Πειθαρχία

...Κεφαλαιο 37...

Μια μερα μετα..πηρε εξιτήριο απο το νοσοκομείο..ευτιχος..γιατι αλλιώς δεν θα μπορουσα να την παλέψω...εκει μεσα ολα ειναι μουντά...και άσπρα..το φαγητό δεν τρώγεται..και η απέναντι μου...στο διπλα δωματιο φώναζε...

Ο Οδυσσεας άνοιξε την πορτα και μπήκαμε μεσα...άφησε τα πράγματα που κρατούσε και πηγε στην κουζίνα...δεν μου ειχε μιλήσει ιδιαιτερα..και εκτός απο αυτο έμαθα απο την μητέρα μου οτι έριξε μπουνιά στον πατέρα μου..

Δεν τον αδικώ..ο τρόπος του ηταν άθλιος..και όλο και κατι θα του ειπε που θα τον τσαντησε..

Μπηκα στην κουζίνα και πήγα απο πισω του αγκαλιάζοντας τον...
"Μωρό μου...σε αγαπαω.."
Του ειπα και άφησα ενα φιλί στο μάγουλο του...
"Και εγω.."ειναι μελαγχολικός και με ενοχλεί αυτο..γιατι ο Οδυσσεας ειναι ένας άνθρωπος με χαρά στο προςωπο..και οχι μελαγχολία...

"Οδυσσεα;Τι εχεις;"φάνηκε σκεπτικός
"Καλλιροη..ο πατέρας σου εχει δικιο..αξίζεις κατι καλητερο απο εμενα..κάποιον που να μην ειναι αγρίκος..να σέβεται.."
Γελαω και περιμενω να μου πει οτι κανει πλάκα..αλλα ειναι απόλυτος σοβαρός και κενός.."Δεν σοβαρολογείς ετσι;Πως σου ηρθε κατι τέτοιο ρε μωρό μου;Αγρίκος εσυ;Εισαι ο πιο γλυκός άνθρωπος που εχω γνωρίσει...ο πιο σεβάσμιος..που αξίζει προσοχή..δεν θελω να ειμαι με άλλον..εσένα θελω..με εσένα χτυπαει η καρδια μου δυνατά...με τον πατέρα του παιδιού μου θελω να ειμαι..με τον μεγαλητερο έρωτα μου..σε αγαπαω χωρίς όρια..μου εχεις παρει τα μυαλά και την καρδια..ολα σου ανήκουν..γιατι να το λες αυτο;Τι σε εκανε να αλλάξεις γνωμη,για το πως φαίνεσαι στα ματια μου;"

"Εχω σκοτωσει ανθρωπους...Καλλιροη..ειμαι βίαιος δεν ελένχο τον θυμό μου...χτύπησα τον πατέρα σου..ήρθα στα όρια μου και το έκανα.."
"Η δουλεια σου ηταν αυτη..και κανονικά θα επρεπε να εισαι περιφανος που έσωσες τόσες ψυχές...και οχι να λες οτι εισαι δολοφόνος!"

Του ειπα θυμωμένα.."Δεν τις έσωσα ολες!"
Σήκωσα το φρύδι μου και τον κοίταξα.."Τι εννοείς;"ρώτησα και ειδα κατι αλλο στο προςωπο του..κατι μυστήριο..σαν να θελει να μου πει ενα μυστικό του..κατι πιο βαθύ..και η αλήθεια ειναι..οτι περα απο τα βασικά..δεν εχει ανοιχτεί πλήρος σε εμενα...ενω εγω του εχω πει τα πάντα.

"Ημουν στην Τουρκία..ημουν περιπου στην ηλικεια σου..μολις ειχα τελειώσει με τις σπουδές..και ειχα κλιθεί εκει...γνώρισα μια Τουρκάλα..την οποία και ερωτευτικα..ηταν σκέτη Μάγισσα..ημουν παράφορα ερωτευμενος καη δεν έβλεπα γύρω μου..δεν έβλεπα τον κοσμο της..που κατέρρεε..ειχαν σκοτωθεί αμέτρητοι συγγενείς της..εκεινη παρέμενε ψύχραιμη...αυτο που την καταρακοσε..ηταν ο θάνατος του πατέρα της..Έπαιξε την ζωη της κορόνα γράμματα για να με βρει.πολεμουσα εκεινη την ωρα...ένας αντίπαλος..την πυροβόλησε..μπορουσα να την εχω προστατεύσει να ζει τωρα..."
"Αν την είχες προστατεύσει και ζούσε δεν θα με γνωριζες ποτέ...ή μήπως δεν ήθελες να με γνωρίσεις...και όλο αυτο ειναι υποκρισία;"φωναξα και αρχισα να αναιβαινω τις σκαλες..η ζήλια μου αυτη την φορα ξεπέρασε το επιτρεπτό όριο..