Πειθαρχία

...Κεφαλαιο 16

Η κηδεία τελείωσε και ημουν μες τα μαύρα μου τα χάλια..κομμάτια...εντομεταξυ ειχα και τις ξαδερφες της Νίνας μα σχολιάζουν καθε λεπτο τον Οδυσσέα..και υον πατέρα μου που τον κοιτούσε με μισο μάτι,δεν καταλαβαινω πια..τι το κακο εχει ο Οδυσσέας;

Καθως περπατάμε..και μιλάμε...με τον Οδυσσέα..μου τραβάει το χέρι και μπαίνουμε σε ενα στενό..με κολλάει στον τοιχο και με φιλάει..

"Οδυσσέα τι κανεις;"υον ρωτάω έκπληκτη.
"Με αποσυντονίζει αυτο το φόρεμα.."γελαω και προσπαθώ να τον πάρω στα σοβαρά...
" Νομιζα οτι θα ηταν καλο για φαντασίωση..."
"Και χωρίς αυτο μια χαρά εισαι.."
"Οδυσσέα...θελω να μιλήσεις στον πατέρα μου..το ξερω πτι αυτο που κανω ειναη μπέρδεμα..αλλα σε κπιταζει περίεργα."

"Ναι,θα του μιλησω..."
"Ευχαριστω...πολυυυ.."τον αγκαλιαζω και μετα τον φιλάω με ένταση και παθος.
"Αυτα τα χειλάκια.."
Τα ακουμπάει και νιωθω να περνώ φωτιά..."Γυρίζουμε πισω μήπως;"
Ρωτάω και με κοιταει νε ενα βλεμμα όλο παθος..
"Οχι αυτη η λέξη..."γκρινιάζει και γελαω.
"Θα μας ψάχνουν.."

"Καλα.."λεει και ξεφυσαει.."Εμ..μπορείς να μπεις μπροστά μου;"
Λεει και σηκώνω το φρύδι μου...δείχνει υο παντελονι του και γελαω..Θεέ μου..τελικά εχω τεράστια επίδραση πανω του.

Φτάνουμε εξω απο την πόρτα του σπιτιού μου και κατι με φοβίζει..εχω ασχημο προαίσθημα..υην ανοιγω και μπαίνω μεσα...ο Οδυσσέας λες και καταλαβαίνει την ανυσηχεια μου,μου πιάνει το χέρι και το σφηγκει..

Μεσα στο σαλόνι κάθετε η μητέρα μου,ο πατέρας μου..στην γωνία διακρίνω υον Ιασονα...παραδίπλα ειναι η Σοφία νε τον μπειμπι..η Ναταλια..ο Θεέ μου εχουν ερθει όλοι εδω..φακ...και ποιος μας έλειπε..α ναι..ο Θείος..ο Ερμης..πάει πέθανα..εχει κανει κόμμα με τον πατέρα μου..ειναι φίλοι αυτοί πι δυο..

"Γεια..."λεω και όλοι γθριζουν προς το μέρος μας.
"Αχ ήρθατε..επειτελους...παιδια μου νόμιζα οτι δεν θα ερχόσασταν.."
Λεει η μαμα μου και με αγκαλιαζει.

Βλεπω το βλεμμα της πέφτει στα χέρια μας και μου χαμογελάει πονηρά..
"Μαμα.."την μαλώνω και εχει ακριβώς υην ίδια φάτσα με πριν..

"Οδυσσέα..εισαι έτοιμος για ανάκριση;"
"Τι εννοείς;"
"Τους βλέπεις όλους αυτούς;"
"Ναι!"
"Ειναι η πικογενεια μου.."

Δεν λεει κατι..και με προβληματίζει..
"Θειουλη μου.."τρέχω στην αγκαλια του και με σφηγκει..
"Τι κανει η μικρη πριγκίπισσα μου;"
"ΕΙ..θα ζηλέψω.."ακουω την Σοφία..και γελαω..."Ζηλιάρα μου εσυ.."της λεω και γέλαει...
"Το αγόρι;"
"Εμ φίλος μου."
Χαμογελάω και παρατηρω τον πατέρα μου απο την ακρη της κουζίνας..να μας κοιτάει..κανω νόημα στον Οδυσσέα και γνέφει..
"Βασικά..δεν ξερω τι ειναι.."λεω και χαμογελάει..
"Κατάλαβα..άστο.."
Μου χτυπαει την πλάτη συμπονετικά..
"Θειουλη..μην αρχίσεις την ανάκριση σε παρακαλώ ε..δεν ειναι κατι σίγουρο.."χαμογελάω και πεταριζω τις βλεφαρίδες μου.
"Δεν σου υπόσχομαι τιποτα."