Chapter Six: Peso Sign
"Ian Xershyle Lee Zobel!" Sigaw na umalingawngaw sa buong gymnasium na nagpalingon saamin sa North wings ng gym. Dahil sa hiyang nararamdaman ko, all I can do is to pinch the bridge line of my nose.
Nakita kong kumakaway sa bleachers ang groupmates namin slash mga kaibigan kong loka-loka most of the time.
"Haha! Kailangan talagang isigaw full name ko with middle name pa, ganun?!" I asked sarcastically ng makalapit kami sa puwesto nila.
They all pointing out, ang nagtatago sa likod ng isang bata, no other than Sheila Marie Go, na mukha yatang walang kaarte-arte sa mukha. Halos nga hilamusin ko na ang mukha ko kanina ng isigaw niya ang buong pangalan ko dahil ang kalahati sa mga tao nagtinginan sa direction niya. Pinakalokaret siya sa mga kaibigan ko, na umaabot sa point na makakaagaw na ng attention ng mga taong nakapaligid sa kanya. She served as our happy engine dahil sa personality niyang jolly, energetic at nakakatawa.
She gave me a peso sign as a sign of peace. That sign is serve as our peace, kaya bakas sa mukha nina Mark at Rafael ang pagtataka maging ang ibang groupmates namin na hindi kabilang sa circle of friends ko.
"Better to find your own poster child." Singit ni Karen Park na isa rin sa mga matatalik kong kaibigan, sa ilang sandaling katahimikan.
'Kaya pala may mga bata silang kasama. Wait a minute, bakit may mga boys sa group namin? As far as I could remember, two boys lang ang nasa group namin?'
"Don't gave us that scrutinizing and malicious looked of yours. This is a part of our poster parenting. Ano ba ang kailangan para magkaroon ng happy family?" Ang seryosong tanong ni Gwen. I raised my eyebrows dahil, si Gwen ba talaga nagsasalita ngayon? She's not a kind of serious person though.
"Mother, father and child!" Taas kilay kong sabi. 'Obvious naman 'di ba na alam ko. Kailangan pa talagang tanungin?'
"Tsk. So, kailangan ang isang bata mula sa host community ng poster mother and father. Kaya ikaw better to look for your own poster child and husband. Late ka na naman. Go!" Ang nang-iinis at medyo natatawang sabi ni Rein.
"As you wish Miss Ferrer!" Sabi ko na puno ng sarcasm kay Louise Rein Ferrer.
Hindi kami magkagalit sa isa't-isa, talagang normal lang sa aming magkakaibigan ang ganung klaseng treatment.
Tulad ng sinabi ni Rein, right now I am seeking for my own poster child. Nakita ko si Hanzel, classmate ko noon sa NSTP, together with Jean na may katabing dalawang batang babae. I think nasa range na two in a half years old yung isa , while yung katabi nito sa kaliwa ay nasa around four years old. Ang ku-cute nila sobra.
'Sana isa sa kanila available.'
I love children, magaan ang kalooban ko sa mga bata and madali ko silang napapakisamahan. Siguro that's one of my ability and skills that I really proud of.
"Hi Ian, looking for your own poster child?" Ang masiglang bati sa akin ni Jane na katabi din ni Hanzel, na biglang nag-iba ang aura ng makita ako. Binigyan ko na lang sila ng ngiti saka ko mata sa matang nginitian si Hanzel. I could feel her nervousness so I give her a wide playful smile. I know kung saan yun nagmumula, and she should need to used to it and don't have any options to resists.
"Uhm. Oo eh, may poster parents na ba 'tong dalawang kasama niyong bata?" I asked.
"They are siblings, th-this one is our poster child." Turo ni Hanzel sa pinakabata. "Pero itong isa wala pa. You can have her? Just ask her kung gusto niyang sumama sa'yo." She gave me a smile represent her assurance na kaya ko 'to. 'Yeah! I can do this!' Buti na lang kahit mukhang awkward atmosphere namin, okay pa rin treatment niya.
So ayon nga, I introduced myself sa batang babae na four years old na ang pangalan ay Dan Russell.
At first, I find it weird kasi babae siya pero ang name niya panlalaki. At least sa akin pang-unisex, sa kanya boy na boy ang dating. Pina-ulit-ulit ko pa nga sa bata ang name niya kasi baka nabibingi lang ako dahil sa samu't saring ingay, pero sabi talaga ng isa sa naglilibot na group na kabilang sa registration staffs ay ganun talaga ang name ng bata, so I decided to call her 'Russ' para atleast hindi hustle sa part ko.
Sa kakatanong at pagkukuwento tungkol sa akin, nakuha ko rin ang loob ng bata at napapayag kong maging poster mother niya ako for the entire activity today. Napakasaya ko dahil napapayag ko siya. I serve as her guardian to guide her how to play and socialize to other children.
Tatalikod na sana ako kasama si Russ papunta sa location ng groupmates ko nang biglang nagsalita si Hanzel."Ahm I-Ian, kailangan natin magkatabi all the time baka kasi umiyak itong si Angel." Ang hesitant at nababahalang sabi ni Hanzel ng hindi nakakatingin sa mga mata ko. Angel, the name of the youngest, I find it cute and suitable for her face. Mukha talaga itong anghel dahil sa maamong mukha at mapupungay na mga mata.
I agree with her offer at napagdesisyunan namin doon nalang sa puwesto ng group ko kami mag-i-stay, since si Jane naman ay isa sa groupmates ko na partner niya sa poster parenting. Wala daw kasi silang mahagilap na poster Daddy. Kahit ako wala ring poster Daddy sa poster baby ko. Sana talaga may mahanap na akong poster Daddy nitong si Russ.
'Lord, please give my child a Daddy? She needs a Daddy.'
YOU ARE READING
PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)
Ficção AdolescenteI want to see your smile My time will stop for a while My heart is pumping so high Unfortunately my feelings for you was died Because you've make it with such a lie. Life is faith and future, but undoing 'F' in life, it becomes LIE that c...