PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)

Chapter 41: Bolt from the blue

Chapter Forty one: Bolt from the Blue

After the combination of 18th roses and tulips, Gwen, Rein, Karen, Sheila and with my baby girls lighten up the artificial candle which generates by battery.

"Kahit na amazona ka mahal ka namin." Sabi ni Gwen sa speech niya. Natawa na lang ako. Masyado kasi siyang seryoso.

"Alam kong nagtataka ka, hehe pasensiya nauna kasi yung 18 roses kaysa candles. Kahit na para kang pepeng kausap minsan, ayos lang. Multo ka man sa iba, para sa amin isa kang good ghost." Tinaasan ko siya ng kilay. Eh same lang naman yun di ba, good lang dinagdag.

"Tabi nga Karen ako naman. Wala naman ka-sense sense pinagsasabi mo. Oh gurang ka na." I raised my left eye brows. "Okay. Mas bata ka nga lang sa akin. Ito ang tatandaan mo Ian, huwag na huwag kang mauunang magpapakasal kaysa sa amin huh! Tanggap kong mauuna kang makatapos ng college pero don't you dare to get married. Kailangan kami ang mauna para diyan." Kinunotan ko siya ng noon.

'What she trying to say? Married? No way!'

I said, you're my FIANCEE! So, hindi na ako mawawala sa tabi mo. Kung nasaan ka, asahan mong nasa paligid lang ako.

I said, you're my FIANCÈE! So, hindi na ako mawawala sa tabi mo. Kung nasaan ka, asahan mong nasa paligid lang ako.

Haist! Argg! Tie VI! Whatever you say, it will not gonna happen!

"Hoy Ian? Ian, huwag mong sabihing may balak ka ng magpakasal?! Subukan mo lang at kakalbuhin ka namin. Humanap ka muna ng boyfriend bago mo yan gawin." Natawa nalang mga kasama ko. Pati mga bata natatawa sa pinagsasabi ni Shei.

'Tss. Ano bang pinagsasabi nito?'

"You're spacing out kanina. Huwag mong intindihin pinagsasabi ni Shei. Paghanda ka na kung ano man yang bumabagabag sayo ngayon, I'm always here to listen and give you an advice. She tap my back and left in front of me.

Rein is weird today. Is she had a problem?

Sumunod na ang labing-apat na chikiting. May nag-thank you, humihingi ng barbie doll daw, chocolate, pero ang nakakatawa ay si Molly. Hinihingi sa akin yung artificial candle, ang ganda daw kasi ng kulay.

Matapos ang kunting salo-salo, nagpaalam na ang parents ko na uuwi na sila. Maghahanda pa daw kasi sila for family dinner.

"Baby Love, I just want to remind you, at 7 pm you should be there at your Ahma's house. See you! Bye my princess!" She hugged and kissed me. Same as my Dad and little brother.

Nakipaglaro ang mga kaibigan ko sa mga bata. I'm happy seeing both of them enjoying. Hearing their laughter makes me want to freeze the moment. I hope everyday will be like this. Habang pinagmamasdan sila, nahagip ng paningin ko ang malaking puno. I feel a pain running through. I can't understand, there is a nervous feeling running through my vain. Parang may humahatak sa akin para pumunta sa direksiyon na yun. I don't know, I found myself in front of the big tree, two meters away.

I saw a pot of rose, to be exact a blue one. Bakit pakiramdam ko may mali. I need air. I feel like their is lack of air. Pero bakit parang gusto kong lapitan yun.

Mas lumakas ang tibok ng puso ko at paninikip nito ng isang hakbang nalang. 'Oliver, ikaw ba yung kanina? Pero ka-kanino 'to galing?'

I want to touch it, but their is a part of me scared of what can I discover.

In the pot, I saw an orange piece of paper. I know that it is the answer of all the questions in my mind right now.

"I-Ian? It's already four, we have to go. Two hours pa ang biyahe natin. Di ba may family dinner pa kayo. Ian? Ka-kanino yan galing?" Napatigil siya ng mapansin ang tinititigan ko. "This early morning, you recieve same variant of flower. Who's the mystery guy huh?" She teased me.

"I don't know Rein." I said casually without looking at her. I'm still into the piece of paper. She passed by in my side and pick the piece of paper na kanina ko pa tinitingnan.

"Tss. Seriously? Walang kuwenta." Walang gana niyang sabi sabay bigay sa akin.

"Geh, sunod ka na lang."

'Ano bang laman nito?'

Halos maluwa ang mata ko ng tingnan ko ang papel.

'Is it really true? What is the meaning of this?'

"Weird, are you okay?" Akbay sa akin ng taong punong-puno ng pag-aalala. "What was that? Who's kid give that kind of scriptures to you? You know what, that drawing is really weird. Mga bata talaga, ang lawak ng imagination. Imagine taong may dalawang ulo and what was that circle in the leg?" Natatawa niyang sabi, habang ako titig na titig sa papel.

"Hey!? Tanungin mo nalang ang batang nagbigay niyan sayo. Sige ka tatanda ka niyan."

"Ikaw lang ang tumatanda tsk!"

"Ouch! Sakit." Akto niyang parang nasaktan.

"Tss. OA. Para pang timang lang." Bulong ko.

"Uy tama na yan Ian huh. Nakakasakit ka na. Laki na talagang pinagbago mo. Nandito lang ako para formal na mag-paalam. I miss you so much Weird. I know Oliver missed you a lot. But Weird, don't worry we will see each other again."

Napakunot ang noo ko. 'Wala na ba siyang balak bumalik sa Soul?'

"Tss. Tara na nga." Ginulo niya ang buhok ko tsaka inakbayan. "Ahhh! Mali pala ako, brutal ka pa rin." Naglulukso-lukso niyang turan.

"Let's go!" Sabi ko at tuluyan ng naunang lumakad.

"Weird, hintay!"

"Hintayin mo mukha mo! And Xymel, could you please stop calling me weird!" Sabi ko habang putuloy pa rin sa paglalakad. Nakahabol na rin siya pero hingal na hingal.

"Grabe ka ang bilis mo pa ring maglakad. Kaya pati tuloy ako noon hinihingal sa kakasunod namin sayo ni Oliver noon. Hinahabol ka ba ng aso?" Hingal niyang sabi.

'Ano bang sinasabi niyang sinusundan?'

"Ian, tara!" Alok ni Gwen. Pinagsawalang bahala ko nalang sinasabi ng mokong na'to.

"Uy! Weird!"

"Bye Ate Shen! Balik po kayo!" Masiglang paalam ng mga bata. Tulad ng kanina si Cinnamon, Gwen at Karen pa rin kasama ko sa kotse. Kasama rin namin si Xymel kaya lang may kotse rin siyang dala, sabay sila ni Olivia.

"Ian, puwede bang dumaan tayo sa botique namin? May pinapakuha lang si Mama doon." Sabi nito kaya napatingin ako sa rear mirror.

"Sige, Gwen. Total, along the road naman ang botique niyo."

"Yeah! Salamat!" Masaya at excited na sabi nito. Nakipag-appiran pa siya kay Karen. 'Weird.' Nang napansin nilang pinagmamasdan ko sila mula sa rare mirror, natigil sila at si Cinnamon na ang hinihimas.