Ejder Masalı |Texting-NaLu| -TAMAMLANDI-

0.5

Medyayı Misaki olarak düşünebilirsiniz. Keyifli okumalar  ~

~ Pazartesi 17:31 ~

"Selam! " Çantamı toplarken bir anda önümde beliren çocukla birkaç adım geriledim. Siyah saçları ve mavi gözleri vardı. Elindeki telefonu da gözüme sokarcasına sallıyordu.

"Selam" dedim tedirgince. Telefonun koca ekranın ardından yüzünü görmeye çalışıyordum ama o inatla başımı çevirdiğim yere telefonu da çeviriyordu.

Sinirle "Telefona bak" diyince gözlerimi devirerek ekrana baktım ve o an donduğumu hissettim. "Sen @queenofthestars'sın değil mi?  Hikayelerinin çok büyük bir hayranıyım ve ayrıca seninde. En büyük hayalim karşına çıkıp bunu söylemekti. Şey... Beni terslemediğin için teşekkür ederim. Bunun benim için anlamını bilemezsin." Konuşmama izin dahi vermeden kulağıma eğilip "Görüşürüz kraliçe. " diye fısıldadı. Arkasına bakmadan kapıya doğru ilerlemeye başlamıştı.

Amacı neydi bunun? "Ne oldu az önce?" diye mırıldandım. Sesim hafifçe çatallaşmış ve de gözlerim dolmuştu.Elimle ağzımı kapattım. Ben bir yıl boyunca kimliğim açığa çıkmasın diye bir yerlerimi yırtmıştım. Şimdi nasıl ismim herkesin dilinde olabiliyordu? Hem de birisi okulumdan bir çocuktu!

Kalktığım masaya geri oturmuştum. "O salamander mıydı?" diye düşündüm. Yutkundum. "Ya da kimliğimi keşfetmiş başka biri. " Sinirle ellerimi yumruk yaparak masaya vurdum. "Ya da amacı benimle oynamak olan salamanderın hiç düşünmeden kimliğimi öttüğü birisiydi. "

Haykırarak önümdeki masayı duvara fırlattım. Zaten basit ve kırılgan malzemelerden yapılmış masa duvara çarpınca paramparça olmuştu.

Gözlerimden şelale misali yaşlar akıyordu. Okulun bitiş zili çalmıştı ve sınıfta benim dışımda kimse yoktu.

Umurumda değildi.

Boğazımdan yükselen hıçkırıklarla duvarın dibine çöktüm. Yumruğumu savurdum duvara.

Wattpad benim için farklı bir yerdi. Wattpad benim nefes alabildiğim yerdi. Gerçek dünya da kız erkek ayrımı olmaksızın üstüme gelen insanların aksine beni en ufak bir yorumuyla mutlu etmek için kırk takla atan insanlar vardı orada. Gerçek dünyadan daha gerçekti. Orası benim evimdi. Yaşadığım yerdi. Hikayeleriyle kendimi bulduğum yerdi.

Hıçkırarak ağlamaya devam ederken bir yumruk daha geçirdim. Şimdi o insanlardan sakladığım kimliğimi öğrendiği için götü havaya kalkan piçin teki benden onu almaya çalışıyordu. Neden böyle olmuştu? Neden söylemesi takdirinde yapabileceğim bir şey yoktu? Neden tüm dünyamın yıkılması onun bir cümlesine bakıyordu?

"Neden bu kadar acizim? " diye mırıldandım. Sırtımı duvara yaslamış soluklanmaya çalışıyordum. Gözlerim acıyor,  vücudum uyuşuyordu. Zar zor kapıyı açarak içeriye giren Juvia'yı fark edebilmiştim.

"Nee-san... " diye mırıldandım. Hıçkırıyordum tekrar. "Ne oldu? " diye hayretle yanıma çöktü. Cebinden çıkarttığı peçeteyle gözyaşlarımı silmeye çalıştı. Gözleri endişeyle kısılmıştı.

"Her şeyimi... " diye mırıldandım. Kolumun altına girip beni ayağa kaldırmaya çalışırken tekrar hıçkırdım. "Her şeyimi benden almaya çalışıyorlar. "

"Bu şu, romanlarını yayınladığın yerle ilgili değil mi? "

Başımla onu onayladım. Elime tutuşturduğu kıvrışmış peçeteyle burnumu silmeye çalışıyordum.

Koridora çıkıp yürümeye başladık. Ağzını konuşmak için açıyor ancak her seferinde okulda gezinen insanları gördükçe kapatıyordu. Bu konuyu muhtemelen evde konuşup beni rahatlatmaya çalışacaktı. Dondurma çok güzel giderdi...