PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)

Chapter 21:Confession

Chapter Twenty-One: Confession

"You know what, I just want to noticed me that time. Pero in the end, hindi mo naman ako napansin o nakita man lang. You just ignored and even snub me, katulad ng ginagawa mo sa halos lahat nating classmates. Parang hindi mo kasi nakikita ang mga nasa paligid mo, no offense but you are a self-centered person. Wala kang pakialam sa mga taong nakakasalamuha mo especially kung ano tingin nila sayo. Kahit kakaiba ang style ng pananamit at boyish ka, manang, at nerd kung gumalaw noon, you seemed very confident about yourself. Maging sa pagsagot ng mga question ni Professor Layones noon, you were very confident." His too serious habang sinasabi niya ang mahaba niyang litany.

There is a part of me na namamangha,  'Wow! Napansin niya ang lahat ng yun sa five months na magkaklase kami? Is he really serious? Its been almost three years.'

But still I can't help myself na isiping, lahat ng sinabi niya is just part of his game. I don't want to be an idiot again for the second time around.

Hindi kaagad ako nakapagsalita after he said those things kaya pinagpatuloy niya ang pagsasalita. "I find you more interesting ng time na hinihingi sayo ni Senior Sean ang phone number mo. Remember your seatmate? But you didn't allow him at sinabi mong you do prefer to give your father phone number rather than your number kung may ite-texts itong info about sa klase." He smiled and continue. "From that moment, I found out that you are different from other girls I met before. Because usually kung hinihingi ng isang tao ang cellphone number, especially kung seatmates mo naman, naturally ibibigay nila, but you? You are very different cou'z you do prefer to give your father's number than yours. How amazing you are!" He said with full of hope habang sinasabi ang mga yun. But I gave him a death glare and I raised my eye brows at nakahalukipkip.

Aaminin ko napangiti ako kasi napansin niya yun, but alam kong it is part of his prank. Hindi na dapat ako maniwala at magpabola sa player na 'to.

Akala ko matitinag na siya at itinikom niya na ang bibig niya sa mga nonsense words sa ginawa kong yun pero bigo ako dahil nagsalita pa rin ang gagong 'to.  Haist. Ang daldal niya para sa isang lalaki.

"Your awesome nung intramurals three years ago."

'Awesome?! Awesome his face! Hindi ako madadala sa mga papuri niya. Nagkakamali ka yata ng strategies Tie VI.'

Napakunot ang noo ko sa pinagsasabi ng lalaking ito at nakahalukipkip pa rin. Hindi ko na magawa pang intindihin ang lahat ng pinagsasabi niya, kasi isa lang ang tumatakbo sa isipan ko ngayon. This is just a play!

If he wants to play? I will give him a good game. I won't let him win this game because I am a gamer, not a player.

"That was the time when I saw you na tumatakbo ka to represent your college department para sa Oval Marathon competition. Remember, I am one of the facilitators sa game na yun. You're really special, dahil hindi ko ma-imagined na ang isang tulad mo ay gagawin yun. Buong akala ko kasi, you're not capable to do that because you don't look like an athlete." Ang seryoso niyang sabi.

Binigyan ko siya ng masamang tingin. 'Loko pala to eh? Matapos ang compliment, insulto naman? Wow! His really a jerk! Nagkakamali ka Yu sa tingin mong mahina ako. Hintayin mo at makikita mo, ikaw rin ang kakain ng mga pinagsasabi mo sa akin. Hindi mo pa kilala ang tunay na Ian Xershylle Lee Zobel.'

Hindi ko matandaan na facilitators pala siya dun dahil varsity player ang mga nagpa-facilitate. I don't even know na varsity player din siya that time at wala akong pakialam sa kanya. Basta ang alam ko lang bago ko marating ang finish line matapos ang five rounds sa oval at nakita ko ang ngiti niya na halos line nalang ang mga mata nito dahil sa singkit ito. Hindi ko alam kung para kanino yun dahil mas pinagtuunan ko ng pansin ang mga Seniors o Ate ko na wagas kung makacheer, parang wala ng bukas. Tsaka wala naman talaga akong pake sa kanya kahit nakikita ko pa siya because that was three years ago. Hindi pa nangyayari ang panloloko at pustahang ginawa niya or should I say nila kasama si Senior Nery na akala ko good influence sa akin and kapatid turing sa akin, pero ang lahat ng yun ay puro akala lamang... Because they betrayed me.

Siguro kung ibang tao ang sinabihan niya ng ganyan ay ituturing tong positive comments but for me na nasaktan dahil sa pustahang ginawa nila two years ago ay negative yun.

"Look, its over." I sigh deeply. "Are you done? Cou'z I want to sleep." Ayaw ko ng makarinig pa ng mga pambobola. Isasarado ko na sana ang room ko ng...

"Those seven days happened between us two years ago, I really mean it." Napatigil ako sa sinabi niyang yun at nakita ko siyang nakayuko. I can't help myself but to slap him.

"You're really such a heartless playboy! Jerk! You can leave my house, now!"

'Nandito lang ba siya para ipamukha sa akin na napakatanga ko at naniwala ako sa kanya noon?! Di ba inamin ko na naman?

Nagpakita lang ba siya sa akin na ang lahat ng yun ay palabas lang?!

A kind of play na hindi siya nagdalawang-isip na masasaktan ang damdamin ko. At para sabihin sa akin ng harap-harapan na hindi siya nakokonsensiya sa ginawa niyang pananakit, pagpapaasa, paglalaro, pagtawa, pagpa-iyak at higit sa lahat pang-iiwan kapag hulog kana?! How heartless he is?! I really hate him!' Kung sabagay madami-dami na rin nga pala siya naging biktima, and sad to say I am one of those.

"Wha-what I mean is, totoo lahat ng sinabi ko at mga ginawa ko noon. I really mean it, every single things I did for you, I'm truly happy. That was my seven days happiest moment of my entire life. My only fault was, it all started with the prank and dare. Pumayag lang naman ako sa pustahang yun para tibagin ang pagiging ice princess mo!" Seryoso niyang sabi habang ako dito pinipigilan ko ang sarili kong itulak siya pababa ng hagdan at kaladkarin palabas ng gate.

"You're really a lunatic gamer, Mister Cedric Yu Tie VI!" I said sarcastically with bitterness. "Sa tingin mo ba maniniwala pa ako sa mga pinagsasabi mo ngayon? Hahaha! In your wildest dreams! I'm not so stupid enough para paniwalaan pa ulit, gamer! And its been two years, hindi ka pa rin ba nakakamove on? Move on Senior Tie!" Ang nang-gagalaiti kong sabi sa galit. "Who the hell are you para paglaruan ako, at gawin ang lahat ng panloloko mo just to proved to everyone that I'm not ice princess?!" I said fiercely. I don't want to cry in front of him once more time. I need to prevent my tears to fall down. I have to.

"So-sorry. I did-didn't mean to hurt you Xershyle." Ang malumanay at may halong guilt niyang pagkakasabi.

"Ohh really?!" I asked so mean. "Cou'z you already did Senior Tie! From the very start you hurt me already!" Kahit gaanong pigil ko sa taksil kong mga luha nagbabadya pa rin ito. No hindi, hindi dapat ako umiyak muli sa harap niya. Ginawa ko ang lahat para pigilan mga luha kong bumagsak kaya tumalikod na ako sa kanya para hindi niya na makita pa. I tried to be emotionless in front of him. Sa halip na luha, I tried to look like a strong girl, a fearless one.

"You can leave now Mr. Tie. Tapos na ang lokohan, pustahan and the game you've been started. Its already done and besides it was two years ago. The door is widely open for you to leave this house." I said while trying to spit it out calmly and fearless. Iniwasan kong pumiyok para hindi niya na marinig pa na  kinukontrol ko lang ang luha ko. 'Tapos na ang laro mo, dahil this time sisiguraduhin kong ako naman. Ikaw naman ang masasaktan.'

"Bakit ba paulit-ulit mong binabanggit ang pustahan? Pa-paano mo nalaman?" Tanong niya na napataas ng isang kilay ko. 'Nandito na naman ba kami sa lokohan stage?'

"O-oo, I did it, pero hindi ako nag-umpisa Xershyle! We both knew that, kung sino nagsimula!"

"What do you me-mean?" Ang naguguluhan kong tanong.

'Ano bang pinagsasabi niya?'

"My goodness Ian! Sa akin ba talaga lahat ng sisi?! Akala ko noon iba ka, but katulad ka rin pala ng ibang babae diyan!" He said almost controlling his frustrations habang pinagdikit niya ang dalawa niyang kamay at mga daliri nito to form triangle. Kitang-kita ko kung gaano kalakas ang force na ibinigay niya dito. The last time I saw  that act, that was two years ago.

Nakakunot na ang noo ko. Pinunasan ko ang mga luha ko ng harapin ko siya ng nakataas ang isang kilay.

'Ano bang ibig niyang sabihin? Matapos niyang sabihin na I am different from the other girls he met, tapos ngayon itutulad niya ako sa kanila? How dare him?! I don't get it?'