Allemaal hetzelfde 2

34.

34.

Het mes gaat op de lijnen van mijn lippen en weer terug naar mijn slaap. Zijn adem blaast in mijn gezicht. Zijn vingertoppen gaan omhoog, het stopt bij mijn kin.
' Wat heb je tegen mijn moeder gezegd.' ' Gaat je niks aan idioot.' Ik duw hem naar achter, meteen voel ik een steek. Ik zet mijn hand op mijn wang en kijk naar het bloed. Hij komt weer terug met het mes.
' Was niet zo verstandig hè.' Het mes gaat weer over mijn huid.

Hij knoopt met zijn vrije hand mijn knoopjes van mijn blouse los. Ik doe mijn hoofd een beetje omhoog. Ik pak Neno's handen beet. ' Niet doen.' Het mes boort ik mijn wang. Mijn zicht wordt wazig, mijn neusvleugels bewegen een beetje. Hij duwt mijn handen weg en gaat verder. ' Loop naar boven.' De handvat duwt hij in mijn rug. Maar ik schud mijn hoofd. ' Ik heb een vriend.' Zeg ik zacht, ik weet dat het geen zin heeft, want hij wilt mij hoe dan ook in bed.

' Ziet het ernaar uit dat het mij boeit.' Volgt hij. Hij draait het mes op en gaat weer langs mijn wang.
' Ik zal maar mee werken als ik jou was, ik denk niet dat je er als een tijger wilt uit zien. Met al die strepen die ik in je lichaam zet, met dit mes.' Hij zwaait er gevaarlijk mee en grijnst dan naar mij. ' Laat ik het anders verwoorden, laat ik je een nieuw kindje terug geven. Die andere is dood gegaan, ik geef je wel een nieuwe.' Hij lacht om zijn eigen grap. Hij duwt mij naar de trap, waar ik weet blijf staan. Hij zucht diep. ' Prima, als je het hier wilt doen.' Hij pakt mijn arm beet en trekt mij de woonkamer in. Hij zet het puntje van het mes tegen mijn keel.

Jr kan mee werken of tegenstribbelen. Zijn linker wenkbrauwboog gaat arogant omhoog. Hij trekt mijn rok naar beneden en kijkt lustig naar mijn lichaam. Hij snijdt mijn bh kapot en kijkt ernaar met grote ogen.
' Deze vriendjes heb ik lang niet gezien.' Hij legt het mes en trek zijn broek uit. Zijn gulp blijft op een of andere manier hangen.

Ik trap hem in zijn ballen, waardoor hij ineen krimpt. Ik sta op en trek mijn rok aan, mijn blouse knoop ik dicht. Dan maar geen bh.

Hij probeert weer op te staan, maar gaat toch neer. Ik wil iets zeggen, maar besluit toch van niet. Ik probeer zijn telefoon te pakken, maar dat lukt niet. Ik ren naar boven en ga Jaliyah's kamer binnen. Ze zit op het bed en kijkt tv. ' Babygirl waar is Neno's huistelefoon?' Ze pakt mijn hand vast en loopt met mij naar zijn kamerdeur. ' Hier, maar ik ga niet naar binnen.' Ze draait zich om en loopt weer terug.

Ik frons mijn wenkbrauwen, waarom zou ze niet mee willen? Ik haal mijn schouders op en maak zijn deur open. Ik kijk vol, vol..
' What the fuck.' Ik ga midden in de kamer staan en kijk rond.

Even sta ik met open mond te kijken, ik pak de telefoon en ga de kamer uit. Veel tijd heb ik niet namelijk. Ik toets het nummer van Dairon in.

Ik kijk voor me met het verschrikkelijke beeld in mijn gedachte.

Eindelijk neemt hij op.

* Telefoongesprek *

Dairon: Hallo met Dairon.
Ik: Dairon, Ca..
Dairon: Caylin!?
Ik: Ja I..
Dairon: Caylin waar ben je, waar zijn jullie?!

Ik haal de telefoon van mijn oor vandaan. Hij schreeuwt hard in mijn oor.

Ik: In Groningen.
Dairon: Geef me nu die kaulo adres Caylin. Speel geen kaulo spel met mij.
Ik: Dat weet ik toch niet!
Dairon: Begin uit het kanker ( 😩) raam te kijken!

Als ik je zeg, Dairon is nog nooit zo boos geweest op mij.

Ik loop de kamer met de kledingkast in en kijk naar buiten.
Ik maak het raam open en zie nog net het bordje.

Dairon : Begin op te schieten.
Caylin: Ja doe rus..
Dairon: Waag het niet om dat te zeggen en begin die kanker naam te geven!
Caylin: Abeelstraat en ik weet het nummer niet.
Dairon: Je gaat me zo zien Caylin.

Hij hangt op. Dit is het ergste telefoon gesprekje van Dairon tot nu toe.

Ik blijft met de telefoon in mijn hand staan. Misschien moet ik Tyrone ook maar bellen. De brok vormt zich weer in mijn keel. Als ik hem ga vertellen van haar, dan flipt hij en ik wil dat hij rustig blijft. Ik breng de telefoon terug naar Neno's kamer. Ik kan het moeilijk negeren, ik doe het licht aan.

Langzaam bekijk ik allemaal foto's van mijzelf, naakt. Op al die foto's heb ik mijn ogen dicht. Ik herken mezelf niet zo, ik weet zeker dat Neno die foto's heeft gemaakt van mij. Ik hoor de deur op slot gaan en kijk naar Neno die naar mij toe loopt. Zijn hand rust op zijn kruis.

' Mooi he die foto's.' Hij glimlacht.
' Heb ik gemaakt toen we nog iets met elkaar hadden. Je had niet altijd zin, dus moest ik een oplossing bedenken.' Hij loopt naar zijn muur die onder is geplakt met die foto's. Als je op bed ligt kan je het zien. ' Het heeft mij afgelopen dagen goed geholpen om mijn behoeften te voldoen.' Ik loop naar de deur en probeer het open te maken. Maar dat gaat moeilijk als het op slot zit.

' Zoek je deze.' Hij schudt de sleutels. ' Kom maar.' Ik blijf tegen de deur gedrukt staan. ' Waar is Jaliyah?' De vraag die ik tien keer per dag stel. ' Maak je niet druk, we hebben even geen last van haar.'

' Hoebedoel je we, ik heb geen last van haar.' Hij komt dichterbij. ' Ze is even achter slot en grendel.' Ik trap hem weer in zijn ballen, maar dit keer voelt het hard. ' Een tock noemen we dat.' Hij pakt mijn nek ruw vast en begint me bruut te kussen. Zijn koude hand rust onder mijn blouse.

' Kom op een keertje weer.' Hij tilt mij op en gooit mij op het bed.

Dit gaat echt niet gebeuren.

Hell to the no.

*

Hoi, lees mijn andere boek, Doei.

UndercoverP ❤