Πειθαρχία

...Κεφαλαιο 13...

"Περιμενω ακομα.."
Χτυπαει το πόδι της νευρικά ξαι αυτο με τρελενει...
Δεν ξερω τι να της πω,άλλωστε δεν υπάρχει κατι...
"Πάμε κατω..θελω να συζητήσουμε κατι.."
Με σπροχνει ελαφρά και μουγκρίζω,κανω σαν δίχρονο..
Κάθομαι στον κάναπε και σταυρωνω τα χέρια γύρω απο υο στήθος μου.

" Καλλιροη...ποιος ειναι αυτός ο αντρας;"
Ρωτάει ο πατέρας μου και χωρίς λόγο νιωθω ενοχή..
"Ο εκπαιδευτής μου.."λεω αδιάφορα.
" Μηοως και κατι αλλο;"ρωτάει η μάμα μου και γουρλώνω τα μάτια μου..
"έλεος ρε μαμα..τι ειναι αυτα που λες..απλα ειναι ο αδερφός μιας φίλης μου εκτός απο εκπαιδευτής μου...και δεν τα πάμε και πολυ καλα."

"Το κατάλαβα απο τον τροπο σου.."λεει η μαμα μου και με κοιταει..
Γυριζω τα μάτια μου και δεν λεω τιποτα.
" Χαιρομαι που δεν τρέχει τιποτα μεταξύ σας..γιατι αν έτρεχε θα επερνα το δίκανο..."
"Αφου ρε μπαμπά δεν εχεις όπλο.."
"Ενταξει αλλα ξερω απο ξύλο."

"Να φύγω τωρα;"
Ρωτάω και τους βλεπω που κοιτοιουνται.
"Βασικά κατσε θελουμε να σου μιλήσουμε για κατι."
Λεει η μητέρα μου και σηκώνω το φρύδι μου.
"Καλλιροη...θα θέλαμε να σου πούμε κατι..αλλα να μην αντιδράσεις περίεργα..πιστευω πτι εισαι αρκετα δυνατή για να στο πούμε."

"Για αυτο ήρθατε λοιπον για κυριγμα."
"Οχι για αυτο!"
"Βασικά...Καλλιροη..η Νινα ειχε ενα ατύχημα..ειναι στο νοσοκομείο..."
"Τι;"πετιέμαι απο την καρέκλα και τους κοιτάω έντονα..
"Και ποτέ περιμένατε να μου το πείτε..φεύγουμε τωρα για Αθήνα."
Λεω και πάω να φύγω αλλα η μαμα με σταματάει.

"Ανακάλυψαν οτι εχει μια σοβαρή ασθένεια..το ατύχημα δεν ηταν Σοβαρό μόνο μερικές γρατσουνιές...σε δυο μερες θα φυγει για Αμερική..οι γιατροί κάνουν θαύματα εκει."
Τα μάτια μου δακρύζουν και πέφτω πισω στον καναπέ..."οχι,οχι,οχι,δεν μπορει μαμα δεν ειναι αλήθεια..μου κανεις πλάκα ε;"

"Οχι αγαπη μου...αν θες να σην χαιρέτησεις..βάλε μερικά ρούχα και θα ενημερώσω την σχολή σου."
"Βασικά θα το κανω εγω αυτο..χρωστάω μια συγνώμη στον Οδυσσέα."
Ανεβαίνω πανω και ντύνομαι στα γρήγορα,περνώ ενα σάκο και πετάω μερικά ρούχα...στεγνώνω τα μαλλιά μου περνώ τα κλειδιά και φεύγω...
Που θα βρω τον Οδυσσέα τωρα;

Περνώ το κινητο και καλώ την Αλίκη...
"Έλα Αλίκη ειναι εκει ο Οδυσσέας;"
"Εφυγε πριν ώρα άρα εχω υπόψη μου που μπορει να ειναι!Εγινε κατι;"
"Οχι οχι απλα να του πω κατι...απλα για να ξερεις θα λείπω για λίγες μερες οταν γυρισω θα σου εξηγησω.."
"Ενταξει αγαπη"
"Λοιπον άκου παίζει να ειναι στο μπαράκι του Σαμ..ετσι λέγεται ειναη λιγο μακριά απο το σπίτι σου..με τα πόδια ειναι κανα τέταρτο."
"Καλα θα το βρω ευχαριστω."

Τπ κλεινω και περπατάω...ενα τέταρτο ακριβώς μετα βρίσκομαι...εξω απο υο μπαρ..ανοιγω την πόρτα και μπαίνω μεσα..τον αναγνωρίζω αμέσως..κάθεται στην μπάρα και πίνει κατι.

"Οδυσσέα.."λεω λιγο ξεψυχισμένα..
Γυρνάει το κεφάλι του και μου ρίχνει ενα περιεργο βλέμμα.
"Μπορω να σου μιλήσω..;"

"Τι θες;"γιατι ειναι τοσο απότομος;
"Συγνώμη για πριν...δεν το ηθελα απλα..ηταν πο γονείς μου και ειναι λιγο περίεργοι...και..εδω ξ μανα μου νόμιζε οτι τα έχουμε..πολυ αστείο..εμείς οι δυο να τα έχουμε..και ..."

Τα χειλη μας συγκρούονται..μένω ακίνητη και δεν κανω τιποτα...συνεχίζει να με φιλάει και ανταποδιδω..τι κανω;
Με σφηγκει κοντά του και με φιλάει έντονα..λες και νιώθει οτι θα με χασει...βγαζει όλη του την ένταση...τα χειλη του ειναι απαλά και γλυκα..εχουν παρει γεύση απο το ποτό του...μου δαγκωνει το χείλος και περιμένει να ανοιξω το στομα μου δεν το κανω και υον δαγκώνω εγω...βογκάει και βάζω την γλώσσα μου στο στομα του...χιλιάδες πεταλούδες πλέουν στο στομάχι μου...και η καρδια μου χτυπαει τοσο δυνατά που νιωθω θα βγει...
Το φιλί του με τρελενει...δεν χρειάζομαι ανάσα...αναπνέω μεσα απο αυτο...το χέρι του κατεβαίνει και Ζουλαει τον πισινό μου...τον σπροχνω ελαφρά και τον κοιτάω...
"Τι κάνουμε;"
"Φιλιόμαστε..."εχει αυτο το ενοχλητικό χαμογελο παλι....
"Οδυσσέα δε μπορω..."λεω και βλεπω το ύφος του...νευριάζει.Τα μάτια του περνούν μια περίεργη σκοτεινή απόχρωση του Μπλε και φοβάμαι..

"Εχεις δίκιο...ξερεις...πήγαινε στον Σωτήρη..ηταν λάθος μου."
"Δεν φταίει ο Σωτηρης..που δεν μπορω να το κανω αυτο.."
"Και τοτε τι φταίει;"
"Οδυσσέα μην μου το κανεις δύσκολο..απλα δεν μπορω...εγω ήρθα να σου πω οτι θα λείψω για λιγο καιρο..απο την σχολή..αυτο μονο!"

Κοιτάω κατω και παίζω νευρικά με τα δάχτυλα μου.
Σηκώνει το πιγούνι μου και τον κοιτάω κατάματα.
"Για ποσό καιρο;"
Φαίνεται απεγνωσμένος..και δεν καταλαβαίνω το γιατι..πως άλλαξε κατι..αυτός έδειχνε οτι με μισεί..
"Δεν ξερω.."
Γελαει και τρίβει το μάγουλο του νευρικά.
"Μάλιστα...καλη διασκέδαση..έκανα λάθος."

Με τα λόγια του νιωθω να πονάω...τι εχω πάθει Γαμωτο..
"Οταν γυρισω...θα ξεκαθαρίσουμε τι ηταν αυτο.."
"Γαμωτο...Καλλιροη..γιατι εισαι τοσο γαμημενα δύσκολη...ξερεις τι σημαίνει..θες να σου πω;Σημαίνει πτι απο την πρώτη μερα που σε ειδα μου ανάψες τα λαμπάκια...και πριν στο σπίτι σου αυτο ηθελα να σου πω..να τι σημαίνει.."
Εχω μείνει άφωνη...δεν εχω ιδεα τι να πω.

"Πρεπει να φύγω..."ειναι το μονο που βγαινει..γυριζω την πλάτη μου και πριν φύγω ακουω την φωνή του.
"Δεν φταις εσυ..εγω φταίω...που ερωτευτικα ενα ανώριμο κοριτσάκι..."
Το άκουσα καλα;Με ερωτευτικε;Οπα,τι έχασα;
Μισο με ειπε ανώριμη;
Σταματάω και δρν ξερω τι να κανω...να τρέξω κοντά του...ή να φύγω...

Επικρατεί η δεύτερη λύση και φεύγω...

Wtf; Σοου εδω περα..Ερε ηλιθεια καλα σε λεει ανώριμη..το Παθδι στο λεει ξεκάθαρα..Αχ έλιωσα με αυτο το κεφ..(ανωμαλίες)😶!