Πειθαρχία

...Κεφαλαιο 15...

Οδυσσέας (γειι)

Αφου επέστρεψα στο ξενοδοχείο και ειπα να κοιμηθώ..στριφογυρνούσα συνέχεια..δεν έβρισκα ησυχία....αυτη η κοπελα..θα με τρελάνει εντελώς..γιατι ομως οταν εφυγε δεν μου ειπε για την φιλη της;

Κλεινω τα μάτια μου και το μυαλό μου Πάει στην Σκέψη της...τα μακριά της ωραία μαλλιά που θελω να βάζω τα χέρια μου μεσα τους..να τα αγγίζω και να τα μυρίζω..τα υπέροχα μάτια της,τα υπέροχα σαρκώδη χειλη της...το ατελείωτο κορμι της..με τα πάντα στην εντέλεια...

Ναι ετσι δεν κάνουμε δουλεια..
Σηκώνομαι πανω και μπαίνω στο μπάνιο..εχω γινει πύραυλος μονο στην σκέψη της...φαντάσου...ρίχνω πολυυ παγωμένο νερο πανω μου και χαλαρώνω...

Μένω τελικά όλη νύχτα αυπνος...μα δεν πτοούμε..τρωω το πρωινό μου με χαρά και ντύνομαι..βάζω ρνα μαυρο τζιν και μια κοντομάνικη μπλουζα..το κλίμα της Αθήνας καμία σχέση με τον Γρεβενών..μπορει να εχει κρύο αλλα εχω μαθει αλλιώς και υο σωμα μου ζεστενεται..

Περνώ τα κλειδιά της μηχανής μου και βγαίνω απο το ξενοδοχείο..
Λίγη ώρα εχω φτάσει στο σπίτι της..κάθομαι εξω πανω στην μηχανή και της στέλνω ενα μήνυμα.

Σε περιμενω απο κατω...

Ανοίγει γ πόρτα και την βλεπω και τυφλώνομαι..σοβαρά ειναι πανέμορφη..τρέχει και με αγκαλιαζει...

"Εμ γεια."λεει και τα μάγουλα της κοκκινίζουν.
"Γεια..."
Λεω.."εισαι πανέμορφη.."την κανω μια στροφή και την κοιτάω...νομιζω οτι δεν θα την βγάλω..

Εχει κανει τα μαλλιά της μπούκλες..το μακιγιαζ υης ηταν υπεροχο..και το φόρεμα που φορούσε για μια στιγμη νε σόκαρε...δεν ηταν πολυ κοντό αλλα δεν κάλυπτε και πολλα πράγματα ηταν απο δαντέλα και ετσι φαινόντουσαν απο μεσα τα εσώρουχα της.Το σωμα της ηταν αψεγάδιαστο αλλα δεν ηθελα να την κοιτούν και άλλοι.
"Ευχαριστω.."ειπε πολυ σιγανά."ΕΙ τι εχεις;"
"Νιωθω απαίσια..δεν υο περίμενα ποτέ..αυτο..οτι θα γινόταν...όλο το βραδυ δεν έκλεισα μάτι.....απο υο μυαλό μου περνούσαν αναμνήσεις που ειχα μαζι της..ειναη αβάσταχτος ο πόνος."τα μάτια της βούρκωσαν και σύντομα το βούρκομα ειχε αντικατασταθεί σε κλαμμα..την αγκαλιασα..και την άφησα να ξεσπάσει.

Δεν ηθελα να την βλεπω να κλαίει,ομως ξερω οτι της ριναι δύσκολο..
"Καλλιροη...Καλλιροη...Καλλι.."
Την βγάζω απο την αγκαλια μου και κοιτάω την μητέρα της που στέκεται...λιγο πιο μακριά μας..
"Οχ την έκατσα.."λεει μεσα απο τα δόντια της αλλα καταλαβαίνω τι λεει..

"Οδυσσέα τι ευχάριστη έκπληξη...τι κανεις αγόρι μου;"
"Καλα.."
"Μπραβο,χαιρομαι πολυ...πως και απο Αθήνα;"
"Εμ.."

"Βασικά εγω του ειπα να ερθει,ημουν χάλια και ο Οδυσσέας ειναι φίλος μου.."
"Ωραία παιδι μου..να ξερεις οτι εχεις δέκα λεπτά μεχρι να ερθει ο πατέρας σου.."την τραβάει και κάτι της λεει..νομιζω..κατι σαν.."τα ξερω ολα.."
Γύριζει πισω και με κοιταει.."έχουμε δέκα λεπτά ακομα,μπορω να σε αγκαλιάσω.."ρωτάει σαν παιδάκι και με αγκαλιαζει..

Παιδάκι ειναι ρε μαλακα..ειναι 19 χρόνων...και εσυ χούφταλο θες το πιπίνι..θα πεθάνεις και εκείνη θα βρει κανα αλλο και θα κανει την ζωη της.

Ακουω την σκέψη μου και εξοργίζομαι..ομως σε κάποια φάση εχει δίκιο.

"Τι σκέφτεσαι;"
"Το πτι ειμαι πολυ γέρος για εσένα."
Γελαει και με κοιταει.
"Σοβαρά..έλεος ρε Οδυσσέα...δεν εισαι γέρος,και το ξερω."με αγκαλιαζει και ακούγεται η πόρτα του σπιτιού απομακρύνεται και πέρνει ενα αθώο βλεμμα..α την μουσιτσα..

Χέιιι παλι άργησα..κατι πρεπει να γινει να μην αργω γιατι εχω κανταντισει..σκατα.
Σόου...Ελπιζω να σας αρεσε το κεφ..αν ναι ψηφίστε και σχολιάστε.❤️❤️😘