alsnog naar beneden. ' Caylin, we hebben haar niet vervangen hè. Ze was er al langer, ma. Jaliyah is nog steeds mijn princessje. En we zullen haar de situatie uitleggen.' ' Als ze ooit terug komt ja.' Mompel ik zacht.

' Ja ze komt terug want als ik weer goed kan lopen, gaan we daar alles aan doen.' ' Dat zal ook jaren duren.' Mompel ik weer zacht.
' Nu daag je me uit.' Hij legt zijn krukken aan de zijkant van de bank en staat op. Hij hinkelt kapot snel naar mij toe. Voor ik het besef staat hij voor mij. Hij pakt mijn handen vast en zet ze op zijn schouder. ' Weet je wat ik heb gemist in het ziekenhuis...?' Ik schud mijn hoofd. Hij brengt zijn lippen naar mijn oor en fluistert: ' Je aanwezigheid.' ' thats it?' Zijn handen gaan naar mijn billen en grijpen het goed vast. ' Ja.' Ik sla mijn armen om hem heen en druk een kus op zijn mond. Ik leg mijn hoofd in zijn nek. ' Als dat het enige was, dan hoeft dit gedoe ook niet...' Ik maak me los uit zijn greep en loop naar de keuken om tosti's te maken. Ik weet dat hij nu baalt. Maar ja, laatste keer was ook weer maandje geleden. Dus langer kan ik wel wachten. I guess.

-

Ik eet mijn laatste tosti en ga dan weer terug naar de woonkamer. Tyrone is niet hier, ik denk dat hij boven is. Ik sla telkens een trap tree over en loop naar de kamer. Hij is inderdaad hier. Hij trekt net een schone boxer aan. Ik slik en kom naar binnen. Hij trekt zijn boxen een beetje naar beneden, zodat het niet strak zit tussen zijn lies. ' Kom eens.' Hij wenkt mij naar zich toe en laat me zitten op het bed. Hij hurkt, ik krijg goed uitzicht op zijn sixpack. ' Ik miste alles mami. Ik wist niet dat je beledigt voelde na dit.' Hij zet zijn vingers onder mijn kin en geeft me een kus. Ik laat me achterover vallen.
' Wacht, is het wel verstandig met je been.' Hij rolt zijn ogen. ' Nee ik denk het niet, dus we moeten voorzichtig doen.'

-
Tyrone gaat liggen op bed. Ik heb het gordijn dicht gedaan en zet het licht aan. ' Ik ga even wat drinken.' ' Is goed ma.' Ik trek een badjas aan en sloffen. Beneden is het kouder, voor mijn gevoel. Ik neem een glas water en drink het in een teug op. Ik loop weer naar de trap, maar het geluid van een steentje tegen mijn raam laat mij stil staan. Ik blijf staan en luister of ik nog iets hoor.

'Het was de wind.' Zeg ik tegen mijzelf.

Ik loop weer een tree naar boven maar hoor weer een steentje tegen het raam en meteen nog een. Ik keer mij om en loop angstig door de woonkamer. Ik schuif het gordijn een beetje op zij. De bel gaat meteen. ' Caylin.' Roept Tyrone van boven. Hij hinkt snel naar beneden. ' Wie is dat?' Hij loopt naar de gang. ' Nee wacht Tyrone, je bent gewond. Aan de kant.' Mijn hart klopt in mijn anus, zo bang ben ik. Ik haal de deur van het slot af. Een zwart gekleden persoon staat voor mij. Hij heeft een pistool en richt het naar mijn voorhoofd.

Nog nooit ben ik zo bang geweest.
En ik weet een ding, ik ben er geweest.

*
Sorry voor weer lang wachten, maar mijn inspiratie was gewoon gone.

Maar goed, het is nu vakantie voor moi, dus ik hooop dat ik dan sneller kan schrijven✏.

UndercoverP ❤

Oh trouwens is schrijf een nieuw boek. Bij het volgende hoofdstuk laat ik meer weten.

En lees het boek van @nina____