PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)

Chapter 30: Confusion

Chapter Thirty: Confusion

Please Mom, Dad, don't be mad.

I feel nervous right now. I don't want this kind of atmosphere. Dahil sa nangyayari mas lalo pang lumaki ang galit ko, damn na Cy na yun! He will pay for this!

Nagtinginan lang sila ni Dad. Maging si Papa parang hindi rin siya nagulat pero di ko makita kay Papa ang galit, lungkot o sayang expression. Wala siyang pinakitang emosyon. Mas lalo akong kinakabahan sa reaksiyon nila.

'Ano ba talagang plano mo Cy at nilagay mo ako sa ganitong sitwasyon? 'Di ba ikaw na ang may atraso sa akin, bakit? Pag-oras na nakita kita, humanda ka sa akin. Dahil sayo sinira mo ang kaligayahan ng mga magulang ko. Pangako, as soon as I see you, your life will be in hell! I promise!

"Xershyle." Ma-awtoridad na tawag sa akin, dahilan para mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Halos nahihirapan na akong makahinga, even my hands are shaking kaya hindi ko mapigilang iyukom ito. I don't want this kind of atmosphere. Dad is not like this. He's a serious guy, but not like an emotionless father.

I can't even look at his eyes directly, natatakot akong makita ang reaksiyon niya. Ramdam ko kasi ang tensiyong bumabalot dito sa kitchen. 'What should I do?'

'What did you do Cy?! I hate you so much!' Because of this, mas dumagdag ang galit ko sa liar na yun. He came to my life just to ruin everything.

Hindi pa rin ako makaimik. I don't have any idea what is the right word to say. I know Dad want an explanation, but I can't help it. I'm not ready for this, because I don't even know the meaning of this ring. But one thing for sure it is not an engagement ring, because of the 'DIE' engraved text. I am hundred percent sure that it is part of dare.

Hindi ko alam ang sasabihin at ipapaliwanag kay Dad. Mas dumagdag pa sa kabang nararamdaman ko dahil hindi ko na narinig pa si Dad na magsalita. Kahit na hindi ako nakatingin sa parents ko, I could feel it, nakatingin sila sa akin at nag-aabang ng explanation.

I'm about to start my speech ng, "Blo-blossom, Xershyle, bilisan na natin! Come on guys, lalamig na 'tong naunang niluto natin!" Ang cheer up na sabi ni Mama pero halata naman sa boses niya na pinipilit niya lang ang sarili niya.

When I look at her face, I know that she's not okay, she bothered by something; and I am very sure that I am the cause of it. I am very thankful to her dahil kahit papaano nakahinga ako ng maluwag. But I can't help myself seeing her sadness in her face. Ayaw kong makita si Mamang namomroblema dahil sa akin. Ayaw kong mag-alala pa sila sa akin, pero nangyari na ang nangyari. Cy ruined our moment. Bakit kasi hindi ko 'to natanggal kanina?

Hindi pa rin ako makagalaw ngayon sa kinatatayuan ko. Natatakot ako sa mga magulang ko dahil it is not the way I expect to them to act with this kind of situation. They should be asked me many questions, but why so sudden that they didn't do that?

Pinagmamasdan ko every actions na gagawin nila. I'm not comfortable on what they act. Siguro kong iintrigahin nila ako at papagalitan ayos na yun sa akin dahil at least alam ko ang saloobin nila. Pero sad to say hindi, kabaliktaran lahat ng inaasahan ko kanina na mas nagpalala ng takot ko. I have no idea and hint. Tinitigan ko silang mabuti, I want to cry. They didn't deserve this!

I hate you so much Tie VI!

Bigla nalang akong nakaramdam ng mga brasong pumulupot sa baywang ko. Nang iniangat ko ang paningin ko, it was Mom. Nagtama ang mga mata namin, sa halip na galit at kalituhan ang makita ko sa kanya, lungkot, guilt at awa ang nakita ko sa mga mata niya. Kahit na naguguluhan pa rin ako sa kakaibang kinikilos ng parents ko, I hug her back.

"Mom, Cherry, I'm really, really sorry." Hindi ko napigilang maluha.

'Mom, Dad, sorry. Pumunta kayo dito mula New York pero sakit lang ng ulo at problema ang isinalubong ko sa inyo ni Dad.'

"Shh. Don't be Baby Love." Hagod sa likod ko ni Mama.

'Anong nangyayari? Bakit pinaparamdam niya sa akin na parang okay lang sa kanila ang lahat? Na parang tanggap na nila? Ako nga, hindi ko pa rin matanggap.'

Mas lalo akong naluha, gulong-gulo ako ngayon. I don't know what is going on?

Habang umiiyak ako biglang nagsalita si Dad. "Shh. Don't cry Ian Xershyle." Dahil sa tawag na yun sa akin ni Papa, I know that things are not fine. Mas humigpit yakap sa akin ni Mama, naninikip na rin dibdib ko dahil sa kaba, pag-aalala, sakit sa kalooban at gulong-gulo na ako. He said it without any clue of what he thinking, and even what he feels right now. But one thing I'm sure with, his not okay.

'Ano bang problema mo Cy? Pati parents ko dinamay mo! Hinding-hindi ako titigil para lang turuan ka ng leksiyon! Humanda ka sa akin. Okay lang na ako ang saktan mo, but including my parents?! Its unfair! I will make your life a living hell!'

"I'm sorry, anak. Sorry for the decisions I made Baby Love." Seryosong sabi ni Papa saka kami niyakap ni Mama. Mas naiyak ako kasi kahit papaano naibsan ang takot ko. Calling me Baby Love, that means he is not mad the way it should be. 'Pero bakit nagso-sorry si Papa? Dapat ako ang humingi ng tawad sa kanila, kahit ang arrogant na Cedric Yu na yun ang talagang may kasalanan. I really hate you Tie VI!'