PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)

Chapter 4: Xershyle

Chapter Four: Xershyle

"Huli ka!" Sabi ng isang batang naghahabulan at muntik ko ng mabunggo pagkapasok ko ng entrance ng gymnasium na sari-saring ingay ang maririnig.

Ang mga emcee ng program na sina Miko at Clare ay abala sa pag-i-instruct sa mga dapat gagawin sa stage. I think classmates ko rin sila dito sa Community Extension at kabilang sila sa host team. Napagdesisyunan ko kasing fourth year ko nalang i-take ang subject na'to.

Ang ingay ng buong gym at crowded pa. Mayroong nagtatawanan, nagchichismisan na rinig na rinig naman ang mga pinag-uusapan. Mayroong naghahabulan mapa-bata man yan o college students na nakikipaglaro sa mga bata. May mga mukhang tinamaan ng boredom. Sa sobrang dami ng tao tiyak akong mahihirapan akong mahagilap ang groupmates ko. Naka-assigned pa naman kami sa mga pa-games.

"Ian!" Tawag sa akin ng isang babae.

Lumingon-lingon ako para mahagilap kung sino ang tumatawag sa akin. Sakto namang nakita ko sa parteng information desks na nakaupo ang kumakaway na sina Senior Cathy at Senior Yves. Ahead kasi sila sa akin ng one year kaya fifth year na sila at graduating na rin. Senior tawag ng karamihan sa kanila pagganun instead na Kuya o Ate.

May mga mangilan-ngilang nakapila sa gawi nila na mukhang nagfi-fill up ng forms. Classmates ko rin at ang group yata nila ang assigned sa registrations area. Buti na lang talaga hindi nakatalaga ang group ko sa registration area kundi patay talaga ako kung nagkataon sa mga groupmates ko.

"Nice outfit! Register ka muna dito Junior Ian." Senior Cathy gave her sweetest smile ng makalapit ako sa puwesto nila so I did the same at kinuha ang ibinigay niyang forms. "Date, October 6, 2021." Bulong kong sabi sa kasalukuyan kong sinusulat tsaka ako napangiti.  "White long sleeve blouse and jeans huh?" Singit na sabi ni Senior Cathy saka nagtaas siya ng kilay kaya ngumiti nalang ako. 'What is her problem with my clothes?'

"Mukhang tinanghali ka yata ng gising huh?" Senior Yves gave me menacing smile.

'Tss. Hindi po ba obvious? Buti nalang talaga nasa C5 ang location ko kundi mas malala pa ang traffic.' I hate that smile. I gave him sarcastic fake smile while fill-upping the form. He used to it every time he gave me that smile. He knows how I hate it.

Yeah. I'm up to it, kasi tinanghali talaga ako ng gising lalo pa't Miyerkules ngayon, sanay ako sa body clock kong, it's my rest day. Nag-set ako ng alarm bago ako natulog kagabi pero mukhang hindi gumana. Nagising kasi ako sa maingay na bosena ng sasakyan at isang doorbell.

"Senior, bakit po Xershyle nilagay mo sa name tag ko?!" Ang halos mag-hysterical na tanong ko kay Senior Yves ng ibinigay niya sa akin ang name tag. Nag-peace sign lang ito sa akin at binigyan ako ng ngiting kita na ang dimples niyang malalim.

'Haist! Ang sarap din kasi nitong mang-asar, alam niya namang ayaw kong tinatawag ng Xershyle (pronounce as Sireshell) which is my second name tapos yan pa isinulat ng kumag na 'to?!'

"Aray! Two years ago, parang hindi ka makabasag-pinggan Junior, pero ngayon-ah-ahh!" Sabi niya sabay himas sa ulo. Paano ba naman kasi sinabunutan rin siya ni Senior Cathy, kaya ang seste double torture siya ngayon. Napatawa nalang ako sa kanila.

Closed ako sa kanila kaya alam nilang mas prefer ko ang Ian na tawag and higit sa lahat they know how sadistic I am, kaya sanayan lang yan. Iisang tao lang kasi ang tumatawag nun sa akin except my family.

Siya ang nagparamdam sa akin na, I am special and I can do all things if I love my work. Oliver taught me lot of things, like how to play a guitar and violin, how to love and appreciate arts and above all, how to gain self-confident in front of people na gusto kong gawin ulit kasama siya. But I know it is too impossible because he left me without saying goodbye. Ang daya-daya niya naman kasi, sigurado akong nakikita niya lahat ng ginagawa ko ngayon, tapos ako walang karapatang makita siya pero pasalamat na ako dahil nararamdaman ko pa rin ang presence niya, although hindi siya nagpapakita sa akin. Tulad ngayon, nakaramdam na naman ako ng dumaang pinaghalong malamig na mainit na hangin.

Everytime someone calling me that name, I remember everything about him, about us. Hinawakan ko na lang yung singsing na pendant sa necklace ko. I think naniniwala na ako sa qoutes na, 'the more you enjoy the past is the more you miss the present times.' His my best friend, my protector, my savior and my first heartache. His gone without knowing that I'm in love with him, with my bestfriend. My heart feels the pain. It hurts. It really breaking me into pieces dahil hindi ko nasabi sa kanya ang nararamdaman ko before Almighty bring him to his kingdom, because I'm scared na layuan niya ako.

Hindi niya nga ako nilayuan, but his gone four years ago. Mas masakit pala yun na nawala sayo ng tuluyan ang isang tao, you can't even chase him because his already in heaven. At this moment I tried to move on, until one person dump into my life. He called me in my second name without my permission but...--