Ejder Masalı |Texting-NaLu| -TAMAMLANDI-

2.3

Medyayı Milady olarak kabul edebiliriz sanırım. Milano'da olabilir. Karar veremedim şimdi.
(atarzu teşekkürler ^^)

Ve. Bolca dram sizleri bekliyor. Sadece bu bölüme özel. Gomen :3

~ Pazartesi 17:26 ~

Çantamı bir köşeye atarak sinirle eve girdim. Abim mutfaktan başını çıkartmıştı.

"Geç kaldın. Bir şe-"

"Odama çıkıyorum. "

Elimi kaldırarak sözünü kestim. Trabzanları hızlı hızlı çıkmaya başladım.

Gerçekten hamile miydi? Abim bu yüzden mi evlenmişti? Yoksa onlar evlenmeye karar verdikten sonra olan bir şey miydi?

Gözümden düşen bir damla yaşı sildim. "Anlayamıyorum. " diye mırıldandım boğuklaşan sesimle.

Annemler ben oldukça küçükken ölmüştü. Onlarla yaratabileceğim anlarım olmamıştı. Ama her zaman onların yerini doldurabilen bir abim ve de bir ablam vardı. Onlarda gerçi önce kendilerini toparlayabildikten sonra bu denli yakınlaşmıştık.

Sanırım bu yüzden hayatımıza ya da ailemize girecek herhangi biri için bu denli ön yargılıydım. Bir kez hayatımda her şey elimden alınmıştı. Sonra tekrar verilmişti. Yine de ikinci bir gidişi kaldıramayabilirdim.

Ben... Zayıftım. Küçüklüğümden beri.

Burnumu çektiğim sırada ince bir ses duydum. Olduğum yerde kalakaldım. "Neyi anlayamıyorsun? Tanrı'm... Lucy bir şey mi oldu? "

Kanlanmaya başlamış gözlerimi ona çevirdim. Havlulara sarılmıştı ve saçlarını da ayrı bir havluya gömüyordu. Yoğun şampuan kokusunu alabilmiştim. Duş mu yapmıştı?

Gözlerim bir süreliğine karnına takıldı. Gerçekten şişmeye başlamıştı. Karnına baktığımı fark edince hafifçe panikleyerek havluya iyice sarıldı. "B-bir sorun mu var? "

Oldukça büyük bir sorunumuz var. O da sensin.

Bileğinden tutarak sinirle odama çektim. Kapıyı ardımızdan kapatırken tutuşum hafifçe gevşediği için hafifçe odanın içine savrulmuştu.

Kapı kolunun altına sandalyeyi yasladım. Kollarımı göğsümde kavuşturarak ona döndüm. Havlusunu sıkı sıkıya bir kemerle bağladı.

"L-lucy ne oldu? Bir sorun varsa eminim-"

"Her şeyi biliyorum. "

Soğuk sesim ve sözcüklerim bir anlığına irkilmesine sebep olmuştu.

"Milano, hamile olduğunu biliyorum."

Gergince parmaklarıyla oynamaya başladı. Yüzünde zorla kondurulmuş bir gülümseme vardı.

"Peki... Bir tebrik yok mu? "

"Abimi ne diye ikna ettin?  Duygu sömrüsü mü yaptın? "

"Ha? " Bir anlığına parmaklarıyla oynamayı kesip yüzüme bakakaldı

"Aldırmayı mutlaka teklif etmiş olmalı. Reddettin. Ve ona duygu sömrüsü yaptın değil mi? " Başımı iki yana salladım. "Para vermesini anlardım ama niye evlendiğini anlayamadım. Ne yaptın? "

Hızla inip kalkmaya başlayan göğsü,  yumruk yaptığı elleri sinirlendiğini ele veriyordu.

"Saçmalıyorun şu anda... "

"Sana en başından beri güvenmemekte haklıydım. " diyerek tısladım. "Hamile olduğunu fark edince koşarak abime söyledin değil mi? Sonuçta dünyanın en genç iş insanlarından birisini elde etme fırsatı yakalamıştın. "