Πειθαρχία

...Κεφαλαιο 5...

Σήμερα ξεκινάω την σχολή...ειμαι τοσο ενθουσιασμένη...δεν ξερω γιατι αλλα πετάω σε παλαγη ευτυχίας...

Αφού εχω ετοιμαστεί βγαίνω απο το σπίτι...και περπατάω μεχρι την στάση...περιμενω το λεωφόρειο να ερθει και μόλις έρχεται μπαίνω μεσα...κάθομαι σε μια θεση και φοράω τα ακούστηκα μου...Σταματάει στην στάση και αντικρίζω ενα τεράστιο μέρος...απο εκει περα μπαίνουν...και βγαίνουν άντρες με στολές...χαζεύω λιγο και έπειτα μπαίνω μεσα..

"Καλλιρόη;"γυριζω και βλεπω τον Έκτορα με μια στρατιωτική στολή..τον χαιρετάω και με αγκαλιάζει...
"Ελπιζω να πας να αλλάξεις..."τον κοιτάω ερωτηματικά και γελαει...

"Τι εννοείς;"ρωτάω "Εμ ναι...κοιτά...εδω περα δεν ειναι απλα σχολή,ειναι κατι σαν να εισαι στον στρατό...δεν υπάρχουν θεωρητικά μαθήματα,μονο πρακτικά...καθημερινή εξάσκηση...αρκετή προπόνηση...χαιρετησμοι..."

Το στομα μου πρεπει να εχει ανοίξει σαν αυτα που βλέπουμε στα καρτούν...

"Εδω Καλλιροη ήρθες στον Λάκο με τα Λιοντάρια...και κύριος στον Λάκο με το Λιοντάρι..."μου δείχνει εναν αντρα...που ειναι γυρισμένος πλάτη..φοράει και εκείνος την ίδια εξίσου στολή...το σοκαρισμένο μου βλέμμα δείχνει τα πάντα νομιζω...την απογοήτευση μου..κυρίως...αλλα δεν τα παρατάω...

"Οδυσσέα..."ο Εκτορας απομακρύνεται και μένω μόνη μου..
"Γεια.."ακουω μια γυναικια φωνή και γυριζω...ειναι μια γλυκιά κοπελα,,με καςτανα μαλλιά και πράσινα μεγάλα μάτια...αρκετά ψηλή...και φοράει στολή...

"Γεια.."λεω και χαμογελάω.."Καινούργια;"ρωτάει και γνέφω...
"Μάλιστα...με λένε Αλίκη...εγω ειμαι στο δεύτερο έτος..να φανταστώ πρωτοετής ε;"
Εχει ενα αχνό χαμογελο στο προςωπο της..
"Ναι πρωτοετής..και ειμαι η Καλλιρόη.."

"Τι υπεροχο όνομα...ο Εκτορας με έστειλε να σου δείξω τα κατατόπια και να σε πάω να αλλάξεις."
"Να σε ρωτησω κατι.."τόλμησα να πω καθώς περπατούσαμε..

"Ναι..εννοείται.."
"Πως ειναι αυτη η Σχολή...εννοώ...κανει βασανιστήρια.."ακουω το γλυκό γέλιο της και μετα με κοιταει..
"Οχι δεν κανει..αλλα ο Υδρυτης της..ηταν Λοχαγός στον Στρατό...και την εχει φτιάξει με αυτα τα δεδομένα..με δεδομένα σκληραγωγησεις...τωρα την Σχολή την διοικεί ο γιος του-αδερφός μου ..και εχει κρατήσει προς τιμήν του τον τροπο λειτουργίας της...στην Αρχη μπορει να σου φανεί..πολλαπλό βασανιστήριο..τουλάχιστον ετσι μου φαινόταν εμενα στην αρχη,αλλα κάποια στιγμη θα το διασκεδάσεις.."

"Μακάρι..."ειπα και γέλασε..νομιζω πτι το προςωπο μου ειχε αρκετό τρόμο και ανχος..τα πελάγη ευτιχιας που λέγαμε πριν...δεν υπήρχαν πλεον..

Μπήκαμε σε ενα δωματιο και μου έδωσε μια στολή..άλλαξα και έπιασα τα μαλλιά μου μια κοτσίδα..

"Και να εισαι φρόνιμη..το μπουλντόγκ δεν δέχεται πολλα.."λεει και ακουω το γέλιο της..."Ποιο ειναι το μπουλντόγκ..."ρωτάω τρομαγμένα και γελαει...
"Ο Μπρο μου..πάντα τα πηγαινει χάλια με τους νεοσύλλεκτους.."

Χειιιι...εβαλα αλλο ενα...γειιι❤️❤️Ήξερα οτι θέλατε στο Κανονισμοί αλλα μου έβγαινε η έμπνευση καλητερα σε αυτο..όποτε..

Σημείωση:Η σχολή στα Γρεβενά και ο τρόπος λειτουργίας της...ειναι καθαρά η φαντασία μου..