Πειθαρχία

...Κεφαλαιο 18...

Οδυσσέας.

Πρόχωρισα προς το γραφείο μου...και άνοιξα την πόρτα...μπήκα μεσα και ειδα την Καλλιροη να κάθετε στον καναπέ..φοροντας μονο κατι μαύρα εσώρουχα.
Με κοιτούσε και στα χέρια της κρατούσε το γράμμα..οχι ρε πούστη μου...τωρα τι θα της πω;;;Δεν ηθελα να το μαθει ετσι..

"Οδυσσέα..τι ειναι αυτο;"
"Καλλιροη...άσε με να σου πω πρώτα..."
"Για αυτο έφυγες;;;Οδυσσέα πες μου οτι δεν θα πας,σε παρακαλώ πες μου το...πες μου οτι θα εισαι μαζι μου..."

Τα μάτια της βούρκωσαν και με κοιτούσε λυπημένη..
"Οχι,έλα εδω..μωρό μου.."
Την αγκαλιασα και το κλαμμα της δυνάμωσε."Αυτες τις μερες κατάλαβα ποσό σημαντικός μου εισαι..ακομα και αν φαίνεται περιεργο..γιατι δεν έχουμε ακομα κατι σταθερό..μου εισαι χρήσιμος και απαραίτητος."
"Σώπα..καρδια μου...μην κλαις..."
Την χάιδεψα στο κεφάλι και την ενιωσα να ήρεμει..με κοίταξε και τα μάτια της ηταν γεμάτα δάκρυα...με τους αντίχειρες μου..σκούπισα υα δάκρυα της..και με κοίταξε έντονα.
"Ηθελα να σου κανω έκπληξη...αλλα ολα πήγαν στραβά..αλήθεια το γραφείο γιατι ειναι βομβαρδισμένο;"

Γέλασα..και την κοίταξα..απο το μαυρο σουτιέν που φορούσε το στήθος της ξεχυλιζε...και το εσωρουχο υης..ηταν πολυ μικρο..
Οδυσσέα..πχι...τωρα...μικρέ Οδυσσέα εκει κατω..μην ανάβεις τωρα..αν ειναι να το κάνετε..να ειναι ωραία..η πρώτη φορα.

Κοίταξα τα χάλια του γραφείου και ξινησα την μουρη μου..
" Παμε να φύγουμε απο εδω;Θα πω στην καθαρίστρια να το καθαρίσει.."
"Ναι αμε.."
Ειπε και πηγε να ανοίξει την πόρτα..γουρλωσα τα μάτια μου και σε δευτερόλεπτα την κλείδωσα..
"Πρώτα ντύσου..."

"Χαχαχα..το ξέρα.."αναφώνησε και φόρεσε ενα μαυρο φόρεμα...τωρα ανάβω ακομα περισσότερο..ο πύργος του Αιφελ..μπροστά στην στύση μου ειναι μινιατούρα...

"Πήγαινε εξω και έρχομαι σε ενα λεπτο.."
Βγηκε απο το γραφείο και ξεφυσηξα...γαμω..ηρέμησε..μια γυναίκα ειναι λες και δεν εχεις ξαναδεί γυναίκα...μην γίνεσαι ετσι...
Μπήκα στο μπάνιο και έριξα λιγο νερο στο προςωπο μου..αφου χαλάρωσα κάπως..βγηκα απο την σχολή και την ειδα να κάθετε πανω στην μηχανή..

"Εγω οδηγάω και δεν ακουω κουβέντα."
Λεει και γελαω..
Την αφήνω να οδηγήσει..καβαλάω την μηχανή και πιάνω την καλλίγραμμη μέση της...
Γυρίζει και με κοιταει..χαμογελάω πονηρά και βάζει μπρος...

Φτάνουμε στο απιτι ευτιχος και ζω...εχω κανει εκατο φορές την προσευχή μου...οχι οτι ειναι χάλια στην οδήγηση αλλα ειναι λιγο αστατη και αυξάνει πολυ ταχύτητα για τους δρόμους της Αθήνας.