Πειθαρχία

...Κεφαλαιο 27...

Η επόμενη μερα ηταν αρκετα ήσυχη..ο Οδυσσεας ηταν στην σχολή,και εγω εμεινα σπίτι..επειδη δεν ημουν και πολυ καλα.....
Η Αμαντα ηταν για ψώνια και εγω
Έκανα μερικές δουλειές και μετα κάθισα..μπάς και ηρεμίσω...το κουδουνι ήχησε στα αυτιά μου και άνοιξα την πορτα.

"Να μπω.."ειδα μια τέλειος διαφορετική Αλίκη..χωρίς ίχνος χαράς...με ματια κόκκινα και πρισμενα..
"Ναι.."ειπα και έκανα ακρη..κάθισε στον καναπέ και με κοιταξε.
"Δεν ειναι εδω ο οδυσεας;"με ρώτησε και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

"Τι έγινε εχθές;"την ρώτησα...με αγκάλιασε και αρχισε να κλαίει..
"Εγω..εγω..φταίω"κατάφερε να πει μεσα απο τα αναφιλητά της.
"Γιατι;"ρώτησα και με κοιταξε.."Γιατι συνεχιζω να αγαπαω κάποιον που δεν το αξίζει."
"Τον Έκτορα εννοείς;"
"Ναι.."ειπε μονολεκτικά και σκούπισε τα δάκρυα της.

"Ημουν 16 χρόνων..με τον αδερφό μου γνωρίζονται απο το δημοτικό....ο Εκτορας μου ειχε ζητήσει να γίνω ψέματα το κοριτσι του ηια να μπει στο ματι σε μια Αλλη..απο μικρη ένιωθα κατι για εκεινον αλλα δεν τολμούσα να πω τιποτα σε κανεναν.
Το έκανα και τον βοήθησα...στο πάρτι αυτής της κοπέλας..ειχα πάει σαν το κοριτσι του..αναγκαστικά..αυτη δεν την συμπαθούσα καθόλου..Ηλιαννα..την έλεγαν.
Τελος παντων,ο Εκτορας με άφησε μόνη μου..και τον έψαχνα παντού..ένας ηλιθειος φίλος του μου την επεσε και..μου πηρε την παρθενια χωρίς να το θελω..οταν το ειπα στους γονείς μου,ο Οδυσσεας έγινε άγριο θυριο και πλάκωσε στο ξύλο τον Εκτορα..Ο Εκτορας,προσπαθούσε να επιλογή απολογηθεί αλλα δεν γινόταν τιποτα,δεν μιλούσαν για καιρο..και εγω ημουν κλεισμένη πολυ σε εμενα..δεν ηθελα να παω και σχολείο..και για αυτο ειμαι και μεγαλητερη..έχασα την χρόνια μου.
Ενα βραδυ..βγηκα να πετάξω τα σκουπίδια και ειδα τον Έκτορα σε μια γωνία να καπνίζει..τα σπίτια μας ηταν απέναντι..το ενα απο το αλλο.Με πλησίασε και αρχισε να μου λεει οτι χώρισε την Ηλιαννα..και άφησε το παιδιο στον Οδυσσεα..δεν το ειχα καταλάβει..τοτε..μετα απο λιγο καιρο το κατάλαβα.
Ο Εκτορας με φίλησε..και επεςε στα πόδια μου ζητώντας μου συγνωμη..την δέχτηκα και μου..εκμιστηρευτικε τα συναισθήματα του..τα είχαμε για λιγο καιρο..τον αγάπησα και τον αγαπαω.,αλλα είμαστε και οι δυο πολυ εγωιστές για να το παραδεχτούμε"τελείωσε και ειχα μείνει παγοκολονα..

"Ο Πδυσσεας εχθές μονολογούσε και έλεγε Οχι παλι..τι σημαινει αυτο;"
Ρώτησα.."Μας ειχε πετύχει να φιλιόμαστε στον δρόμο..ημουν στο δωματιο μου κλεισμένη για μερες...ο πατέρας μου σαν στρατιωτικός ηταν πολυ ιθηξος και δεν το ανεχόταν...ποτέ δεν ειπα στον Οδυσσεα πτι τα είχαμε..του ειχα υποσχεθεί πτι δεν θα τον ξαναπλησιάσω.."

"Πρεπει κάτι να γινει για αυτο..πρεπει κατι να αλλάξει.."
Ειπα και έβαλα το δάχτυλο μου πανω στα χειλη μου,προσπαθοντας να σκεφτω κατι.
"Θα πας στο σπίτι του...με ωραια ρούχα..εσώρουχα οτιδήποτε..θα κανεις ατμόσφαιρα εχω τα κλειδιά του σπιτιού του..ποτίζω τα λουλούδια του..και θα του πεις ολα  σου τα αισθήματα."χαμογελαςα ικανοποιημένη νε την σκέψη μου..ναι ειμαι σιγουρη πτι αυτο θα πιάσει.
"Και αν δεν με θελει;"

"Δεν υπάρχει περιπτωση να μην δεν σε θελει.."της ειπα και την ταρακούνησα..άντε πήγαινε.
Της ειπα και εκεινο την ωρα που πηγε να ανοίξει την πορτα..μπηκε μεσα η Αμαντα..της έριξε ενα βλεμμα δολοφονικό και η αμανυα χαμογελασε...με ειρωνία.

"Αμοιβαία αισθήματα..."ειπα και γέλασα.

Αυτο το κεφαλαιο επικεντρώνεται λιγο στην Αλίκη..το επομενο θα εχει πολυ..οδυσεα και πολλές εξελίξεις(μπορει καλές ή κακές😂)