PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)

Chapter 35: Shin. Shen. Sheen.

Chapter Thirty-Five: Shin. Shen. Sheen.

"Nice tasted huh? Beautiful choice of color. Who give this to you young lady?" Bungad na tanong ni Papa. I just shrugged with him. Hindi ko pa naman kasi alam eh. Nakatingin sila sa akin as if I know the answer. When I glance to JM, he look at me intently.

"Mamaya na 'to. Come on guys let's eat, lalamig na ang foods. Ahm JM, what Dad tell to you?" Tanong at alok ko sa kanila at nilagay ko muna sa vacant chair ang natanggap ko.

"Stop being nosy Baby Love." Seryosong sabi ni Papa. 'Haist. I hate it, Baby Love talaga? But its okay, ang importante kasama ko sila although. Tss. Si Papa talaga. Ano ba talaga kasing pinag-usapan nila? About what?'

Habang kumakain nagkukuwentuhan kami. Maraming tanong si Mama sa mga kaibigan ko, minsan naman ako about sa mga nangyari in the past three and a half years. Si Papa nagtatanong rin naman kina Karen, Gwen, Rein, at Sheila about sa personal info sa kanila, such as name of their parents, what's their family business and so on. Pero ang nasa hot seat kasi mukhang hindi pa nakuntento ang ama ko sa private convo nila.

"Ma, taas muna po ako." Paalam ko sa kanila.

Tapos na kasi kaming mag-breakfast, currently we are here in salas. Nagtatawanan at nagkukuwentuhan pa rin sila. Medyo naiilang na rin kasi ako eh. Alam mo yung feeling na hindi sila nag-aatubiling mag-kuwento sa mga magulang ko ng kung ano-anong mga effect failed kong ginawa in the past few years, without even recognizing my presents? Yung tipong wala ang pinagtatawanan at pinag-uusapan nila. Tss. Hindi nga ako nagkamaling magkakasundo sila.

Dinala ko na sa room ko ang gift. 'Maliligo muna ako. Mamaya ko na 'to babasahin.'

I took a bath for almost twenty minutes. Nagsuot ako ng fitted jeans and white shirt, tsaka nag vans shoes. Babayahe pa kasi kami down town papuntang Bright Angel Orphanage. Ngayon palang, I could imagine the sweet smile of orphans.

Pumunta ako sa bed ko para kunin ang note card na nakalagay. Sa sobrang kaba, galit, lito, inis, uyam at sa hindi ko maipaliwanag na nararamdaman ko ngayon ay nabitawan ko ang card.

'How dare him!'

Biglang may kumatok sa pinto. "Get in." Sabi ko habang hindi pa rin nag-si-sink in sa akin ang nabasa ko.

"Are you okay Xershyle? You look so pale. What happened? Is something wrong happened?" Sunod-sunod na tanong ni Mama sa akin at tuluyang lumapit sa akin to check if I am really okay. I node at her.

Dahil sa tarantang naramdaman ko, pasimpleng sinipa ko nalang sa ilalim ng bed ko ang note card. I don't want Mom see it. Ayaw ko nang mag-alala pa sila. They deserve to enjoy their vacation here in the Philippines. Alam ko kasing babalik rin sila sa New York kasi hindi pa nasi-setled and stable ang company dun.

"Are you sure Baby Love? Is someone bothers you?" Nag-aalalang tanong ni Mama.

'Ho-how did she know? Is there an instance na nabasa niya ang card? But, I know Mom, siya ang nagturo sa akin on how to respect persons confidentiality.'

"I'm your mother, you can tell me anything." Haplos sa akin ni Mama ang she even comb my hair using her fingers. How I miss this feeling.

"I know Mom. I know. I'm really okay." Sabi ko dito as assurance kahit na gulong-gulo na ako sa mga panahong ito. She don't have to know things about Senior Yu, especially the fiancè thing, and most important is the message on the card. I can handle this.

"Tara na sa baba, tatanghaliin kayo sa biyahe. Kanina pa naghihintay mga kaibigan mo downstairs. The gifts are all set for the kids? How about the foods?"