Πειθαρχία

...Κεφαλαιο 36...

Οδυσσεας..

Τρέχω πισω απο την Καλλιροη και λιγο μετα την ακουω να με φωνάζει..μπαινω μεσα και την βλεπω στο πάτωμα..εχει πλημμυρίσει αίμα..νιωθω την καρδια μου να συμπιέζεται και το μυαλό μου να μην σκέφτεται λογικά..

Την σηκώνω στην αγκαλια μου και αρχίζω με φορα να κατεβαίνω τις σκαλες..
"Το παιδι μου.."ακούγεται η φωνη της Λαουρας.."Επρεπε νωρίτερα να το θυμηθείς..αν πάθει τιποτα το παιδι μου και η γυναίκα μου..θα σας σκοτώσω το ορκίζομαι.."λεω..και τρέχω στο αμαξι..την βάζω στο τζιπ και παω να βαλω μπροστά..τα χερια μου τρέμουν..μερικά δάκρυα ξεφεύγουν απο τα ματια μου..βάζω μπροστά και αρχίζω να τρέχω..

Φτάνω στο νοσοκομείο και την αφηνω στους νοσοκόμους που την περνούν μακριά μου...περνώ τηλεφωνο την Μαριλια και της λεω με λεπτομέρεια τι έπαθε...νιωθω την ένταση να συσορευεται στο κεφάλι μου..που ειναι έτοιμο να εκραγεί..

"Οδυσσεα ηρέμησε...ερχομαι απο εκει!"λεει και το κλεινω...
Βλεπω τους γονείς της..και μαζι τους ειναι και ο Εκτορας και η Αλίκη..

"Που ειναι η φιλη μου;"ρωτάει και ειναι έτοιμη να κλάψει..
"Μεσα την εχουν..."κοιτάω τον πατέρα της και θελω να του χώσω μια μπουνιά...

"Οδυσσεα..να σου πω κατι;"με ρωτάει η Λαουρα και με κοιταει..
"Δεν θελω να πάθει το παιδι μου τιποτα..ούτε το εγγόνι...μου ξερω οτι την νοιάζεσαι και την αγαπάς..μην κοιτάς που ο Στεδανος ειναι περίεργος..αλλα ειναι παιδι του...και το ποναει.."
"Η Καλλιροη ειναι εξαετίας του ετσι!Η συνχηση την εκανε ετσι.."πλεον φωνάζω..η Αλίκη μου φωνάζει να σταματήσω..μα δεν το κανω..

"Μην το παίζεις σκληρός αντρας..οτι ειπα το εννοω..και δεν μετάνιωσα λέξη μου..εννοειται οτι νοιάζομαι για το παιδι μου..αλλα δεν μπορω να την δω να καταστρέφεται..μαζι σου ξαι με ενα παιδι.."δεν αντέχω και του ορμάω..η μπουνιά μου τον πετυχαίνει στο ματι..και σίγουρα πόνεσε πολυ..

Νιωθω να χτυπαει ανεξέλεγκτα η καρδια μου..μα τι άνθρωπος ειναι αυτος;
"Ακομα ένας λόγος να μην σε θελω νε το παιδι μου.."
Παω να όρμησω και με σφηγκει ο Εκτορας..

"Στέφανε..πήγαινε σπίτι..εσυ θα μείνω εγω εδω..για το καλο ολων μας.."του λεει και εκεινος γνέφει..
"Δεν τα εννοεί ειμαι σιγουρη...απλα ειναι παρορμητικός."
"Ακομα και αν δεν τα εννοεί..η Καλλιροη ειναι γυναίκα μου..ειναι ενήλικη..και εχει ελεύθερη βουλιςη..για να κανει οτι επιθυμεί..."

"Εχεις δικιο..αγόρι μου..το παιδι μου μονο..να μην πάθει κατι..."κλαίει στην αγκαλια μου..και επηρεάζομαι και εγω...δεν εχω κλέψει..πραγματικά δεν εχω κλάψει πιο πολυ ποτέ...

"Είστε συγγενής της κυρίας στεφάνου;"πετάγομαι απο την καρέκλα και κοιτάω την νοσοκόμα..
"Ναι.."
"ειναι μια χαρά..και το μωρό το ιδιο..μια μικρη επιπλοκή που διορθώθηκε άμεσα..αν θέλετε μπορειται να την δείτε.."

Ευχαριστω τον θεό..και τρέχω..

Ειναι λιγο μικρο..το επομενο πιο μεγαλο..το ορκίζομαι!!!😘