PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)

Chapter 17: To Have Some Talk

Chapter Seventeen: To Have Some Talk

"Na-realized mo na ba ngayong mas guwapo ako kaysa kung sinumang Oliver na sinasabi mo?" Ang medyo husky niyang sabi. Nagulat ako at nataranta dahilan upang matisod ako ng center table.

Napapikit nalang ako at hinihintay na sana saluhin ako ng carpet o mga  bisig manlang.

"A-aray!" Ang sakit. Buti nalang talaga nasalo  ako nitong single couch, dahil pagnagkataon mas malala pa sa ipit ng braso ang aabutin ko. Agad kong inayos ang sarili ko at tumayo. Wala naman kasing ibang tutulong sa akin kundi sarili ko lang.

Hindi dapat tayo umasa sa word na 'sana' kasi sakit lang minsan naiidudulot nito.

"Ian, easy." Kalmado niyang sabi at nanatiling nakaupo habang iniwasan ang binato kong pillow.

Ang hirap palang mag-expect at hahayaan mo ang sarili mong malaglag  na may sasalo sayo?

'Ang tanga-tanga ko! Bakit pa ako umaasang may sasalo sa akin in the third time around kapag oras na nahulog na ako? In the first place, his a damn big liar and jerk. I'm too stupid para magkaroon pa ng hope na ganito. Kailan ba ako matututo? Tsaka andito siya para turuan ko ng leksiyon sa mga katarantaduhang ginawa niya! I need to be tough.'

"Hey! Where are you going?" Sabi niya ng tumayo ako at naglakad papuntang stairs.

"Huwag mo akong ma-heyhey diyan arrogant jerk!" Pikon kong sabi. Hindi ko alam kung bakit nadagdagan pa ang galit ko sa kanya? Wala naman siyang ginawang masama except sa pagpasok niya ng bahay ko without my consent. 'Wala nga ba?'

Nabalot ng panibagong nakakakilabot na katahimikan ang buong bahay. Mabibigat na buntong hininga lang namin ang tanging naririnig kaya nagpatuloy ako sa pag-akyat.

"I don't know na ganyan na pala ang tingin mo sa akin." Seryoso niyang turan na may hint na lungkot sa boses niya  na mas nagpabigat ng paghinga ko ngunit hindi ko yun pinansin at nagpatuloy ako sa paglalakad.

After those years? Wow he is a big liar, kaya I know na parte na naman ito ng prank nila.

Hindi na ako si Ms. Nerdy at Sungit, kaya hindi bagay ang attention niya ngayong ibinibigay sa akin because he can't no longer prove to everyone na mababago niya pa ako? Because I've already changed. Maybe she wined his last prank but I don't think it will happened again.

"Looked I'm here to have some talk." Ramdam ko sa boses niya na may bahid na pagod at guilt dahilan para mapatigil ako sa paglalakad at mas nag-alab ang galit ko, but I do all my best to filter it.

"I'm so tired, I want to sleep. By the way, wake me up kung uuwi ka na huh?" Sabi ko at nagpatuloy sa paglalakad.

Wala naman kaming pag-uusapan. Kung meron man siguro natabunan na yun ng mga taong lumipas at hindi na dapat ungkatin pa. "Oh wait, I forgot, wala pala sa vocabulary ng isang arrogant jerk swimmer na tulad mo ang pagpapaalam kung aalis o darating!" Alam kong it sounds sarcastic and mean pero I can't help it.

Ilang segundo rin akong walang narinig mula sa kanya kaya napagdesisyunan kong matulog na at tuluyang pumunta sa bedroom ko.

Hawak ko ngayon ang doorknob ng room ko ng, "Aalis ka?" Biglang tanong niya sa akin.

Nakatayo na siya ngayon pero nasa living area pa rin siya which is nasa ground floor, habang ako nasa second floor sa tapat ng room ko.

Napatigil ako sa tuluyang pagbukas ng pinto at hinarap siyang nakakunot ang noo at nakataas ang isang kilay.

'Ano bang pinagsasabi ng taong 'to?'

"What do you mean by that? I think kailangan mo na ring matulog at umuwi. Aalis ako, just because inaantok na ako." Sabay buntong hininga ko. "What do you think na gagawin ko? Iiwan kita dito sa sarili kong pamamahay? No, I won't do that. Wala ka pa naman yatang balak lisanin ang bahay ko!?" Sabi ko at tuluyan ng binuksan ang kuwarto ko at hahakbang na papasok dito.

"Nohh! Wait!" Sigaw niya dahilan para matigil ako sa tuluyang pagsara ng pinto ng kuwarto ko.

'Ano bang trip ang nasa kukute ng jerk na 'to?'

"What I mean, mag-mamigrate ka na ba talaga? Bakit?!" Seryoso niyang tanong at kitang-kita ko sa chocolate brown eyes niya ang curiosity at sadness na nagpabigat ng paghinga ko. 'Totoo ba ang nakikita ko o isa na naman itong palabas?'

Nabigla ako kasi within a few seconds nakataas siya ng hagdan at nandito na sa pinto ng room ko, sa harapan ko mismo.

"Pa-paano mo na-nalaman?" Nabubulol at nauutal-utal kong tanong.

'Bakit may ganitong epekto ka pa rin sakin? Dapat wala na, dapat burado ka na sa mundo ko?! Dapat dare nalang ang natitira at mga plano?' Ang tanong na gumugulo sa aking isipan.

"It's not important anymore... Bakit? I need to know Xershyle?!" Alam kong nagtitimpi rin siya and his trying to control his emotions.

'Kanino at bakit niya nalaman? Di kaya siya pumunta sa dito para lang diyan?... Ian huwag magpaka-assuming. Remember manloloko siya, he is a gamer, a player.  Right?' Ang pangungumbinsi ko sa aking sarili. Dapat hindi ako papaapekto sa kanya. Hindi na!

"Bakit mukhang big deal sayo ngayon ang pag-alis ko? Hindi naman sa akin big deal ang paglayo  at panloloko mo di ba NOON? Di ba!? Hindi nga kita tinanong, kaya could you please do the same thing!? Tsaka ano ba talaga ang pakay mo at pumunta-punta ka ba dito?! You're not welcome here!" Ang galit kong tanong sa kanya na ikinatahimik niya.

'Wehh di nga ba Ian big deal?' Ang hindi sang-ayong tanong ng nasa systema ko pero dapat yun ang ipakita ko sa kanya. Ang dapat niyang paniwalaan 'couz I can't afford to fall again on their devellish prank. Dahil hindi ko na alam kong kakayanin ko pang i-tollerate lahat ng yun at muling makabangon.

Ayaw ko ng paglaruan ang feelings ko. Hindi yun ang unang beses because dalawang ulit na yung nangyari. Durog na durog na ako at baka hindi ko na magawang buuin pa pagnagkataon na maulit pa.