PRANK ME AND I DARE YOU PLAYER!: 5173 (ENDLESS)

Chapter 18: Prize

Chapter Eighteen: Prize

"Ano bang mababago sa'yo kapag nalaman mo ang sagot huh? What's the prize? Malaki ba ang nakataya dito!? Kotse? Condo? O business ba?!" Ang pagpapatuloy ko sa medyo malumanay ko ng tanong na may tonong mapang-asar. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko, pakiramdam ko parang bigla nalang akong sumabog.

I'm not too foolish and naive para di marealized ang balak niya.

"Prize? What do you mean? I don't get it Xershyle?" Sabi niya na bakas na naguguluhan sa pinagsasabi ko dahil sa pagkunot ng noo nito.

Bigla akong natawa sa pinagsasabi niya kahit na gusto ko ng ibuhos lahat ng sama ng loob ko sa kanya. 'Best actor din 'to noh?'

Tss. Kaya nga ako naloko noon. I know na hindi niya alam na narinig ko silang nag-uusap noon sa forestry. Maybe, narinig niya pero wala na akong pake doon. Hindi ko naman kasi ako nag-comfront sa kanila noon na alam kong palabas lang lahat ng pakikisama at pakikipagkaibigan nila sa akin at ang pag-try na pa-ibigin ako, maliban nga lang sa pagsipa at pananakit ko sa kanila noon.

Maybe I don't know who is the real him. Who is the real man behind that devellish mask of him? Just maybe... "Wow! Just wow! Looked, I'm not stupid naive, and a little girl anymore Mister the way you think of it!" Sabi ko ng seryoso at blankong emosyon sabay tawa.

Akala mo, hindi na ako madadala dyan sa pa-innocent style ng lalaking 'to! Style mo panis! Boking na siya patuloy pa rin niyang sinusunod ang plano nila. They need to change their strategies para maniwala naman ako kahit konti. Maybe plan B o kaya C, D, E o hanggang Z naman ang sundin mo pre para mapaniwala naman ako.

"Malaki ba ang itinaya mo?" Nakakunot pa rin ang noo niya sa mga sinasabi ko. "Magkano ang mapapanalunan mo huh? Maybe I can pay all of you back, para matigil na 'tong larong 'to!" Hindi ko na nakontrol ang sarili ko kaya naibuhos ko ang galit na kanina ko pa kinikimkim, but I uttered all the words with a blank and tough expression. Kahit na maubos ang savings at buong taong allowances ko ayos lang. I know na mas mayaman sila and his a heir pero ayaw ko ng pagpustahan pa. I punched his chest so hard pero parang naestatwa yata siya sa pinaggagawa ko. Gusto kong ibalik lahat ng sakit at mga panlolokong ginawa niya sa akin at sa iba. I'm not sure about this foolish act, maybe I lose myself but I know it will make me at ease. I want to make a revenge, a dare in a way of teaching him a lesson, so let the game begin!

Siguro, maaaring makasira ito sa pagpapatuloy ko sa larong siya mismo nag-umpisa, pero wala na akong pakialam. Ang nararamdaman ko lang ngayon ang galit na biglang sumisiklab. Ewan, hindi ko maintindihan ang sarili ko. I can't control my feelings about it.

"What the hell are you talking about Ian!?" He asked irritably. Poker face lang iginanti ko dito.

Ayaw ko nang paglaruan. Nakakahilo at masakit, ang sakit-sakit palang maging isang laruan? A toy that can disposed anytime when the player want to. A toy na itatapon na lang kung saan-saan at kapag na-satisfy na sa panandaliang saya ay basta na lang iiwan. Ayaw ko nang maging isang laruan. Ayaw ko na!

I keep punching him dahilan para mag-flex ang abs niya, pero wala akong pake ngayon kung gaano man ka-sexy ang nasa ilalim ng t-shirt niya. All I want is justice! At hindi na ako magpapadala sa agos ng laro. Kung kailangan kung mang-cheat just to finish this game, I will do that way. Kasi ang sakit na! Sobra!... Eventhough how much I tried to be strong and acted like an emitionless person, kahit papaano nakakaramdaman pa rin ako ng pain. I'm just a person who can feel all the pain, joy, and anger.

Hindi pa rin siya natitinag sa bawat paghampas ng mga kamao ko. Naramdaman ko nalang ang mainit na tubig na dumadaloy sa pisngi ko at nanlalabo na rin ang paningin ko sa kanya at sa t-shirt niya, kaya napayuko ako habang patuloy sa paghampas. I don't want him to see me crying. 'Lintik na mga luha 'to! Traydor naman sila eh!' Patuloy pa rin ako sa paghampas ng bigla niyang hawakan ang right risk ko ng mahigpit and try to hug me.

"Let me go!" Ang ma-awtoridad na pagpupumiglas ko, but he tightened me up on him, na halos ramdam na ramdam ko na ang matitigas niyang pandesal and his fast breathing. "Hey Jerk?! Let me go! I don't need your sympathy! Just let me go, 'couz I don't know if I can survive after this!" Ang patuloy sa pagpupumiglas ko mula sa kanyang pagkakayakap at tuluyang pag-agos ng mga luha ko, but I try my best to suppress my tears. Hindi niya dapat malaman.

"Do-don't touched me!" I said in authoritative manner.

As much as possible I don't want anyone seeing me crying, especially this jerk! Ayaw kong magpakita ng kahinaan sa iba lalo na't ngayon, dahil gagamitin lang 'tong sandata laban sa akin, but I can't help it. 'Pati ba naman luha ko tinatraydor na ako ngayon?'

Hindi ko na makontrol ang naghahalo-halong kong emotions, anger, happy, nervous at higit sa lahat ang pagkasuklam dito sa taong kaharap ko. I can't control my feelings right now. Gusto kong ipadama lahat ng sakit na naramdaman ko noon na akala ko nabura na, pero in just a click and blink biglang bumalik...

"Shhh. Don't cry. Look I'm so so-sorry for keeping touch in y-you." Ang sabi niya sa medyo nagdadalawang-isip na tono at naiilang. 'How did he know? Ian, control your emotions. Stop crying okay?' Sabi ko sa sarili ko.

Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa utak ng lalaking ito, but one thing I am sure with, kinakabahan siya dahil ramdam ko ang malakas na kalabog ng puso niya at nanginginig na mga braso nito na nakaakap sa akin ng mahigpit. I tried to lose them up pero walang panama ang lakas ko sa lakas ng araw-araw na nagti-training sa swimming pool. Hindi rin ako makaipon ng lakas dahil sa halo-halong nararamdaman ko ngayon, poot, galit, at kaba. But, I can't afford to lose again kaya patuloy pa rin ako sa pagpupumiglas. 'Xershyle, concentrate, pasasaan pa at naturingan kang black belter.'

"Nothing can be done of your sorry this time. You've done it already! You can't undo those things!" I said while running into my normal breathing. After saying those words naramdaman ko ang kaunting pagluwag ng pagkakaakap niya. Maybe, alam niya na nga ang totoo, pero not my revenge.

"So-sorry for all the damages I've done to you in the past two years. I'm very ver--ARAY!!" Dagdag niya, but I cut his words by kicking his big balls. I'm a taekwondo artist and I can't help it na ma-trap ng isang opponent especially this arrogant jerk! Walang magagawa ang salitang sorry, that word can't heal the wound.

"What the Mother Fu--?!-Ahhh!" I can't let him to cursed inside my house. Kaya nababagay lang sa kanyang apakan ang paa, while keeping hopping dahil sa bulls eye na nararapat sa isang tulad niya!

'Wohhh! Sorry?! Sorry his ugly face and a*s!' Sana panget na lang siya, pero hindi eh? Tsk. Masyadong mabait si Bathala para pagkalooban siya ng magandang mukha. His a lucky guy dahil gising siya ng mga panahong yan. Sayang nga lang kabaliktaran naman ang ugaling inuuod dahil sa kabulukan.

Palihim akong napapangiti sa tinikling na ginagawa niya. Oops. Napalakas ko yata?

"Buti nga sa'yo! Tsk. You deserved that, kulang pa nga yan eh!" Ang palihim nangingiti kong sabi na pinigilan ko sa pamamagitan ng blankong expression, pero galit pa rin ang namamayani sa akin. Namimilipit pa rin siya sa sakit ng pagkakasipa ko. Naglalaro ata siya ng tinikling eh, dahil sa palundag-lundag wala naman bamboo? Haist.

"Argg! Xershyle, do-don't be happy too much. Cou'z, as the punishment near in the future, I'll give you dozen of children dahil sa ginawa mo!" He said seriously without any hint of mischievous smile.

Pakiramdam ko nagsitaasan ang mga balahibo ko at parang binuhusan ako ng napakalamig at mainit na tubig sa sinabi niya at sa pagkabigla. 'Paanong?' But I imediately composed myself to act like nothing just happened until...

"Wh-what?!" Ang basag kong tanong ng ma-absorb ko bawat salitang sinabi niya.

Is he insane? What are he talking about? This man getting in my nerve! Argggg!

'His just kidding right?! In his wildest dream, I won't let that thing happened! I won't!'