The badboy loves me(voltooid)

Hoofdstuk 10

POV Melanie

'Waar zit je op school?' vraagt Sander. 'Den Berg College' zeg ik. 'Daar ga ik ook naar toe of nou ja ik ga daar binnenkort naar toe' zegt hij lachend. 'Wat toevallig' zeg ik lachend. 'Ik krijg die ketting er niet op dus ik breng je wel thuis' zegt hij. Ik knik en spring bij hem achterop. 'Hier links' zeg ik. 'Oke madame' zegt hij en hij neemt een scherpe bocht waardoor ik er bijna afval. Ik slaak een gilletje maar daarna schiet ik in de lach. 'Welk nummer?' vraagt hij als we in mijn straat zijn. 'Nummer 45' zeg ik. 'Zo we zijn er' zegt hij. 'Heel er bedankt voor het thuis brengen' zeg ik. 'Geen probleem ik zie je vast nog wel op school' zegt hij. Ik zeg hem gedag en loop naar binnen. 'Hallo ik ben thuis' roep ik. Ik zet me spullen op tafel neer. 'Heey Mel' roept mijn vader. 'Papa waarom ben je niet bij mam?' vraag ik. 'Haar situatie is stabiel' zegt hij. In een keer valt er een enorme last van me schouders. Er is weer hoop. Ik sla mijn armen om me vader heen. Ik ben zo blij. 'Is Ethan al thuis?' vraag ik. 'Ja op zijn kamer' zegt me vader. 'Oke bedankt' zeg ik en hol naar boven. Met een knal gooi ik de deur van Ethan's kamer open. 'Ethan ik ben zo blij' zeg ik en ik geef hem een knuffel. 'Fijn maar je weet dat er nog steeds kans is dat ze het niet overleeft' zegt hij. 'Ja dat weet ik wel maar ze gaat vooruit en mama zegt altijd dat je niet naar de dingen moet kijken die fout kunnen gaan maar juist naar de dingen die goed gaan' zeg ik. 'Daar heb je een punt' zegt hij lachend. 'Wijze woorden van Melanie' zeg ik lachend en prik hem in zijn zij. 'Wie was die jongen?' Vraagt hij. 'Ethan je moet niet zo beschermend doen. Ik ben verdorie 16 jaar ik kan heus wel voor me zelf zorgen maar voor als je het wil weten dat was Sander hij heeft me thuis gebracht omdat mijn ketting eraf lag' zeg ik. 'Oke' zegt hij. 'Ga je zo mee Wicked uitlaten?' vraag ik aan hem. 'Ja dat kan wel' zegt hij.

'Wicked pak de bal jongen' roep ik en gooi de bal zo ver mogelijk weg. Hij rent er vrolijk achteraan. Kwispelend komt hij de bal terug brengen. Ik pak de bal. 'Iel mijn hand zit onder het kwijl' zeg ik. Ik sluip naar Ethan toe en smeer het in zijn gezicht. 'Melanie viespeuk' roept hij. 'Krijg je ervan. Moet je maar niet zo nieuwsgierig zijn' roep ik. 'Kom we gaan terug' zegt hij lachend. Ik fluit een keer en Wicked loopt braaf mee. We brengen Wicked weer terug en samen lopen we naar huis.

Als we terug zijn ruik ik heerlijke pasta. 'We kunnen gelijk eten' zegt papa. Ik ga zitten en schuif mijn stoel aan. Na het eten loop ik naar boven. Ik ga op bed liggen en doe mijn oortjes in. Ik gaap een keertje ik ben moe, moe van wat er gister allemaal is gebeurt, moe van alles en iedereen. Ik sluit mijn ogen en verwerk alles wat ik de afgelopen dagen heb mee gemaakt. De deur gaat open en mijn vader komt binnen. 'Pap' zeg ik hees. 'Slaaplekker mijn lief' zegt hij zacht en doet de deur weer dicht. Mijn mondhoeken krullen even omhoog. Mijn oogleden zakken weer dicht en ik val als een blok inslaap.

Ik word wakker van de wekker. Ik ram dat ding zowat kapot. Is het weekend is er alsnog een wekker gezet. Ik sta voorzichtig op. Mijn warme voeten plakken aan het laminaat. Ik loop naar de spiegel. Ik zie een meisje met lang blond haar en blauwe ogen. Waarom kiest Jake mij. Ik kan wel 2 dingen noemen aan mij die niet mooi zijn. Mijn neus is te groot en hij staat een beetje scheef. Ik kijk nog even in de spiegel en loop dan naar beneden. 'Goedemorgen' zegt mijn vader. 'Goedemorgen' gaap ik. 'Wat ga je vandaag doen?' vraagt mijn vader. 'Tas in pakken voor kamp' zeg ik. 'Heb je daar de hele dag voor nodig?' Vraagt hij. 'Ja ik ga een hele week op kamp he en ik mag niks vergeten' zeg ik lachend.

Na het ontbijt besluit ik mijn tas in te pakken. Ik loop naar zolder want daar staan de koffers. Ik pak een grote roze koffer. 'Is even denken' zeg ik hard op. Ik maak een lijstje van dingen die ik nodig heb. Kleren, handdoeken, toiletspullen en kussen. Ik loop naar mijn kamer. Ik trek mijn kast open en pak allerlei kleren. 2 jurkjes, 2 bikini's, 2 korte broekjes, 3 naveltruitjes noem maar op. Pas na 3 uur ben ik klaar met inpakken. Met een koffer vol strompel ik de trap af. Dat ding zit bom vol. 'Het lijkt wel alsof jij een maand op kamp gaat' zegt mijn vader lachend. 'Ik ben voorbereid bijvoorbeeld als iemand anders kleren nat zijn' ik. Vorig jaar heb ik de helft van mijn kleren uitgeleend aan Zoë.

'Ik ga even een rondje wandelen' zeg ik. Ik trek mijn schoenen aan en loop naar buiten. De zon schijnt volop en alles staat in de bloei. Het is nu midden lente. Ik ga liggen in het gras en sluit mijn ogen. Vorig jaar lag ik hier met mijn moeder. We hadden een picknick georganiseerd. De familie van Zoë en Nadia waren er ook en het was echt gezellig. 'Mag ik erbij komen liggen?' Hoor ik iemand zeggen. Ik open mijn ogen en zie Sander staan. 'Ja tuurlijk' zeg ik en glimlach. Hij komt naast me liggen. Hij glimlacht naar me. Ik lach terug. Hij drukt zachtjes zijn lippen op die van mij. De zoen is voorzichtig. Het tegenovergestelde van Jake. Hij is even gespierd als Jake. Waarom denk ik zoveel aan Jake? Sander trekt terug en stopt een verdwaalde lok haar achter mijn oor. 'Sorry dit had niet mogen gebeuren' zegt hij. 'Maakt niet uit' zeg ik. Snel staat hij op. 'Ik ga maar weer' zegt hij en in een gehaast tempo loopt hij weg. Ik kijk naar hem totdat hij verdwijnt achter een struik. Ik leg mijn hoofd weer in het gras. Morgen ga ik op kamp. Ik ben benieuwd wat er allemaal te beleven valt. Mijn gedachte dwaalt af naar mama. Haar situatie is stabiel maar er kan nog van alles gebeuren. Ze zei altijd leef vandaag want je weet nooit wat het leven je morgen brengt. De waarheid is keihard. Ik veeg een traan weg.

2 handen glijden over mijn ogen. 'Wie ben ik' zegt een stem. 'Jake?' zeg ik aarzelend. 'Dat is helemaal correct mevrouw' zegt hij deftig. Ik lach even. 'Maar wat doe je hier?' vraagt hij. 'Even mijn hoofd leeg maken er is veel gebeurt dit weekend' zeg ik. 'Vertel' zegt hij terwijl hij bij me gaat zitten. 'Waarom' zeg ik bot. 'Omdat ik dat wil' roept hij. Zuchtend vertel ik hem het hele verhaal. Een traan verlaat mijn ooghoek en nog een. Al gauw begin ik te huilen en alles wat ik weg had gestopt komt eruit.

Hey iedereen
Hier hoofdstuk 10. Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden.
Xxayella❤️