SAVCI VE TÖRE

SVT/6

Arabada bir sessizlik hakimdi. Tüylerim ürpermişti resmen. Zaten yanımdaki insan korkunç  bir yaratığa benziyordu yani bence öyleydi. Beni öldürse... Aman ne saçmalıyorum ben sadece gezecektik o kadar. Bazı şeyleri büyütmekte üzerime tanımıyordum. Bu huyum sanırım babama çekmişti. O da böyleydi çünkü.

Hiç konuşmaması benim işime gelmiyordu bilgi toplamam lazımdı. Sanırım sessiz biriydi ama ben çok konuşurdum gerçi şuan gevezeliğimden eser yoktu. Sanırım bu adam yüzündendi. 

"Sen neden mırıldanıyorsun Ömür?" dedi.

"İsmimi nerden biliyorsun? " diye sordum.

" Annem söyledi ben de Toprak." dedi.

"Hmm" diye bir ses çıkardım. Ne diyebilirdim ki? 'tanıştığımıza memnun oldum mu?' ıııı yanılıyorsunuz asla öyle bir şey demem. Adama karşı şuan önyargılarım var ve ben onları daha yıkamadım. Malum ilk tanışmada tehdit edildiğim için.

Bir çarşının önünde arabayı durdurdu. Kendisi inip beni dışarıda, arabanın içine saf saf bakarak bekledi. Ben de en sonunda arabadan indim ve yanına gittim. Kendimi annesi tarafından eli tutularak okula götürülen küçün bir kız gibi hissettim.  Etrafa bakarak yürürken bir anda telefonu çalmaya başladı. Yolda yürürken herkes ona selam veriyordu. Eee doğal olarak sonuçta ağa! Ben onun telefon görüşmesinin bitmesini beklerken en sonunda beni farkedebildi ve telefon konusmasını biraz daha kısa kesti.

Yanıma geldiğinde yürümeye devam ettik. İlgimi çeken dükkanlar olmuştu ama Toprak hoş karşılamaz diye girmedim. Ara sokaklara girmeye devam ediyorduk ve insanlar aralarda biraz daha azalıyordu. Bu da beni tedirgin ediyordu. 

Yürürken kahretsin ki ayağım taşa takılmıştı ve yere düşüyordum ki biri beni belimden tuttu. Hadi bakalım tahmin edin kim? Tabiiki Toprak. 

Tam ayağa kalkacakken beni bırakmadı. Sadece ve sadece gözlerimin içine bakıyordu.

Sanki bu anı, gözlerimi, bedenimi unutmak istemiyormuş gibi. Sanki bu an birdaha asla olmayacakmış gibi. Tuhaf bir bakıştı onunkisi. Beni kendine hapseden, ona hükmetmemi sağlayacak bakışlardı bu bakışlar. Belki de bu bakışlar ömrünün sonuna kadar bana hapsolacaktı. 

Kendimi toparlayıp onu ittirdim ve "Artık gidebilir miyiz?" dedim.

"Olur " dedi iç çekermiş gibi. Hayır yani bu adam bana aşık oldu desem, olmaz, olamaz çünkü yeni tanıştık ve ben onların aile tiplemesine uymuyorum. Hem burda benden kat kat daha güzel kadınlar vardı. O kadınlar Toprak'ın gözünün içine bakarken beni tercih etmez. Sanırım. Yaa offf ben neden kendimi onun gözünde bu kadar çok büyüttüm ki. Sonuçta beni annesinin zoruyla gezdirdiyordu şu an.

Araba durduğunda evin önüne gelmiştik. Teşekkür edip arabadan sakince indim. Aman ne sakin ama kafamı tavana geçirdim çünkü.

Arkadan gülme sesleri gelince "Gülme lütfen." diye ricada bulundum ve eve girdim. Ben eve girerken o da arabayı park ediyordu. Salona geçip perdenin arasından onu gizlice izlemeye başladım. Eve girene kadar izledikten sonra yukarıya çıktım. Üstümdekileri köşeye fırlatıp pijamalarımı giydim ve kendimi yatağın içine fırlattım. Saat daha erken olabilirdi ama benim aşırı derecede uykum gelmişti. Zaten güzelce gezememiştik de. Hiçbir bilgi yoktu elimde yine.

Toprak'tan 💞👑

Eve girince kapıda beni annem karşıladı. Odama doğru yürürken annemde benimle birlikte yürüyor ve bana yine herzamanki gibi kız resimleri gösteriyordu. Evlenmek istemiyordum. Sanki başka işleri yokmuş gibi benimle uğraşıyorlardı.

"Yaa üfff anacım yaa. Ne zaman bana kız resimleri göstermekten vazgeçeceksin? " dedim anneme ümitli ümitli bakarken.

" Bana gelin bulduğun zaman" dedi annem ve bana resti çekti.

"Buldum ben sana gelin" dedim. Ne diyordum acaba  ben? Hem kim bu şanslı kız. Benim birini ayarlamam lazımdı. Bu ızdıraptan kurtulmak için yalan söylemem gerekiyordu ve yalan aletimi bulmuştum.

"Kim oğul gelinim? "

" Karşımıza yeni taşınan kız Ömür " dedim. Allah beni affetsin ne diyim.