PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)

Chapter 26: A Nightmare Into Reality

Chapter Twenty-Four: A Nightmare Into Reality

Nagising ako dahil sa tunog ng android phone ko. Nang tingnan ko ang unknown number caller-ID, October 7, 2021, nakita ko ang oras na alas singko palang ng umaga.

'Ang aga-aga namang tumawag nito?'

I accept the call and responce with my husky voice. Bagong gising palang kasi ako at hindi pa ako naghilamos.  "Hello? Good morning. Who's this?"

"Good morning Baby Love!" Bati ni Mama sa kabilang linya, pero bakit pakiramdam ko may mali sa boses ni Mama? Bakit new number gamit niya? Parang hindi lively tulad ng dati? Mag-iisang buwan ko na rin 'tong napapansin.

"Happy twenty-first birthday Xershyle! We love you!" Rinig kong sabi ni Papa na parang minu-modulate niya ang boses niya, just to sound it excited.

"Thank you Ma, Pa. I love You!" Sagot ko sa kanila.

"Ma? Are you still there? Dad?" Halos magdadalawang minuto na kasing wala akong naririnig sa kabilang linya pero ongoing pa naman yung call. Mabibigat na buntong hininga lang ang naririnig ko sa kabilang linya.

I feel something strange. Lately kasi parang ang weird ng mga kinikilos ng buong pamilya ko. I don't know why? But, one thing I'm sure with, there is something wrong.

"Ye-yeah! Tinatawagan ka namin kagabi, sabi tulog ka na raw."

"Raw?" Paanong? Eh antok na antok na kasi ako kagabi. Pero hindi ko kasi matandaan na, kung ano talagang mga  nangyari. Pilit ko ngang inaalala pero impossible namang mangyari yun. Hindi, panaginip lang ang lahat. It can't be. That's too impossible. Nanaginip lang ako. That was just a creepiest nightmare.

"Ah-ahm. Sa-sabi-..."

"Mom, what's wrong?" Bigla kasing huminto si Mama, tsaka mukha ring hindi mapakali ang boses niya.

"Ah. Sa-sabi ni-ni Daddy mo?! Tama ng Papa mo!"

"Sabi mo may community service kayo kahapon. Just share with us about what happened with your Community Extension yesterday. Your Mom and I want to heard about it." Dad's said sound like uncomfortably.

'What's wrong?'

Kahit na naguguluhan ako. Katulad ng sinabi nila, ikinuwento ko ang nangyari sa akin buong araw except yung pumunta dito sa bahay si Tie VI. Hindi rin kasi ako sigurado kung totoong nangyari yun kagabi kasi hindi ko na matandaan kung paano ako nakatulog, nakarating sa bed ko o kung umuwi ba siya bago ako matulog? I don't know? Ang alam ko lang nagising ako ngayon sa kwarto ko ng naka-pajamas abd loose shirt. Baka nga panaginip lang yun, sana nga panaginip lang ang lahat.

"I'm ha-happy to heard that Xershyle. I love you!" Ang halos nauutal na sabi ni Mama sa kabilang linya. Narinig ko rin siyang parang umiiyak.

"Umiiyak ka ba Mommy? Mama? What's wrong?"

Nag-aalala na ako kasi hindi ko maintindihan kung ano na ba talaga ang nangyayari?

Alam kong baka namimiss lang nila ako pero, it's not my Mom personality. Everytime we chat to each other on the phone or computer she keep reminding me to don't cry, be strong. She's not like this.

"Mom, what's wrong?" Ang nababahala kong tanong uli.

"Wa-wala anak, masyado lang talagang naging emosyonal ngayon ang mommy mo. Miss na miss na kasi namin ikaw. Lalo pa't mag-aapat na taon na birthdays mo na wala kami sa tabi mo." Ang sagot ni Daddy sa kabilang linya. I know that Dad want to lightened up the atmosphere but I felt something weird.

"Baby Love, I'm so sorry. I don't want it to happened. We're really sorry. You don't have to suffer like this. You don't have to sacrifice because of our problems. You doesn't deserve this kind of living. You deserve to be happy and to feel the magic of love. I'm so sorry kung wala kaming magawa ng Papa mo. You don't have to sacrifice like this.  Kung sana lang... You will not gonna experience this. Remember this Xershyle, we love you so much ng Papa mo. No matter what happened your still my Ba-baby Love. You are my angel. We only wants the best for you and I'm really sorry because in the past few years we can't give it to you Xe-xershyle. Xershyle, Ian anak, always remember that we love you and we'll always beside you. Kahit anong mangyari, lagi mong tatandaan na mahal na mahal ka namin anak. Don't f-forget that huh?" Ang medyo nahihirapang pagsasalita ni Mama dahil sa kakaiyak.